in Duitsland kocht ik de Bismarck-special van Geo Epoche
Op 1 april was het precies tweehonderd jaar geleden dat Otto von Bismarck geboren werd. Hij wordt opnieuw geëerd met een postzegel, net als in 1965 ter gelegenheid van zijn 150e geboortedag. Beide zegels zijn sober uitgevoerd in zwart en rood. De ontwerpers hebben wellicht willen verwijzen naar zijn bekendste uitspraak waarvan “Blut und Eisen” bij ons is blijven hangen. Maar Schwarz-Rot verwijst ook naar twee kleuren van de Duitse vlag. Het Gold ontbreekt op de Bismarck-zegels en dat lijkt mij geen toeval.
In de naoorlogse periode is de sympathie voor Bismarck aanzienlijk bekoeld, zo lees ik in de Bismarck-special van het Duitse geschiedenismagazine Geo Epoche. Der Eiserne Kanzler herinnerde onze oosterburen na de oorlog pijnlijk aan de Pruisische expansie in de negentiende eeuw, die uitmondde in het Duitse Keizerrijk dat gesmeed werd met “Blut und Eisen”. Keizer Wilhelm II zette Bismarck in 1890 weliswaar aan de kant om met dat Keizerrijk de ondergang tegemoet te gaan, maar de Realpolitiker Bismarck is toch de architect gebleven van dat vermaledijde Tweede Rijk dat in 1918 ineenstortte.
Sinds de Duitse hereniging in 1990 groeit de waardering voor Bismarck weer onder het Duitse volk. Hij was toch de man die voor nationale eenheid zorgde. Toch is hij voor de meeste Duitsers geen “vader des vaderlands”. Deze eer komt eerder toe aan mannen als Konrad Adenauer en Maarten Luther die in 2003 tijdens de verkiezing van de grootste Duitser in 2003 respectievelijk de eerste en tweede plaats behaalden. Bismarck mag zich tevreden stellen met een negende plaats in het rijtje van Die 100 größten Deutschen, na Bach en Goethe maar vóór Einstein en Beethoven.
Bismarck gilt als bedeutendster deutscher Staatsmann des 19. Jahrhunderts. Noch als preußischer Ministerpräsident drängte er die konkurrierende Großmacht Österreich aus der deutschen Politik. Nach dem deutsch-französischen Krieg (1870/71) wurde am 18. Januar 1871 in Versailles das Deutsche Reich mit König Wilhelm I. als Kaiser proklamiert. Die Reichseinigung sicherte Bismarck außenpolitisch klug ab. Er verankerte den jungen deutschen Nationalstaat in einem komplexen System wechselseitiger Sicherheitsgarantien. Innenpolitisch ging Bismarck gegen den politischen Katholizismus vor. Und auch gegen die Sozialdemokratie, die er mit dem Sozialistengesetz (1878) auszuschalten versuchte.
Bron: efiliale.de
Bron: efiliale.de