Na een verblijf van twintig jaar in de Verenigde Staten, keerde Fritz Lang (1890-1976) eind jaren vijftig weer terug naar Europa. Daar zou hij zijn loopbaan afsluiten met Der Tiger von Eschnapur, Das Indische Grabmal en Die 1000 Augen des Dr. Mabuse. Gisteren keek ik op Arte naar het tweeluik uit 1959, naar een scenario dat Lang in 1921 al eens verfilmd had. Net als Cecil B. DeMillle haalde hij eind jaren vijftig oud werk van de plank om het nog eens over te doen in Technicolor.

Der Tiger von Eschnapur en Das Indische Grabmal zijn een zak vol oogsnoep. Het flinterdunne verhaal dient als kapstok waar exotische scènes met tijgers, olifanten, danseressen, fakirs, slangenbezweerders en maharadja’s aan opgehangen worden. Het tweeluik is een avonturenfilm in de traditie van Thief of Bagdad, dus dat betekent een kraam vol oriëntalisme, waarbij westerse hoofdrolspelers met schoensmeer in hun gezicht de rol van oosterling spelen.

Na de films van Indiana Jones in ons geheugen komen deze twee avonturenfilms van Fritz Lang statisch over. Er zitten ook al geen spektakelscènes in, zoals de wagenrennen in Ben Hur (ook uit 1959). Maar de dans van de bijna naakte tempeldanseres (Debra Paget) moet voor de gemiddelde man uit 1959 ook heel spannend geweest zijn.

Der Tiger von Eschnapur [ imdb.com ] | Der Tiger von Eschnapur [ de.wikipedia.org ]

Gelukkig blijven er voor mij nog veertien nieuwe afleveringen over, maar voor de Amerikaanse fans is na zondag de koek toch echt op: de allerlaatste episode van Mad Men. Zou de nazorg goed geregeld zijn? Ik herinner me nog dat de aller-aller-echtwaar!-allerlaatste aflevering van Pippi Langkous op televisie zou worden uitgezonden. Dat was in 1972. Ik vroeg mij toen ernstig af of ik het aan zou kunnen, een leven zonder Pippi. Ik keek zo beteuterd als Tommy en Anika samen. Voor mijzelf besloot ik dat het het beste zou zijn dat het televisietoestel na het einde van Pippi als troost een afscheidsboekje zou uitspuwen. Dat gebeurde niet. Gelukkig viel er mee te leven dat Pippi nooit meer iets nieuws zou beleven.

Ik verheug me al op de DVD-box van het laatste seizoen van Mad Men. Aan het einde van het zesde seizoen was het 1969 en ging het slecht met Don Draper. Met het aanbreken van de jaren zeventig lijkt er voor hem een catharsis aan te komen. Seizoen 7 zal niet meer afsluiten met een cliffhanger. Gaat het mannetje van Mad Men nu definitief vallen?

Mad Men Season 7 [ en.wikipedia.org ]

L’eclisse (1962) vormt samen met l’Avventura (1960) en La Notte (1961) een drieluik over de vervreemding van het moderne leven en behoort tot het beste werk van Michelangelo Antonioni (1912-2007). L’eclisse dompelt mij onder in eenzelfde existentiële benauwdheid die ik voelde bij het zien van Repulsion (1965) van Roman Polanski en Persona (1966) van Ingmar Bergman. Overigens overleed deze laatste regisseur op dezelfde dag als Antonioni. Op 30 juli 2007 gingen twee grootheden van de Europese cinema van ons heen.

L’eclisse zit vol prachtige beelden van het naoorlogse Rome. Net als Vittorio de Sica in Ladri di biciclette al deed, filmde Michelangelo Antonioni in een nieuwbouwwijk in Rome. Deze vormt een even realistisch als symbolisch decor voor de moderne mens die gekweld wordt door een gevoel van existentiële leegte en eenzaamheid. Ongetwijfeld is het einde van Playtime (1967) van Jacques Tati beïnvloed door het einde van l’eclisse, maar Tati haalt met humor de druk van de ketel.

l’eclisse [ imdb.com ]