Vóór de Beatlesmania had je in Amerika de gekte rond Elvis Presley. Sindsdien zijn rages onder teenagers een vast bestanddeel van onze massacultuur geworden. Deze rages baseren zich op hormonen en het verlangen om ergens bij te horen. Hun uitwerking vinden ze in groepshysterie. Dat jonge meisjes de meest dankbare slachtoffers zijn, weet iedere marketeer. Jeugdidolen zijn bijna altijd het product van marketingstrategie. Ze verleiden niet alleen jongeren maar ook fabrikanten die hun merknaam graag verbinden met deze idolen.

In 1978 was John Travolta dé ster. Ik was 15 en had de ideale leeftijd om een tieneridool na te volgen. Maar wij jongens hadden het niet bepaald op John Travolta die “onze meisjes” afpikte. Deze jaloezie bracht sommige jongens ertoe een vette kuif te nemen en een zwart leren jack te dragen in de hoop te delen in zijn succes bij de chicks.

De musicalfilm Bye Bye Birdie uit 1963 heeft de makers van Grease (1978) duidelijk geïnspireerd. Vrouwelijke hysterie en mannelijke coolness worden in deze film over the top getild. Het idool is Conrad Birdie, een stoere rock ‘n roller, in de markt gezet om jonge meisjes in extase te brengen, zodat ze kritiekloos alles willen hebben wat men hun “vogeltje” te maken heeft.

Het aardige van musicalfilms vind ik altijd de kleurrijke beelden. Bye Bye Birdie begint met een smekende Ann Margret op een lopende band voor een hardblauwe achtergrond die gebruikt wordt voor zogenaamde chroma keying. Dat is een techniek waarbij je in één handeling de volledige achtergrond veranderen kan, terwijl de bewegende figuur op de voorgrond daarin naadloos geïntegreerd is.

Begin jaren zestig is dit harde blauw vooral bekend door de Franse kunstenaar Yves Klein. De zachte pasteltinten uit de jaren vijftig verdwijnen langzaam uit beeld en aan het begin van de jaren zeventig zullen vooral harde kleuren de sfeer bepalen. Bye Bye Birdie laat een overgang te zien.

Felgekleurde effen achtergronden zoals in Bye Bye Birdie zie je ook in The West Side Story.(1961) Het zal ook te maken hebben met de inburgering van de kleurentelevisie in Amerika. Zoals er in de beginjaren van de talkie enorm veel gekwebbeld werd in de film, zo werd het beginjaren zestig letterlijk heel bont gemaakt.

ins Blaue hinein | Bye Bye Birdie [ nl.wikipedia.org ]

Precies een halve eeuw geleden, op 4 april 1964, hielden The Beatles in de Verenigde Staten de top 5 van de de Billboard Hot 100 bezet met vijf platen: Can’t Buy Me Love, Twist and Shout, She Loves You, I Want to Hold Your Hand, and Please Please Me. Niet voor niets spraken de Amerikanen over de British Invasion.

The Beatles waren niet de enige succesvolle Britten. The Dave Clark Five, The Kinks, The Rolling Stones, en The Who veroverden ook hoge posities in de Billboard Hot 100.