De gouden jaren van de popmuziek liggen wat mij betreft in mijn lagere schooltijd: 1967-1975. De basisschool bestond toen nog niet; in het jaar van het Monterey popfestival ging ik naar de kleuterschool en in het jaar van Woodstock volgde de lagere school. Misschien had ik acht jaar eerder geboren moeten worden, dan had ik het allemaal in de middelbare schooltijd mee mogen maken.

Maar waarschijnlijk is het beter zo: 1967 blijft voor altijd het jaar waarin ik de ‘mystieke leeftijd’ bereikte en de Summer of Love blijft voor altijd een Paradise Lost, zonder de kritische blik die ik als puber of jong-adolescent gehad zou hebben. Politiek engagement hoorde er nooit bij, alleen de kinderlijke blijheid dat het leven een feest is. Zo ongelooflijk naief dat onder de bloemen van de hippiebeweging onvermijdelijk de slang van punk en no future uit moest kronkelen. Dat maakte ik als puber en adolescent wel mee. Maar gouden jaren waren het niet (meer).

Michaela (1967) zingt in de kamer met haar gitaar Stairway to Heaven. Er komt een tijdsbeeld omhoog, een tijd die ik gemist heb omdat ik er nog net te jong voor was. Ik hoorde soms wel stoere verhalen van de jongens met brommers, die in het weekend naar de legendarische Veenendaalse discotheek Suzie Q gingen. Toen ik mij in 1976 begon te verzetten tegen de schooltas die ik in de brugklas had moeten dragen, was de tijd voor mij ook rijp en schreef ik eindelijk Deep Purple op mijn pukkel.

Ik ben niet de enige die graag, met de muziek mee, terugkijkt. Vorige jaar luisterden 10 miljoen Nederlanders naar de Top 2000, de traditionele sentimental journey aan het einde van het jaar. Het aftellen voor de achtste editie is begonnen. Tussen 12 en 30 november kan er weer gestemd worden. Meer dan de helft van de platen in de top 10 kwam vorig jaar nog steeds uit de golden years 1971-1978 :
Bohemian Rapsody (1975)
Child in Time (1972)
Stairway to Heaven (1971)
Wish you were here (1975)
Hotel California (1977) en
Paradise by the Dashboard Light (1978)

Golden Years [ 1, 2, 3 en 4 ]

Mijn broer stuurde mij deze link naar deze website waar je een serie van acht webvideo’s kunt bekijken met gesprekken over de pre-socratische filosofen.

webvideo’s over pre-socraten
1. over filosofie
2. over wijsheid
3. Miletische natuurfilosofie
4. Pythagoras
5. Heraclitos en Parmenides
6. Empedocles en Philolaos
7. Leucippus en Demokritos
8. Anagaxoras en Diogenes

Thales van Milete (ca. 624 v.Chr. – 545 v.Chr.)
was een der eerste presocratische filosofen. Hij kwam uit Milete (in het huidige Turkije). De oude Grieken zagen hem als een van de Zeven Wijzen. Er wordt gezegd dat hij in staat was een zonsverduistering te voorspellen; waarschijnlijk die van 585 voor Christus. Mogelijk heeft hij zijn kennis over sterrenkunde opgedaan tijdens een reis naar Babylon. Anderen zeggen dat hem deze macht werd toegedicht omdat hij nu eenmaal de geleerde was, en geleerden dit moesten kunnen voorspellen. Hoewel er in de oude culturen ook lieden waren die kosmische verschijnselen konden voorspellen en allerlei theorieën hadden over het universum, waren dit geen filosofen. Want Thales had twee uitgangspunten:
1 – Conclusies omtrent het universum mag men louter en alleen baseren op het universum zelf (dus niet op goden).
2 – Opvattingen moeten gestaafd worden aan de hand van argumenten.
Dit zijn uitgangspunten die de filosofie doen verschillen van andere disciplines, uitgangspunten die overigens nog steeds gelden.
 
Bron: nl.wikipedia.org

Denker des Abendlandes

Michaela maakt mij attent op zijn werk, dat op het eerste gezicht nogal Hopperiaans aandoet. Maar terwijl Edward Hopper de eenzaamheid en de leegte van het bestaan voelbaar maakt, is het werk van Jack Vettriano op een andere manier leeg: lekkere plaatjes voor een prettig gevoel, geknipt voor de hotelkamer.

vettriano-art.com