Groninger Museum, 14 december 2008 – 3 mei 2009
Over zes weken begint in het Groninger Museum een grote overzichtstentoontstelling van John William Waterhouse (1849-1917). Waterhouse schilderde tot in de twintigste eeuw Victoriaanse nimfen en past wat zijn onderwerpen betreft nog helemaal in het fin de siècle van de negentiende eeuw. Hij leek zo betoverd door de femme fatale dat hij zijn geliefde onderwerp het liefst nog vermenigvuldigde, zoals in het onderstaande schilderij van koning Hylas en de waternimfen.
olie op doek, 98 x 163 cm
Manchester City Art Galleries
we see a bitter-sweet tension
between earthly beauty
and impending doom
Hylas and the Nymphs originates from Greek myth. As the legend goes King Hylas was on an expedition when he decided to go ashore to get some water. When he reached into a spring to retrieve it he was carried off by water nymphs, never to be seen again. (encyclopedia.org) Waterhouse portrays King Hylas surrounded by seven nymphs. Enraptured with their beauty he is unaware of the fate about to befall him. This painting has a similar theme to La Belle Dam Sans Mercie. Both paintings depict the Femme Fatale, a common theme in Victorian literature and paintings, where the beauty of a woman causes a man to be off his guard, leading ultimately to his death. Beauty and the sense of immediate danger in both these pieces have grabbed viewers for the last century. Many of Waterhouse’s most famous images share the same tie of impending doom. Images including The Lady of Shallot, La Belle Dam Sans Mercie, Ophelia, Mariamne Leaving the Judgment Seat of Herod, Saint Cecilia and Hylas and the Nymphs. “Often in Waterhouse we see a bitter-sweet tension between earthly beauty and impending doom.“
Bron: artrenewal.org
Toen het kubisme de kunst definitief over de drempel van de twintigste eeuw had getild, bleef Waterhouse de negentiende eeuw trouw.
De tentoonstelling toont het engagement van Waterhouse met hedendaagse onderwerpen, variërend van thema’s uit de Klassieke Oudheid en de Middeleeuwen tot spiritualiteit. Klassieke mythes, zoals geïnterpreteerd door Homerus en Ovidius, en een romantische fascinatie voor intense vrouwelijke passies, zoals die worden beschreven in de gedichten van John Keats, Alfred Tennyson en het werk van William Shakespeare, spelen een belangrijke rol binnen zijn oeuvre. Voorbeelden hiervan zijn de Lady of Shalott, Lamia, Saint Cecilia, Miranda- The Tempest en Circe Invidiosa.
Hoewel de werken van J.W. Waterhouse door miljoenen mensen wereldwijd bewonderd worden, weet het publiek relatief weinig over de man zelf en zijn artistieke productie. De tentoonstelling in het Groninger Museum zal de meest beroemde werken van Waterhouse dan ook in de context van zijn gehele carrière plaatsen om aan te tonen waarom Waterhouse tot één van de meest belangrijke vertalers van klassieke en romantische tradities gerekend kan worden.
Tegenwoordig wordt Waterhouse vaak een Moderne-Prerafaëliet genoemd, maar hij was ook een vertegenwoordiger van de nieuwe tijd en was zich volledig bewust van de spannende artistieke vernieuwingen in Parijs in de tweede helft van de negentiende eeuw. Hij voelde zich thuis in de betoverende wereld van mythen en sagen, maar heeft zich ook laten inspireren door poëzie en muziek en de lossere toon van het Frans impressionisme. De passie van Waterhouse voor schoonheid leeft onmiskenbaar voort in de prachtige schilderijen en tekeningen die hij naliet en waarvan vele te zien zullen zijn in het Groninger Museum.
Bron: groningermuseum.nl
Waterhouse [ artrenewl.org ] | Waterhouse [ en.wikipedia.org ]
