Documentairemaakster Simone de Vries filmde in Killeen, Texas en sprak met veteranen en nabestaanden over PTSD (Post-Traumatic Stress Disorder). In de machocultuur van het leger is het taboe om over PTSD te spreken. Ga je naar de legerpsychiater, dan trapt hij je met pep talk (be a man!) omlaag en ook de legerpredikant trekt je niet echt uit de put. Een huiveringwekkende wereld waarin zelfmoord voor steeds meer psychisch verwonde veteranen de enige uitweg is. In war, there are no unwounded soldiers is het motto van een vrouw die oorlogsveteranen bij haar thuis opvangt omdat ze met hun psychische nood nergens meer naar toe kunnen. In 2010 beroofden 19 militairen in Fort Hood zich van het leven. Een daarvan schoot zichzelf “symbolisch” bij het monument van oorlogsslachtoffers een kogel door het hoofd.

In het stadje Killeen, dat helemaal drijft op de militaire basis, lopen de militairen er als krijgers bij, die hun lichaam vaak van onder tot boven vol hebben laten tattoëren. In de winkels kun je dezelfde krijgshaftige oorlogsporno kopen die je in gewelddadige en fascistoïde computergames ziet: opgeblazen en getattoëerde spierbundels die moordmachines bedienen. De oorlogsindustrie heeft grote belangen bij de game industrie want gewelddadige games zijn in feite een voorpost: Jongens worden op jonge leeftijd thuis al oorlogszuchtig gemaakt en kunnen zo later gemakkelijker geronseld worden voor het leger. Bovendien zijn ze al goed geoefend in behendigheid. Het telkens terugkerende argument dat zo’n game “maar een spelletje” is, klopt niet omdat de volle lust om te moorden en te scoren wordt genoten, ook al vallen er nog geen doden.

Beer Is Cheaper Than Therapy laat zien dat de dader ook een slachtoffer is. Hij heeft zich ingelaten met het doden van mensen en de eenzaamheid en innerlijke kwellingen die daarop kunnen volgen, zijn voor sommige daders teveel. Het aantal zelfmoorden onder veteranen uit Irak en Afghanistan neemt nog steeds toe.

Beer Is Cheaper Than Therapy [ hollanddoc.nl ] | uitzendinggemist.nl