De Grote Depressie was voor Hollywood bijzonder lucratief. Het escapisme beleefde hoogtijdagen en filmgenres als de musical, de dansfilm en de screwball comedy werden enorm populair. Ik ben nooit een fan geweest van de klucht op het witte doek maar als ik er een uit de jaren dertig op televisie voorbij zie komen dan kijk ik vaak wel. Nederlandse zenders doen helaas niet aan oude films maar bij het Belgische Een, het Frans-Duitse Arte en de BBC is er in de programmering gelukkig nog een kleine ruimte voor overgehouden.
Zondag werd op Een de screwball comedy The awful truth uit 1937 uitgezonden. Het is de eerste van een reeks klassiekers waarin Gary Grant zich ontpopt als de koning van de screwball. Eerder zag ik Bringing up baby, de opvolger van The awful truth. De fox terrier Mr. Smith was zo’n succes geweest dat hij in Bringing up baby weer mee mocht doen. Daarbij kreeg het gezelschap van een tamme jachtluipaard. Ik kijk dergelijke films vooral om het tijdsbeeld en de fraaie fotografie. De art direction en set decration is helemaal aangepast aan de zwart-witfotografie met fraaie contrasten en vloeiende overgangen in vele tinten grijs. Een lust voor het oog. De affiches en het promotiemateriaal zijn in kleur gedrukt en laten een heel andere sfeer zien.
Bron: nl.wikipedia.org
