Tien jaar voordat Harper’s Weeklyverslag deed van de Amerikaanse Civil War, deed The Illustrated London News al hetzelfde voor Engeland met de Krimoorlog. De Victorianen konden zich een beeld vormen van het front aan de hand van staalgravures. Op internet staat een archief van dit magazine dat tussen 1842 en 1901 werd uitgegeven en dat dus bijna samenvalt met de regeerperiode van Queen Victoria. In De Krimoorlog of de vernedering van Rusland schrijft Orlando Figes dat de verkoopcijfers van The Illustrated London News door de Krimoorlog als een komeet omhoog schoten.
The Illustrated London News 1853
The Illustrated London News 1854
The Illustrated London News 1854
staalgravure uit The Illustrated London News van 15 maart 1856 bij het einde van de Krimoorlog.
aan het lezen in: De Krimoorlog of de vernedering van Rusland (2010)
van Orlando Figes: De charge van de lichte brigade (blz 311-318)
Een van de bekendste episodes uit de Krimoorlog is de zogenaamde Charge van de Lichte Brigade tijdens de Slag bij Baklava op 25 oktober 1854. In De Krimoorlog of de vernedering van Rusland relativeert Orlando Figes de mythe van “de glorieuze ramp”. The Times berichtte destijds dat van de achthonderd cavaleristen die ten strijde waren getrokken er slechts tweehonderd waren teruggekeerd. The Illustrated London News berichtte zelfs dat er maar 163 ongeschonden de charge hadden overleefd.
In werkelijkheid waren de verliezen minder groot. Wikipedia houdt het tegenwoordig op 156 doden en 122 gewonden. De charge had ook strategisch succes en was niet de militaire blunder uit de geschiedenisboeken. De Russen werden van het slagveld teruggedrongen en dat was het oorspronkelijke doel van deze aanval. Volgens Figes was de enige grote fout dat het Engelse opperbevel niet besloten heeft tot een achtervolging van de Russische cavalerie om deze definitief uit te schakelen.
fragment uit Charge of the Light Brigade (1968)
Half a league, half a league,
Half a league onward,
All in the valley of Death
Rode the six hundred.
“Forward, the Light Brigade!
Charge for the guns!” he said.
Into the valley of Death
Rode the six hundred.
Alfred Tennyson (1854)
Na de Slag bij Baklava nam Roger Fenton, de eerste oorlogsfotograaf uit de geschiedenis, de beroemde foto Valley of the Shadow of Death met alleen het kale landschap en de kanonskogels als getuigen.
De charge werd verricht door de Lichte Brigade van de Britse cavalerie, bestaande uit de 4e en 13e Lichte Dragonders, 17e Lansiers, en de 8e en 11e Huzaren, onder het bevel van majoor-generaal James Brudenell.
Volgens Hannah Arendt trok er door het denken van haar leermeester Martin Heidegger een storm. “Hij komt uit het oeroude en wat hij achterlaat, is iets volmaakts, dat zoals al het volmaakte terugvalt aan het oeroude.” Wij gingen bij de beroemde blokhut in Todtnauberg kijken of Arendt gelijk had.
In het Rijk van de Geest is alles tegenwoordige tijd en daar alleen ben je onsterfelijk. Zolang je maar niet vergeten wordt, leef je voort. Maar als je bent weggezonken in het collectieve geheugen, kun je met een lemma op wikipedia.org weer boven water komen.
Deze serie begon op 9 april 2010, precies 145 jaar na het einde van de Civil War, misschien wel het grootste trauma uit de Amerikaanse geschiedenis. Het laatste artikel verscheen op 3 juli 2013. Dat was precies 150 jaar na de Slag bij Gettysburg, het keerpunt in de oorlog.
Weinig historische figuren zijn zo vaak geschilderd als Napoleon Bonaparte. Niet alleen tijdens zijn bewind maar ook daarna bleven schilders historische gebeurtenissen vastleggen met Napoleon in het centrum van de aandacht. Geschiedvervalsing. Omdat het moest.
Met de Goethezeit wordt in Duitsland de periode 1770-1830 aangeduid. Niet alleen de filosofie, literatuur, beeldhouwkunst, architectuur en muziek kwamen in het Duitse taalgebied tot bloei maar ook de romantische landschapsschilderkunst.
Tot in de 19e eeuw was de reis naar Italië voor veel kunstenaars een verplicht nummer. Tijdens de Grand Tour werden Venetië, Florence en Rome bezocht waar de meesters bestudeerd werden. Maar het Italiaanse landschap bleek voor veel kunstenaars aantrekkelijker.
Nu de overheid zich als mecenas heeft teruggetrokken worden veel kunstenaars weer afhankelijk van rijke opdrachtgevers en verzamelaars. Net als vroeger dus, toen veel kunstenaars vaak tegen wil en dank de lakeien van de heersende klasse waren.
De Philokalia is een verzameling geestelijke geschriften die tussen de vierde en veertiende eeuw (in het Grieks) geschreven zijn en in de achttiende eeuw door de heilige Nikodimos van de berg Athos gebundeld zijn. Zijn tijdgenoot Paisius Velichkovsky maakte een vertaling in het Kerkslavisch.
In de Middeleeuwen was er eigenlijk maar één boek. Na de revolutie van de boekdrukkunst kreeg de Bijbel concurrentie van eigentijdse maar vooral ook van klassieke geschriften. De compilatie van mythen die Ovidius aan het begin van onze jaartelling in klassiek Latijn had samengesteld, werd een inspiratiebron voor ontelbare schilders.
Dante stelt zich het Inferno voor als een trechter die breed begint onder het aardoppervlak en dan toeloopt naar het ijskoude middelpunt van de aarde. Daar zetelt Lucifer. Er zijn negen kringen. Dante en Vergilius ontmoetten er steeds grotere zonden en grotere zondaars.
Chicago en New York werden eind 19e eeuw proeftuinen waar de skyscraper dankzij een stalen constructie steeds hoger kon worden. Er lagen ook twee Amerikaanse gedachten aan ten grondslag:
"Form follows function" en "The sky is the limit."
In de zomer van 2009 was in het Atomium in Brussel de tentoonstelling A la recherche du “Style Atome” te zien. Het is een swingende stijl uit de jaren vijftig die nog steeds beoefend wordt. Noem het geen retro. De atoomstijl is iets speciaals.
In 1963 begon de Franse striptekenaar Jean Giraud (1938-2012) samen met scenarist Jean-Michel Charlier (1924-1989) aan zijn levenswerk: Blueberry. Ze lieten zich daarbij inspireren door de spaghettiwestern. Het 50-jarige jubileum van zijn antiheld maakte Giraud net niet meer mee. Hij overleed in 2012.
Belgian woodcuts & Russian Luboks. Underground comics & Midcentury Modern. Genesis, Pink Floyd & Film Noir ...
These are a few of my favorite things ...