Maandelijks archief: juni 2006

american dream onder de microscoop

gezien: American Beauty van Sam Mendes (1999)

American BeautyGisterenavond weer eens gekeken naar deze moderne klassieker die vanaf het eerste begin onder je huid kruipt. Een film over gewone mensen die zich afspeelt in een gewone buitenwijk. Ieder personage worstelt met het bestaan en ook al is lang niet iedereen in deze film even sympathiek, je voelt onmiddellijk mededogen met deze verdoolde zielen. Hoewel de atmosferische muziek van Thomas Newman vaak eenzaamheid en verweesdheid oproept, balanceert American Beauty steeds tussen zwaar en licht en blijft de film vooral door de bijtende dialogen tot het einde toe vermakelijk.

Wes Bentley als de buurjongen en Thora Birch als de dochter vormen samen een prachtig duo. De scene waarin ze beiden naar een video zitten te kijken van een plastic zakje dat opwaait door de wind, is onvergetelijk en wat mij betreft legendarischer dan de opwaaiende jurk van Marilyn Monroe in The Seven Year Itch. Vooral ontroerend mooi spel van Kevin Spacey. Ook Annette Bening zet overtuigend een luxevrouwtje neer dat gevangen is in een schijnwereld en daardoor het contact met zichzelf is kwijtgeraakt. Haar einde staat in schril contrast met dat van haar man. Terwijl hij met een groot gat in zijn hoofd en met een gelukzalige glimlach op zijn lippen heel zijn leven aan zich voorbij ziet trekken, zinkt zij hysterisch weg in haar garderobe die geen houvast meer biedt.

Voor een filmdebuut is „American Beauty„ een adembenemend werk. Het script van Alan Ball bevat een schier oneindig aantal subtiliteiten en kleine momentjes – je hebt natuurlijk de prachtige monoloog van Wes Bentley als zonderlinge buurjongen (“Soms is er zoveel schoonheid in de wereld dat ik het gevoel krijg dat ik het niet meer aankan“). Maar nog meer dan dat is het fantastisch hoe we korte scènes krijgen, zoals Lester die in z„n auto zit mee te zingen met een liedje, zich compleet niet bewust van zichzelf, of de manier waarop Lester op een feestje stoned wordt, terwijl z„n vrouw zich bezat.
Wes Bentley en Thora Birch
Wes Bentley en Thora Birch
wat dat scenario betreft, is „American Beauty„ niet alleen een erg subtiel, complex stukje werk, maar ook enorm grappig. Uitspraken als “could you please pass me the fucking asparagus“ zijn bij mij thuis in ieder geval tot het standaard lexicon gaan behoren, evenals “Smile, you„re at Smiley’s!“ Momenten die eens zo geestig zijn, omdat ze niet op zichzelf staan als grappen, maar heel natuurlijk voortvloeien uit de plot en de personages. Dit zijn geen karakters in een komedie die alles doen om ons toch maar aan het lachen te maken. Ze zijn gewoon heel geestig in al hun miserie, hoewel ze zich dat zelf niet beseffen.
 
Bron: Filmbespreking van Dennis Van Dessel

Official Website | Trivia for American Beauty

multicultureel potje respect

Bijbels Openlucht Museum wordt Museumpark Orientalis

Toen ik twee jaar geleden het Bijbels Openlucht Museum in Nijmegen bezocht, viel mij al op dat de rooms-katholieke signatuur onder druk van de multiculturele samenleving grotendeels was vervaagd. Er waren toen al grote spanningen ontstaan tussen het bisdom Den Bosch en de museumdirectie die voor een ingrijpende koerswijziging had gekozen. Inmiddels is deze definitief en heeft het Bijbels Museum de rooms-katholieke kerk verlaten. Ik vind het jammer, maar eigenlijk was deze stap onvermijdelijk. Want het Bijbels Museum in zijn oorspronkelijke opzet (ons kennis laten maken met de Bijbel door het leven in de tijd van Jezus aanschouwelijk te maken.) bestond al jaren niet meer.

Wanneer ik educatieve teksten en opschriften lees die beweren dat het jodendom, christendom en de islam zoveel met elkaar gemeen hebben, dat je eigenlijk van één Abrahamitische relgie kunt spreken, en vervolgens onderwijzers zie dit braaf tegenover hun groep (moeten!) bevestigen, dan weet ik dat het museum een boodschap uitdraagt die niet alleen haaks staat op haar oorspronkelijke missie. In dit museum wordt nu ook de relativistische visie van de multiculturele samenleving verkondigd, die de boodschap van Christus probeert te mixen met de boodschap van Mohammed tot een mulicultureel potje ‘respect’ voor elkaar. Vanuit horizontaal perspectief uiteraard volledig correct.

Via Orientalis
Via Orientalis in het Openlucht Museum

Museumpark Orientalis is wel een goedgekozen naam. Het museum kan nu onbelemmerd verder in zijn missie om de Abrahamitische godsdiensten met elkaar te verenigen en ons kennis te laten maken met de cultuur van het Midden-Oosten. Ik denk dat het een multicultureel-antropologisch museum gaat worden, waar we eerder kennis zullen maken met de cultuur van de islam, dan een plek die ons in contact brengt met het Evangelie.

Het Bijbels Openluchtmuseum bij Nijmegen stapt uit haar rijke roomse verleden naar een toekomst waarin het museum zich richt op de actuele vraagstukken van onze huidige samenleving. Zoals het spanningsveld tussen jodendom, christendom en islam, de weerbarstige relatie tussen deze godsdiensten, het onderlinge onbegrip en het gebrek aan kennis van deze religies in het algemeen. Dit onder het veelzeggende motto: Open your Mind.
 
Daarmee wil het museum, gelegen in een uitgestrekt bosrijk park, op positieve wijze bijdragen aan de multiculturele problematiek. Het wil de eenheid in verscheidenheid tonen van deze godsdiensten, alledrie ontstaan in het Midden-Oosten; een podium voor dialoog en discussie zijn en een plek vormen waar de grote verhalen en vragen van jodendom, christendom en islam beeldend gestalte krijgen.
 
Tot een bepaalde religie behoren zal niet meer de enige reden zijn om het museum te bezoeken; wéll de interesse in culturen en religies die Nederland en de westerse wereld domineren. Met de nadrukkelijke aandacht voor culturen en religies wordt het museum voor vele doelgroepen interessant.
Educatie, vooral van schooljeugd, is dan ook een belangrijke pijler van het nieuwe museumbeleid. Feitenkennis van religies, hun culturele invloed op onze jaarkalender, beeldende kunst, literatuur, architectuur, taalgebruik, eetgewoonten, verhalen en rituelen zijn belangrijke speerpunten in de museumeducatie. Dit alles heeft, vaak onuitgesproken, nog steeds grote invloed op ons leven anno 2006. Kennis daarvan kan bijdragen tot een beter besef van je eigen identiteit en die van anderen en zo leiden tot meer onderling begrip, verdraagzaamheid en vertrouwen.
 
Bron: Persbericht

Mission Statement
Het Bijbels Openluchtmuseum wil het ontstaan, de achtergronden en de tradities van de religies die met de bijbel zijn verbonden in beeld brengen. Het is onze bedoeling dat bezoekers een rondgang door ons museum ervaren als een aanvulling op hun kennis en een aanzet tot bezinning. Het museum wil daartoe de educatieve en recreatieve mogelijkheden versterken zodat bezoekers het gevoel krijgen dat ze als gasten ronddwalen in een wereld die meer dan 2000 jaar achter ons ligt maar waarmee ze nog steeds door traditie en cultuur verbonden zijn. Door middel van educatie wil het Bijbels Openluchtmuseum bijdragen aan een mentaliteitsverandering binnen de multiculturele samenleving. Daarbij kunnen nieuwsgierigheid naar hetgeen we (nog) niet kennen en het leren omgaan met de aspecten waarin we van elkaar verschillen de plaats innemen van een houding die is gebaseerd op angst of vooroordelen.