Maandelijks archief: juni 2006

hoog, hoger, hoogst [7]

De ontwikkeling van de skyline van Lower Manhattan vanaf 1900

Vorige week ben ik in de geschiedenis van de wolkenkrabber gedoken. De wolkenkrabber is in Chicago ontstaan, maar heeft zich sinds 1890 juist in New York kunnen ontwikkelen. Persoonlijk vind ik het interessant hoe in dit onderdeel van de architectuurgeschiedenis, de vorm nog een poosje achterblijft bij de functie. Hoewel Louis Sullivan al aan het einde van de 19e eeuw het axioma van het modernisme Form Follows Function formuleerde, bleef de hoogbouw nog tot in de Eerste Wereldoorlog historische stijlen citeren.

Lower Manhattan omstreeks 1900
Klik op foto voor vergroting

Er is op het web een schat aan informatie te vinden over de geschiedenis van de wolkenkrabber. Ik besluit deze reeks met drie panoramafoto’s van de skyline van New York. Deze foto’s zijn allemaal te vinden op de website van vazyvite.com

Lower Manhattan West omstreeks 1907
Klik op foto voor vergroting
Lower Manhattan omstreeks 1909
Het Singer Building is hier nog de hoogste
Klik op foto voor vergroting

Vergelijk de skyline van Lower Manhattan vlak voor en na 11 september 2001.

pinksterdag

vandaag wordt in de orthodoxe Kerk Pinksteren gevierd
De Evangelielezing van vandaag is Johannes 7: 37-52
Op de laatste dag, het hoogtepunt van het feest, stond Jezus in de tempel, en hij riep: „Laat wie dorst heeft bij mij komen en drinken! “Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart van wie in mij gelooft,“ zo zegt de Schrift.„ Hiermee doelde hij op de Geest die zij die in hem geloofden zouden ontvangen; de Geest was er namelijk nog niet, want Jezus was nog niet tot Gods majesteit verheven.
“Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart van wie in Mij gelooft.“

Toen de mensen in de menigte dit hoorden zeiden ze: „Dit moet wel de profeet zijn.„ Anderen beweerden: „Het is de messias,„ maar er werd ook gezegd: „De messias komt toch niet uit Galilea? De Schrift zegt toch dat de messias uit het nageslacht van David komt en uit Betlehem, waar David woonde?„ Zo ontstond er verdeeldheid in de menigte, en sommigen wilden hem grijpen, maar niemand deed hem iets.
 
De dienaren van de hogepriesters en de Farizeeën gingen terug. Toen hun werd gevraagd: „Waarom hebben jullie hem niet meegebracht?„ antwoordden ze: „Nog nooit heeft een mens zo gesproken!„ Maar de Farizeeën zeiden: „Hebben jullie je ook al laten misleiden? Er is toch geen enkele leider of Farizeeër tot geloof in hem gekomen? Alleen de massa die de wet niet kent – vervloekt zijn ze!„ Maar Nikodemus, die destijds bij Jezus was geweest, iemand uit hun eigen kring, zei: „Onze wet veroordeelt iemand toch pas als hij gehoord is en als bekend is wat hij heeft gedaan?„ Ze zeiden tegen hem: „Kom jij soms ook uit Galilea? Zoek het maar na, dan zul je zien dat er uit Galilea geen profeet kan komen.„

goarch.org

virtuoos tekenaar

herlezen: Blueberry Trilogie van Giraud en Charlier

Gisteren weer eens genoten van het legendarische Blueberry-drieluik uit de eerste helft van de jaren zeventig. Jean Giraud was een jaar of 35 toen hij eraan begon en had zich al ontwikkeld als een meestertekenaar. Ik vind hem nog steeds een van de allerbeste tekenaars die ik ken. Zijn lijnvoering is schilderachtig zoals die van onze eigen Hans G. Kresse of de Belgische striptekenaars Jijé en René Follet. In hun visie bevinden ze zich ergens tussen schilderkunst en tekenkunst en niet voor niets tekenen ze met een penseel. De klare lijn, waar vooral de Belgische school wereldberoemd om is, is bij deze heren dus tevergeefs te zoeken. In plaats van heldere tekeningen, schilderachtige plaatjes met een vaak borstelige streek. Giraud tekende ook onder het pseudoniem Möbius in een stijl die gekenmerkt wordt door virtuoze arceringen. Wanneer je ziet hoe de rotspartijen in de verhalen van Blueberry getekend zijn, zie je duidelijk de hand van Möbius.

  
eerste drukken van Chihuahua Pearl, De man die $500.000 dollar waard was en Ballade voor een doodskist, alledrie in mijn boekenkast.

Giraud had als meestertekenaar beschikking over een meesterscenarist: Charlier. De trilogie voert een behoorlijk aantal personages ten tonele, staat boordevol met intriges, heeft scherpe dialogen en is erg goed gedocumenteerd. Het verhaal speelt zich af in 1869, een paar jaar na de Amerikaanse burgeroorlog in het grensgebied tussen Mexico en de verenigde Staten. De yankees worden nog steeds gehaat door zuidelijke rebellen en in Mexico is de gehate keizer Maximilliaan afgezet door president Juarez. In dit decor ontmoet luitenant Mike S. Blueberry in het woestijnstadje Chihuahua een Amerikaanse schone, Chihuahua Pearl genaamd. De omstandigheden zijn echter niet ideaal: als outlaw moet hij een geheime opdracht uitvoeren onder rechtstreeks bevel van Washington. Mike is niet bepaald een brave jongen, maar de vele slechterikken die hem achtervolgen, zijn zeker niet braver en maken het hem wel erg lastig. Gelukkig heeft hij in deze wereld van list en bedrog nog twee vrienden: Kopernek en de ouwe zuiplap MacGlure.

eerste pagina uit Chihuahua Pearl, 1973
Jean Giraud is in 1938 in Frankrijk geboren. In een beetje een turbulente jeugd vol scheidende ouders ontdekt hij al snel Science Fiction en werkt mee aan kleine blaadjes allerhande. In 1955 vertrekt hij naar Mexico en lá, il découvre en même temps la marijuana, le be-bop et les expériences de l’âge adulte zoals één van zijn biografieën het zo mooi zegt. Later keert hij terug naar Europa (om zijn legerdienst te vervullen) en blijft hangen.
Hij werkt zich op in de Europese stripwereld, eerst via het Kuifje, later start hij met Charlier in Pilote met Blueberry. Hij werkt ook regelamtig samen met Opta, een Science Fiction-tijdschrift. Na nog enkel bezoeken aan Mexico verandert Giraud’s stijl, mede onder invloed van hallucinogene drugs: In Pilote tekent hij vernieuwende reeksen die grote invloed zullen uitoefenen op komende generaties tekenaars, zoals Arzach en Majoor Fataal. Langzaam raakt hij ook in de ban van de film, en hij werkt onder meer (samen met Jodorowsky) mee aan Dune
Onder invloed van de spirituele beweging geeft hij uiteindelijk tabac, alcohol en andere drugs op, om ascetisch en vegetarisch te worden. Als de commune naar Tahitit trekt om er een vredig leven te leiden, vindt ook Giraud het een beetje overdreven worden, en bovendien lonkt Hollywood…
Met films wordt het nooit meer zoals met Dune maar met Jodorowsky maakt hij wel De Incal, en dat wordt een enorm succes. In Los Angeles trekt hij de aandacht van Marvel Comics, waarvoor hij onder meer enkele verhalen van Stan Lee illustreert (The Silver Surfer).
Sindsdien geniet Giraud van zijn cultstatus en bolt rustig uit, links en rechts nog eens aan een project meewerkend. En hoewel die cultstatus meer dan verdiend is, zagen velen hem liever nog actiever…

canyonblueberry.com | moorsmagazine.com