Yves Chaland was de belangrijkste vertegenwoordiger van de retro atoomstijl en de gedoodverfde opvolger van Hergé en Franquin. Door zijn vroege dood in 1990 heeft hij nooit bij het grote publiek bekendheid gekregen. Maar van mij mag Chaland zo in het rijtje van Franquin (Guust), Hergé (Kuifje) en Edgar P.Jakobs (Blake en Mortimer).

Zijn personage Freddy Lombard heeft net als Kuifje… een kuifje dus, maar ziet er voor de rest heel anders uit. Hergé definieert zijn wereld in een klare lijn (soms spreekt men over het beheerste wit) en er is nauwelijks dynamiek. Yves Chaland tekent met een penseel, vaak in een aanzwellende zware lijn en oogt daardoor veel expressiever. Alleen al voor het tekenen van plooien geeft het penseel meer schwung aan de klare lijn. Bovendien kun je mooi met licht-donker contrasten werken. Net als in undergroundcomics of de film-noir is de zeggingskracht van het pure zwart-witbeeld een onderdeel van zijn stijl, ook al is (en wordt) zijn werk meestal (mooi!) ingekleurd uitgegeven.

On April 3rd, 1957 a great artist was born in Lyon: Yves Chaland. He studied at the Art Academy of St. Etienne together with Luc Cornillon. Chaland was “the” representator of atoomstijl/style atome, a retro movement named after the 1958 expo building “Atomium” in Brussels, showing their appreciation to the artists from the fifties and the 1950′s design.

During his academy days he released some of his work in the home made magazine “L’Unité de Valeur”. Jean-Pièrre Dionnet spoted the magazine and saw a great talent in Chaland and asked him to work for Ah Nana and Métal Hurlant, he started back in 1978. It’s Métal Hurlant in which leading characters as Bob Fish (1980), Adolphus Claar (1981), Jeune Albert (1982) and Chalands biggest breakthrough Freddy Lombard (1981) saw the daylight. In 1982 he brought Spirou back to his roots with his retro “Jijé” alike style in Les aventures de Spirou for Spirou Magazine. The story only recently got released in a legally released album by Dupuis.

Bron: atoomstijl.nl

Yves Chaland [ lebrunf9.free.fr] | Freddy Lombard [zozolala.com]

Twee jaar geleden schreef ik hier een stukje over de strip Yoko Tsuno van de Belgische striptekenaar Roger Leloup. Deze verscheen vanaf 1969 in Robbedoes/Spirou, maar ik leerde de strip pas in 1978 leerde kennen. Ik was toen enorm onder de indruk van het gedetaileerde tekenwerk. Eenzelfde soort indruk maakte op mij als 11-jarig jongetje in 1974 het Misdaadmuseum van Henk Kuijpers, waarin Franka voor het eerst verscheen. Nog altijd bewaar ik twaalf complete jaargangen (1970 t/m 1981) PEP/EPPO in de kast, met daarin de eerste vijf Franka-verhalen.

In 1981 sloeg mijn passie voor strips om in een passie voor schilderkunst. Maar mijn liefde voor het beeldverhaal verdween nooit helemaal en weerhield mij ervan om afstand te doen van een kast vol Robbedoezen, Kuifjes, PEP’s EPPO’s en honderden albums. Vijfentwintig jaar later ben ik erg gelukkig met deze verzameling, zeker nu alle Nederlandstalige stripbladen in het computertijdperk ten onder zijn gegaan. Maar nu het web er dan is, is er wel een nieuwe mogelijkheid om het verloren contact een beetje te herstellen. En doordat ik al zolang de ontwikkelingen niet meer gevolgd heb, kom ik voor veel verrassingen te staan. Zo ontdekte ik vandaag een prachtige website van Henk Kuijpers met heel veel materiaal over zijn heldin. Inmiddels is Henk Kuijpers na 32 jaar bij zijn 19e Franka album (het zwaard van Iskander) en werkt hij nu aan zijn 20e: De witte godin. En Roger Leloup is na 38 jaar bij zijn 24e Yoko Tsuno album (de zevende code)

Toch wil ik Yoko Tsuno en Franka niet teveel met elkaar vergelijken, want er zijn grote verschillen tussen beide stripheldinnen: Yoko is de oosterse high tech girl, Franka de frisse Hollandse babe die het woord stripheldin soms heel letterlijk neemt. Wanneer je naar de evolutie van Franka’s figuur kijkt, dan zie je duidelijk dat haar borstomvang elk decennium is toegenomen. Bij Natasja (vanaf 1967) van Francois Walthery zie je dat pinup-effect trouwens ook. Roger Leloup heeft van zijn heldin nooit een sexpoes willen maken. In zijn verhalen staan de decors juist op de voorgrond.

Roger Leloup (Yoko Tsuno)
wordt geboren op 17 januari 1933 te Verviers en studeert aan de kunstschool St. Luc aan de afdeling publiciteit waar hij les kreeg in schilderen, aquarelleren, enzovoort. Hij begint zijn carrière in de stripwereld, tevens het einde van zijn schoolse activiteiten, in 1950 als assistent van Jacques Martin, de tekenaar van de stripreeks Alex, waarvoor hij enkele decors mag inkleuren. In 1953 begint hij tevens te werken voor de studio Hergé waar hij blijft tot 1969. Bij Hergé zal hij de privéjet tekenen in Vlucht 714 en is hij verantwoordelijk voor de modernisering van de voertuigen in Kuifje en de zwarte rotsen. Roger moest echter ander werk gaan zoeken, want de Studio Hergé verdween met zijn oprichter. Gelukkig voor hem zocht de uitgeverij Dupuis een jonge tekenaar voor haar Siencie-fiction verhalen. Het verhaal was een onmiddelijk succes, zo bleek uit het jaarlijks referendum dat door de uitgeverij gehouden werd.
Bron: stripverhalen.net

De heldere stijlen van Leloup en Kuijpers zijn op een heel andere manier helder. Beiden staan ze duidelijk in de traditie van de klare lijn van Hergé, maar Kuijpers heeft in de loop der jaren veel meer stylistische schwung gegeven aan zijn figuren. De decors blijven bij hem strak en zitten vol aardige details. Bij Leloup springt vooral de technische perfectie van de decors in het oog. Het verhaal en de emotie die het verhaal moet oproepen, dreigen zo te worden ondergesneeuwd door technisch perfectionisme. En het is jammer dat er zo weinig humor zit in Yoko Tsuno, maar daar lees je die strip ook niet voor. Henk Kuijpers is wat dat betreft meer een allrounder: net als Leloup is hij een meester in het detail, maar dan niet alleen visueel maar ook verhaaltechnisch.

Henk Kuijpers (Franka)
las als jongetje strips, vooral in ‘Robbedoes’ ( Franquin en Tillieux ) en ook wel in Kuifje ( Hergé, Macherot ) en tekende dus zelf strips, op de lagere- en middelbare school, en op de universiteit. (…) Henk Kuijpers wilde na de HBS wel iets met zijn grafische belangstelling doen en ging naar de Grafische School in Amsterdam. Dat bleek een vergissing – die school leidde op voor een managersbaan in de drukkerswereld. Maar, tijdens de daaropvolgende studie Sociologie in Amsterdam, bleef de amateur-tekenaar hobby strips maken. In 1973 wilde hij wel eens weten wat professionals ervan vonden en liet werk zien bij het Stripblad PEP. Oktober 1974 startte de Reeks Franka. Daarnaast tekende hij veel commercieel werk. Na 1979 verschenen er achtereenvolgens ook zeefdrukken, luxe boeken en speciale uitgaven rond Franka. In 1996 begon hij een eigen uitgeverij, Franka BV. Voor ieder die geinteresseerd is in de wereld van Franka verschijnt bij Franka BV het ‘Franka Magazine’ vol achtergrond-informatie en nieuws.
Bron: franka.nl

Yoko Tsuno | Franka.nl | overzicht Franka albums | 17 covers van Franka albums

Hendrik Elings (Sint Annaparochie, 1967) schildert vooral dieren en portretten. Hij gebruikt vooral rustige kleuren voor zijn werk, en schildert met een luchtige penseelstreek. Noem het Friese nuchterheid. ‘Je schildert niet alleen om de wereld om je heen te bevestigen, maar ook om mensen om je heen, en jezelf natuurlijk, een andere kijk op de dingen voor te houden.’ Door zijn lichte kleurgebruik lijken de werken van Elings zich altijd in een vroeg zonnetje te bevinden, er straalt iets van lieflijk en vredig licht vanaf.
Bron: Loes Gasile op kunst van de dag [galeries.nl]

Hendrik Eilings (1967)