biopic over het leven van Ian Curtis en Joy Division
Het tragische levensverhaal van Ian Curtis is voor mij vooral het verhaal van een jongeman die door zijn eigen ontrouw verscheurd wordt. Geen onverschillige no future zoals ik ooit gemakzuchtig veronderstelde, maar een gevoelige ziel die worstelde met zijn ontrouw en zijn onvermogen om een duidelijke (zwart-wit) keuze te maken. Een van de mooiste scenes uit de film vind ik de lange shot waarin je hem naar het arbeidsbureau ziet lopen, van achteren gefilmd. Op zijn jas staat met grote kapitalen HATE geschreven. Was dit enkel een pose, een statement om zich te verzetten tegen de lovefreaks van de generatie voor hem? Of gaat het veel dieper, zoals Freud voor het eerst psychologisch heeft uitgewerkt, om de haat van het narcistische ik tegenover ‘de objecten van het libido’? Anders gezegd: de diepe haat tegenover de (ge)liefde omdat de (ge)liefde ‘het ik’ in gijzeling heeft genomen en het voortdurend bedreigt met ‘ik-verlies’.
vanuit het lustprincipe is deze tekst misschien juist en krijgt de liefde de schuld. Maar ik keer het liever om:
Lust will tear us apart again
In Control wordt geen antwoord gegeven, zodat we zelf tot een interpretatie kunnen komen en dat is prima. Het is ook niet aan ons om Ian’s noodlottige keuze te verklaren. Tenslotte gaat het om de keuzen die we zelf maken in het schemergebied van liefde en haat, trouw en ontrouw, goed en kwaad. En dat schemergebied bestaat misschien niet, zoals we vaak (willen) denken, uit grijstinten. Als het erop aankomt, bestaat het misschien juist uit de harde contrasten, die het handelsmerk van Corbijn zijn geworden.
Ian Kevin Curtis (1956 – 1980) was een Engelse zanger en songwriter. Hij is bekend als de zanger van de groep Joy Division, die hij oprichtte in 1977 in Manchester. In 1980 pleegde hij zelfmoord door zich op te hangen. De overige leden van Joy Division richtten later New Order op. Ian Curtis leed aan epilepsie, wat de reden was waarom bij optredens van Joy Division de belichting steeds gedimd moest zijn. Desalniettemin kreeg hij soms nog aanvallen, waarna hij van het podium gedragen moest worden. Hij had een eigen, excentrieke dansstijl, die veel fans deed twijfelen of hij nu een aanval kreeg of aan het dansen was. Veel teksten hadden als onderwerp de dood, geweld en degeneratie. Dit was de voedingsbodem voor veel speculatie over een mogelijke depressie. Zelf beweerde hij dat hij zong over hoe verschillende mensen verschillende problemen aanpakken. In 1976 bezocht hij een concert van de legendarisch punkband The Sex Pistols. Dit overtuigde hem naar verluidt van zijn eigen lotsbestemming als artiest in plaats van gewoon fan van een band. De belangrijkste invloeden op Curtis waren de schrijvers William S. Burroughs en J.G. Ballard, en zangers Jim Morrison, Iggy Pop en David Bowie.
Bron: nl.wikipedia.org
Then love, love will tear us apart again
When the routine bites hard
And ambitions are low
And the resentment rides high
But emotions wont grow
And were changing our ways,
Taking different roads
Then love, love will tear us apart againWhy is the bedroom so cold
Turned away on your side?
Is my timing that flawed,
Our respect run so dry?
Yet theres still this appeal
That weve kept through our lives
Love, love will tear us apart againDo you cry out in your sleep
All my failings expose?
Get a taste in my mouth
As desperation takes hold
Is it something so good
Just cant function no more?
When love, love will tear us apart again
control [ wikipedia.nl ] | control [ moviemeter.nl ] | control [ digg.be ]
