De regisseur heeft zich bij het maken van de documentaire laten inspireren door het schilderij Zeven werken van Barmhartigheid, dat MM in 1606 schilderde – het jaar waarin hij Rome was ontvlucht omdat hij vanwege ruzie over een uitslag zijn tennistegenstander had vermoord. De dramatische gebeurtenissen uit zijn leven reflecteren in de enorme contrasten tussen licht en donker die hij in zijn latere werk aanbrengt, de chiaroscuro. Vincent van Monnikendam is in Napels op zoek gegaan naar vergelijkbare contrasten. Het licht vindt hij bij de barmhartige werken van de organisatie waar Caravaggio vierhonderd jaar eerder zijn altaarstuk voor schilderde. Door middel van een systeem van particuliere giften onderhoudt de Napolitaanse adel een gedeelte van de arme bevolking. Het donker vindt de filmmaker in dezelfde ruige volkswijken als waar Caravaggio – tevens berucht als nachtbraker – de inspiratie vond voor de vele karakteristieke volkse koppen die zijn schilderijen bevolken. Zielen van Napels is opgebouwd vanuit deze achtergrond, er is geen sprake van één verhaal met verschillende terugkerende personages. In plaats daarvan meandert de film van de ene korte levensimpressie naar de andere.
 
Bron: 8weekly.nl