Maandelijks archief: september 2010

Scena Illustrata

Scena Illustrata 1898
Scena Illustrata banner

Bijna dertig jaar geleden kocht ik op de bazaar in Istanbul een hoogbejaarde jaargang van het Italiaanse tijdschrift Scena Illustrata. Inmiddels is deze jaargang 112 jaar oud en alleen Venere Pizzinato-Papo (1896) en Dina Manfredini (1897), de enige twee Italiaanse supercentenarians die nog in leven zijn, hebben de natte drukinkt nog meegemaakt. Op het web ontdekte ik een pagina waar je het meinummer van 1898 kunt bekijken. Toch gaat er niets boven het verdwaalde, maar echte exemplaar uit Istanbul.

Scena Illustrata banner

Scena Illustrata was een ‘glossy’ in zijn tijd, met een omslag in primitieve kleurendruk. Halftoonrasters kwamen nog zelden voor en de meeste afbeeldingen zijn staalgravures. Vaak zijn het sentimentele plaatjes met moedergeluk of juist hartverscheurende taferelen met bijvoorbeeld een flauwgevallen jonge vrouw met een brief in haar hand en een hoofdschuddend oud dametje op de achtergrond. De begeleidende gedichten moeten een soortgelijke inhoud hebben.

Scena Illustrata 1898
Scena Illustrata 1898
Scena Illustrata 1898
detail van een staalgravure

Scena Illustrata 1898

meeslepend

vandaag is het de 80e sterfdag van Ilya Repin (1844-1930)
Repin, wolgaslepers
de wolgaslepers 1870-1873

Vorige week zondag vierden we de tachtigste verjaardag van mijn vader. En vandaag is het tachtig jaar geleden dat de Russische schilder Ilya Repin in Repino overleed (tot 1948 Kuokkala in Finland). Zo ben ik in de tijd via het leven van mijn vader nog net verbonden met Repin , misschien wel de bekendste Russische schilder van de negentiende eeuw. Hoewel hij nog dertig jaren een twintigste eeuwer is geweest, werd hij na 1900 overschaduwd door de Russische avant garde. Repin is vooral de schilder van de wolgaslepers en andere meeslepende schilderijen gebleven. Na zijn dood werd zijn stijl misbruikt voor Stalin’s sociaal-realisme.

Repin, processie nabij Kursk
Processie nabij Kursk 1880-83
een ander meeslepend schilderij van Ilya Repin
Van 1893 tot 1907 was Repin hoogleraar in de historieschilderkunst aan de Academie te Sint-Petersburg. Vanaf 1918 was hij Fins staatsburger, omdat het plaatsje aan de Finse Golf waar hij een landgoed had gekocht tot Finland ging behoren. Op dit landgoed ontwierp en bouwde hij zelf zijn eigen huis en atelier, dat Penati wordt genoemd (naar het Latijnse woord penates dat beschermgoden betekent). Het huis is speciaal ingericht zodat hij op alle momenten van de dag over een goede lichtinval kon beschikken. Hij overleed er op 29 september 1930. Het plaatsje werd onder Sovjetbewind naar hem genoemd: Repino.
 
Bron: nl.wikipedia.org

ilyarepin.org

like a virgin [ 3 ]

hoe Mary Pickford haar pijpenkrullen en haar zwijgen verloor
van Jugendstil naar Nieuwe Zakelijkheid

My Best GirlToen de moeder van Mary Pickford in 1928 stierf, deed haar beroemde dochter afstand van haar beroemde pijpenkrullen. In 1927 had ze in My Best Girl gespeeld, haar allerlaatste zwijgende film. In Coquette uit 1929 zou Mary Pickford haar nieuwe imago aan de wereld presenteren. Bovendien was ze nu ook voor het eerst te horen, want Coquette was haar eerste talkie. Pickford was geen Jugendstilmeisje met pijpenkrullen meer, maar een vrouw van de Nieuwe Zakelijkheid: vrijgevochten en zelfbewust. In 1930 veroverde ze voor haar rol in Coquette de eerste oscar voor de beste actrice. Maar daarna zou haar ster spoedig verbleken. Hollywood’s eerste filmster is voor altijd het zwijgende meisje met de pijpenkrullen gebleven.

Adding sound to movies
would be like putting lipstick
on the Venus de Milo

Mary Pickford

Mary Pickford in Coquette
Mary Pickford in Coquette 1929
The arrival of sound was her undoing. She appears to have underestimated the value of adding sound to movies. She said, “Adding sound to movies would be like putting lipstick on the Venus de Milo”. She played a reckless socialite in Coquette (1929), a role where she no longer had her famous curls, but rather a 1920s bob; Pickford had cut her hair in the wake of her mother’s death in 1928. Fans were shocked at the transformation. Pickford‘s hair had become a symbol of female virtue, and cutting it was front-page news in The New York Times and other papers.
 
Bron: en.wikipedia.org

silentladies.com