Dagelijks archief: maandag 10 januari 2011

modern living [ 2 ]

gezien op DVD: Mon Oncle (1958) van Jacques Tati

mon oncleIn Mon Oncle (1958) had Jacques Tati het thema gevonden dat hij in Play Time (1967) verder zou uitwerken: de invloed van het modernisme op het alledaagse leven. In de jaren vijftig en zestig was ‘de vooruitgang’ overal opgerukt en zichtbaar geworden. Wanneer je erbij wilde horen, was modern het toverwoord. Meewarig keek de moderne mens naar zijn ouderwetse soortgenoot die in het verleden was blijven steken.

mon oncleIn Mon Oncle is Monsieur Hulot een van die ouderwetse sukkels. Zijn zus en rijke zwager wonen in een ultramoderne maar steriele villa. Zelf woont hij in een krakkemikkig maar tot de verbeelding sprekende bovenwoning. In de relatie tussen Monsieur Hulot en zijn zwager Monsieur Arpel botst de ouderwetse gemoedelijkheid met het jachtige en snobbistische moderne leven. Terwijl in Play Time de wereld veranderd is in een futuristisch urbaan landschap, speelt Tati in Mon Oncle met het contrast tussen oud en nieuw. De oude wereld verdwijnt onder de sloophamers terwijl uit de puinhopen een nieuwe wereld van staal, beton en glas verrijst. Telkens keert in de film het beeld terug van de grens tussen beide werelden: een smeedijzeren hek van een gesloopte wijk terwijl daarachter grijze en monotone nieuwbouw is gekomen.

mon oncle
contrast tussen nostalgisch en modern leven
still uit Mon Oncle (1958)

De nostalgie in Mon Oncle opende een barokke variant van de zogenaamde Mid Century Modern. Eind jaren vijftig en begin jaren zestig duikt een stijl op die je Victorian Modern zou kunnen noemen. Als reactie op het strakke en kale functionalisme, zoekt deze stijl juist naar tierlantijnen en overdaad. Het smeedijzeren hek, de lantaarn en het vensterluik uit Mon Oncle zien we bijvoorbeeld terug in Mary Poppins (1964) en The Aristocats (1970).

Victorian Modern
still uit Mary Poppins (1964)
en achtergrond uit The Aristocats (1970)
© disney enterprises

De strakke regelmatigheid van het functionalisme straalt doelmatigheid uit, maar verstikt de fantasie. De nostalgische krullen en rondingen van de Victorian Modern geven weer ruimte aan de verbeeldingskracht. In de eerste helft van de jaren zestig zijn Mid Century Modern en Victorian Modern gelijktijdig in de mode.

mon oncle
Monsieur Hulot voor de deur van zijn bovenwoning
Mon oncle is een Franse film van Jacques Tati uit 1958 die de Oscar voor beste buitenlandse film won. Mon oncle is een komedie waarin decadentie, moderniteit, hebzucht en de onschuld van de jeugd centraal staan. De film bevat nauwelijks nog dialoog en het is een observatie van een rijk maar ongelukkig gezin. In de film gaat Monsieur Hulot op bezoek bij zijn kleine neefje die samen met zijn ouders in een hypermodern huis woont. De vader van het gezin bekleedt een hoge functie bij een plasticfabriek. Hulot vindt het helemaal niets in het grote, lege kille huis: de ultrastilistische stoelen zitten niet lekker, de afstandbediening waarmee het elektronisch bestuurde huis bediend wordt, werkt niet. Het huis is kil, koud en onpraktisch. Monsieur Hulot merkt dat zijn neefje ongelukkig is: het kind mag namelijk geen vriendjes meenemen want dan gaat de moderne kunst in het huis kapot, het joch vindt ook geen warmte bij zijn ouders want die zijn altijd aan het werk. Hulot neemt zijn neefje mee naar een nostalgische gezellige woonwijk waar het joch met zijn vriendjes kan spelen. De boodschap is: kille decadentie is maar niets, oude gezelligheid dat is wat een kind nodig heeft. De film eindigt met een scène waarin de oude woonwijk plaats moet maken voor een hypermodern kantorencomplex.
 
Bron: nl.wikipedia.org
mon oncle
het ultramoderne interieur van de Villa Arpel

modern living [ 1 ]| mid century modern uit mon oncle
mon oncle [ lolitasclassics.blogspot.com ]