Er loopt historisch niet alleen een lijn tussen de Pre-Raphaelite Brotherhood en de Duitse Nazarener maar ook tussen de kunstreligie van de vroege Romantiek en de Jugendstil met William Morris als belangrijke schakel.
Dat ontdekte ik in het boek The Art of the Pre-Raphaelites van Steven Adams. Hij refereert aan de Herzensergießungen eines Kunstliebenden Klosterbruders van Wackenroder en Tieck uit 1797. Dit geschrift had grote invloed op de vergeestelijking van de kunst tijdens de Romantiek. In 1808 zouden enkele schilders aan de Akademie der bildenden Künste in Wenen zich verenigen in een Lukasbond. Deze idealiseerde de kunst en de kunstnijverheid uit de tijd van Albrecht Dürer. De Lukasbund werd het begin van een reactionaire beweging die als Die Nazarener de geschiedenis is ingegaan.
Via de Engelse schilder Ford Madox Brown die in de jaren veertig in Rome de Nazareners Peter Cornelius en Friedrich Overbeck leerde kennen, is er een verbinding met de Pre-Raphaelite Brotherhood die in 1848 in Londen werd opgericht. Tenslotte zou deze via William Morris weer invloed uitoefenen op de kunstnijverheid van de Jugendstil. Zo loopt er dus dwars door de negentiende eeuw een anti-modernistische beweging die de Romantiek met de Jugendstil verbindt. Ook in de eentwintigste eeuw spreekt ze een publiek aan dat het ambachtelijke en collectieve van traditionele kunst a priori meer waarderen kan dan het conceptuele en hyper-individuele van de moderne kunst.
Isabella, 1849
The three rebellious artists seeking change were Dante Gabriel Rossetti, William Holman Hunt, and Sir John Everett Millais. The name of the movement they founded – “The Pre-Raphaelites” stems from their determination to take inspiration from a time before the artist Raphael set standards in art which they felt had been followed for too long. Their vision was to paint real, unidealised landscapes, figures drawn from life, to real proportions, and grouped without stylised arrangement. They favoured subjects from poetry, mythology, religion or mediaeval tales. Paintings were to be vibrant, so they used a white paint background base – which certainly adds impact when viewed next to other contemporary Victorian art. Vivid colour and lyrical forms were to be used for dramatic and emotional effect. Several other artists soon joined the original three, and their work became well known in Britain, attracting both criticism and praise from contemporaries.
Bron: twilightstarsong.blogspot.com
