Vandaag is het de naamdag van Saint Germain van Auxerre (378-448), niet te verwarren met Saint Germain van Parijs, die een eeuw later leefde. Saint Germain stierf in 448 in Ravenna waar hij op bezoek was bij keizer Valentinianus III om te pleiten voor ordeherstel en vrede in Armorica. Tijdens dit bezoek heeft hij ook de keizerin-moeder, Galla Placidia (388-450) ontmoet. Deze stierf twee jaar na hem in 450. Toen we een maand geleden in Ravenna waren, bezochten we haar kleine mausoleum dat ze in 425 had laten bouwen.

Saint Germain zou dit mausoleum in 448 dus ook gezien kunnen hebben. Na zijn dood werd zijn stoffelijk overschot vanuit Ravenna overgebracht naar Auxerre waarvan hij bisschop was geweest. Koningin Clothilde (480-545) liet boven zijn graf een kerk bouwen.

Saint Germain van Auxerre [ nl.wikipedia.org ]

In 1982 zag ik Koyaanisqatsi en maakte ik voor het eerst kennis met de muziek van Philip Glass. Zelden heb ik een filmbeelden en filmmuziek zo prachtig in elkaar zien schuiven. De geest van Koyaanisqatsi (in de taal van de Hopi-indianenleven betekent dit woord “leven uit evenwicht, leven in gekte”) sluit naadloos aan bij de muziek.

Exemplarisch voor Koyaanisqatsi zijn voor mij de gierende arpeggio’s die je hoort bij versneld afgespeelde beelden van stadsverkeer in het donker. De koplampen en rode achterlampen zie je in tegengestelde richtingen pijlsnel langs elkaar heen schieten als stromen rode en witte bloedlichaampjes. De muziek van Philip Glass maakt voor de een transformaties in de microkosmos hoorbaar, voor de ander de harmonie der sferen in de macrokosmos. In het verschijnen van deze verre en onafzienbare werelden, word je geconfronteerd met het ontzagwekkende. Muss es sein? Es muss sein! Koyaanisqatsi lijkt zich te verzoenen met de ongemakkelijke waarheid dat we onze planeet op den duur onleefbaar zullen hebben gemaakt, maar dat het leven hoe dan ook altijd door zal gaan.

philipglass.com | Glass [ imdb.com ]

De openingsceremonie van de Olympische Spelen is niet alleen het visitekaartje van het organiserende land aan de wereld, maar presenteert ook de tijdsgeest en idealisme. Engeland, dat 64 jaar geen Olympische Spelen meer georganiseerd had, toonde zich in Londen aan de wereld als het land waar de industrialisatie begonnen is, het land van de popmuziek, Mike Oldfield, Paul McCartney, Mr.Bean, Harry Potter en Sir Tim. Sir Tim? Jazeker, Tim Berners Lee, de geestelijk vader van HTML en dus van het World Wide Web.

Regisseur Danny Boyle had een set bedacht die me aanvankelijk aan the Shire (de Gouw) van Tolkien deed denken, maar de commentator liet ons weten dat dit Engeland omstreeks 1600 moest voorstellen. Het pastorale tafereeltje bleef in het centrum van het Olympisch Stadion het beeld bepalen totdat een groepje heren met hoge hoeden en bakkebaarden die uit een boek van Charles Dickes leken te zijn weggelopen het vredige landleven kwamen verstoren. De plaggen werden opgerold, het heesterperk (shrubbery) weer ingepakt en langzaam verrezen rokende fabrieksschoorstenen uit de grond. Alsof je naar Lord of the Rings-The Two Towers zat te kijken.

De volgende dag zag ik op nostalgienet.nl unieke ingekleurde beelden van de Wereld Jamboree in 1937. Deze week is het precies 75 jaar geleden dat in Vogelenzang bij Bloemendaal de vijfde Wereld Jamboree van start ging. Ook hier was net als vrijdagnacht een vlaggenparade te zien van de deelnemende landen. De kleurenbeelden laten zien wat er in de laatste 75 jaar veranderd is, maar ook wat onveranderd is gebleven. We zien de vlag van Armeniëvoorbij komen, sportieve jongeren en de koningin net als vrijdagavond in Londen. De Olympische Spelen, scouting, het Esperanto en het Vredespaleis in Den Haag zijn omstreeks 1900 geboren uit het idealisme om de volkeren in de wereld bij elkaar te brengen en de wereldvrede te bevorderen. Lord Baden Powell (1857-1941) de oprichter van scouting was tijdens de Wereld Jamboree in Bloemendaal eregast.

De Wereld Jamboree van 1937 was de vijfde keer dat de Wereld Jamboree gehouden werd en vond in het Nederlandse Vogelenzang plaats. Het terrein groeide uit tot een Jamboreestad met 28750 verkenners en leiders uit 54 landen (alleen jongens, geen welpen). Voor de Nederlandse scouting was dit een enorme opsteker. Veel groepen waren nog jong, kenden alleen hun eigen groepje en moesten in hun dorp opboksen tegen een negatieve stemming (“padvinderij, opschepperij”). Ook wist men niet veel van buiten het dorp, er was geen TV en vrijwel niemand kwam in het buitenland. En daar liepen ze dan opeens tussen tienduizenden andere (top)verkenners uit de meest exotische landen, terwijl heel Nederland het Jamboreeliedje meezong. (Bron: nl.scoutwiki.org)