Alexander Roslin. Portrettist van de aristocratie
Vandaag zag ik in Enschedé de tentoonstelling over Alexander Roslin (1718-1793). De meeste mensen zegt deze naam niets en dat komt waarschijnlijk door een combinatie van marketing, beeldvorming en kuddegedrag. Zo haalde de tentoonstelling van Rothko in Den Haag mede dankzij de aan hysterie grenzende aandacht in de media de afgelopen maanden een record aantal van 265 duizend bezoekers binnen. De tentoonstelling in het Rijksmuseum Twenthe zal daar wel ver onder blijven. Meer naamsbekendheid zal Alexander Roslin door deze tentoonstelling ook al niet krijgen.
Een schilder uit de pruikentijd is nu eenmaal niet hip. Bovendien kunnen de portretten van Alexander Roslin niet met chique intellectueel gebabbel omlijst worden, wat bij het werk van beeldenstormers als Malevich of Rothko juist wél zo goed gaat. Abstracte en minimalistische schilderkunst heeft door haar transcendentale karakter een voorsprong op figuratieve schilderkunst. Het beeld wordt overstegen en alleen al daardoor lijkt abstracte kunst van een hoger niveau.
Als portretschilder van de aristocratie schilderde Roslin “de oude kleren van de keizer”. Wanneer je van de technische en ambachtelijke aspecten van schilderkunst houdt, van 18e eeuwse kostuums of van geschiedenis, dan heeft Alexander Roslin. Portrettist van de aristocratie veel te bieden. Voor wie liever eigentijds of hip wil zijn, passen de nieuwe kleren van de keizer wellicht beter.
Roslin en zijn tijdgenoten wisten natuurlijk niet dat er spoedig een gewelddadig einde zou worden gemaakt aan het ogenschijnlijk zorgeloze leven zoals zij dat kenden. Tijdens de Franse Revolutie in 1789 verloren enkelen van hen letterlijk hun hoofd, of maakten dat ze wegkwamen uit Parijs. Roslin zelf en zijn familie overleefden de situatie.
Bron: digitalekunstkrant.nl
Zweedse aristocraat [ W&V ] | Alexander Roslin [ rijksmuseumtwenthe.nl ]