Op 30 april 1945 om één uur ‘s nachts meldde generaal Keitel dat alle krachten waarvan Hitler afhankelijk was bij een eventuele ontsnapping uit Berlijn, waren ingesloten of gedwongen waren tot een defensief. In de late morgen van 30 april was het Rode Leger de Führerbunker tot minder dan 500 meter genaderd. Hitler zat als een rat in de val.

Die morgen had hij nog een kort gesprek met generaal Weidling, de commandant van de Berlijnse Defensie, die hem vertelde dat het garnizoen waarschijnlijk door zijn munitievoorraad heen zou zijn en dat de gevechten in Berlijn binnen 24 uur tot een onvermijdelijk tot een einde zouden komen. Weidling vroeg Hitler om toestemming voor een doorbraak naar het westen. Eerder had Hitler dit verzoek woedend afgewezen. Nu gaf hij geen antwoord meer en Weidling ging terug naar zijn hoofdkwartier in de Bendlerblock. Rond één uur ‘s middags ontving hij Hitler‘s toestemming om in de nacht van 30 april op 1 mei uit te breken.

Hitler nam na de lunch afscheid van Joseph Goebbels, Bormann, generaal Krebs en Burgdorf en van zijn twee secretaresses. Rond half drie ‘s middags trokken Hitler en Eva zich terug in Hitler‘s privévertrek. Magda Goebbels kwam even later nog aan zijn deur smeken om hem te zien maar er werd niet meer opengedaan. Verschillende getuigen meldden later dat ze rond half vier ‘s middags een hard schot gehoord hebben. Na enkele minuten gingen zijn lijfwacht Heinz Linge, met Bormann, Günsche en Goebbels naar binnen.

Günsche verklaarde later dat Hitler voorover gebogen zat terwijl het bloed van zijn slaap droop. Hij had zich doodgeschoten met zijn eigen pistool, een Walther PPK 7.65. Het pistool lag aan zijn voeten. Het lichaam van Eva Hitler (ze was veertig uur Hitler‘s vrouw geweest) had geen zichtbare wonden, maar de uitdrukking op haar gezicht toonde dat ze gestorven was door cyanide vergiftiging.

De lijken werden naar buiten gedragen en vlak naast de opening van bunker op de binnenplaats van de Neue Reichskanzlei gelegd waar ze met benzine werden overgoten en in brand werden gestoken. Hitler wilde uitdrukkelijk niet dat de sovjets zijn lijk in Moskou zouden tentoonstelling. Hij had nog juist het nieuws van de executie van Mussolini gehoord op 28 april. Samen met zijn maîtresse Clara Petacci was hij naakt ondersteboven opgehangen terwijl het volk woest tekeer ging. Hitler wilde zichzelf en Eva dat lot besparen.

Death of Adolf Hitler [ en.wikipedia.org ]
The battle of Berlin – a timeline [ slowtravelberlin.com ]

In de film Der Untergang (2004) is de executie van Hermann Fegelein, de adjudant van Heinrich Himmler, prominent aanwezig. Nadat Hitler vernomen heeft dat Himmler zonder overleg met hem met de geallieerden heeft onderhandeld, is hij razend. Hij roept onmiddellijk Himmler‘s adjudant op maar deze blijkt de bunker verlaten te hebben. Daarna beveelt hij het Reichssicherheitskommando hem op te sporen. “Fegelein! Fegelein! Fegelein!” zou hij geschreeuwd hebben.

Maar nog altijd is niet precies bekend wat er met Fegelein gebeurd is. Men neemt aan dat hij in de tuin op de binnenplaats van de Neue Reichskanzlei is doodgeschoten. De laatste overlevende uit de bunker, de radiotelegrafist Rochus Misch (1917-1913) zei in een interview uit 2006 het volgende over de arrestatiebevel en de executie van Fegelein:

Eva Fegelein (6 mei 1945 – 25 april 1975)
 
Zeven dagen na zijn executie zou Fegelein‘s vrouw Gretl Braun bevallen van hun kind. Ze zou hun dochter noemen naar haar zus Eva Braun die zes dagen daarvoor samen met Adolf Hitler zelfmoord pleegde. In Der Untergang zien we hoe Eva Braun haar Führer smeekt om Hermann Fegelein niet dood te schieten omdat haar zuster in verwachting is van hun kind en ze wil niet dat hun kind zonder vader opgroeit. Hitler blijft bij zijn besluit en Eva Braun voegt zich daarin.
 
Eva Fegelein pleegde op 25 april 1975, vlak voor haar dertigste verjaardag zelfmoord, net als haar tante naar wie ze vernoemd was. Haar moeder Gretl Braun stierf in 1987 op 72 jarige leeftijd. Ze was haar man, zus en dochter verloren op respectievelijk 29 en 30 april 1945 en 25 april 1975. De zelfmoord van Eva Fegelein had overigens niets te maken met het verleden van haar familie. Haar vriend was in april 1975 dodelijk verongelukt en Eva kon of wilde dat niet verwerken.

In het voorjaar van 1945 hadden de geallieerden de Povlakte bereikt en namen de partizanen van Tito in het oosten enkele gebieden over terwijl Italiaanse partizanen op alle andere plaatsen de macht grepen. Mussolini vluchtte in allerijl naar Milaan toen hij hoorde dat de Duitsers in Italië hadden gecapituleerd. Net als Hitler die zich op dat moment in zijn Berlijnse bunker had opgesloten, was de Duce zijn laatste restje realiteitszin kwijt. Hij maakte een plan om met 3000 ‘trouwe fascisten’ een guerrillaoorlog te voeren in de Alpen. Slechts dertien getrouwen kwamen opdagen.

Daarna vluchtte hij naar Milaan waar hij probeerde te onderhandelen met het Italiaanse verzet. Dat mislukte en vervolgens nam hij de benen richting Zwitserland, vermomd als Duits militair. Hij sloot zich aan bij een SS-colonne die op weg was naar Oostenrijk. Op 27 april 1945 werd deze colonne in Musso, aan het Comomeer, aangehouden. Mussolini en zijn maîtresse Clara Petacci werden door de Italiaanse partizanen herkend en gearresteerd.

Op bevel van het Comitato di liberazione nazionale dell’Alta Italia werden ze de volgende dag beiden geëxecuteerd. Mussolini’s volgelingen en reisgenoten Bombacci, Pavolini, Starace en Buffarini werden ook doodgeschoten. De lichamen werden naar Milaan overgebracht waar ze tentoongesteld werden. Op de Piazzale Loreto werden de lijken van Mussolini en Petacci, samen met die van drie lotgenoten, aan de voeten opgehangen aan een balk van een benzinestation, waar ze werden bespot en toegetakeld door de menigte.

Italian partisans kill Mussolini [ news.bbc.co.uk ]