Sinds 1870 wordt de olieverfschilderkunst gedomineerd door het zogenaamde alla prima. Daarbij wordt de schildering in één keer nat-in-nat voltooid. De impressionisten moesten wel op deze directe manier werken omdat en plein air alles snel moet worden geregistreerd. Zo komen we aan de opvatting dat een olieverfschilderij vooral gekenmerkt wordt door impasto. Maar traditioneel wordt een olieverfschilderij in stadia opgebouwd: ondertekening, doodverving en daarna verschillende dunne glacislagen.
Net als in digitale fotobewerking is er in de traditionele olieverfschilderkunst dus een rationele opbouw in lagen. Dit gaat wel ten koste van de spontaniteit. De moderne visie op schilderkunst heeft juist grote waardering voor de spontaniteit en het “handschrift” van de schilder. Daarom is het nat-in-nat schilderen tegenwoordig zo geliefd. Net als in een schets is alles zichtbaar: de energie van het spontane gebaar weegt daarbij zwaarder dan zichtbare fouten. Na het kopiëren in lagen van een aantal portretten uit de militaire galerie in het Hermitage in Sint-Petersburg, wilde ik daarom ook een aantal olieverfschetsen maken.
volg de meester [ 1-120 ] | van oude meesters en dingen die niet voorbijgaan
