Maandelijks archief: oktober 2016

Beeld(jes)vorming

zondag gezien in het Fries Museum in Leeuwarden:
Großes Licht durchbricht die Schatten van Trijnie van der Wal (Lemmer, 1941)

Hedendaagse kunst is polyinterpretabel. Ieder is vrij om zijn eigen interpretatie te vormen. Een mooi streven. Maar de kunstenaar geeft ons natuurlijk wél de “voorzet”. De beschouwer mag ‘m (de interpretatie) er vervolgens in knallen (of koppen). De “voorzet” van Trijnie van der Wal met haar kunstwerk Großes Licht durchbricht die Schatten is typisch postmodern. De enorme collage is een scan van honderden beeldjes, sacraal en profaan, die geassocieerd worden met “religie” (als containerbegrip) omdat ze in de vorm van een Russisch-Orthodox Kruis geperst zijn.

Trijnie van der Wal
Großes Licht durchbricht die Schatten

De titel van het werk (Großes Licht durchbricht die Schatten) duwt mij in een richting. Door de ontelbare beeldjes en verhalende beelden breekt het Grote Licht door. Een zinspeling op de vigerende (en luie) gedachte dat alle religies naar hetzelfde doel zouden wijzen.

Trijnie van der Wal
detail
Tijdens een reis door Hongarije raakt Van der Wal gefascineerd door porseleinen beeldjes die men er uitstalt in etalages en vensterbanken. Dan ontdekt ze dat men overal ter wereld dit soort kleine beeldjes verzamelt.
 
Van der Wal besluit deze internationale verzamelwoede samen te brengen. Ze vult haar eigen foto’s aan met reisfoto’s van anderen, afbeeldingen van Google, Marktplaats en natuurbeelden van de televisie.
 
Ze schept er een duizelingwekkende miniatuurwereld mee bekroond door het vrijheidsbeeld op de Gellértheuvel in Boedapest. De vorm van een Russisch-Orthodox kruis versterkt de iconische uitstraling.
 
Toelichting van het Fries Museum bij “Großes Licht durchbricht die Schatten”

nieuwe aanwinsten [ friesmuseum.nl ]

Von Hamilton

de paardenportretten van Johann George von Hamilton (1672-1737)

De dierschilder Johann George von Hamilton is vooral bekend door zijn portretten van paarden voor de Spaanse rijschool in Wenen. Hamilton’s paarden glanzen als Meissener porselein en staan in een snoeperig landschap.

Hamilton
Johann George von Hamilton
Hamilton
Johann George von Hamilton
Hamilton
Johann George von Hamilton
Johann George von Hamilton war ein bekannter Tier- und Stilllebenmaler. Als Sohn des Stilllebenmalers James Hamilton stammte er aus einer schottischen Adelsfamilie, die in die Spanischen Niederlande ausgewandert war (möglicherweise als Folge der Schlacht Rullion Green in Galloway am 28. November 1666). In den 1690er Jahren kam er zusammen mit seinem Bruder Philipp Ferdinand nach Wien. Dort gelang ihm eine Anstellung beim kaiserlichen Hof von Karl VI., wo er 1712 zum Hof- und Kammermaler ernannt wurde. Ein weiterer Bruder, Karl Wilhelm von Hamilton (* 1668 oder 1670, † 1754), war ebenfalls Tiermaler. Johann Georgs Sohn Anton Ignaz von Hamilton (* 1696 in Wien, † um 1770 zu Hubertusburg in Sachsen) trat als Maler in die Dienste des Herzogs von Weimar und des Königs August III. von Polen und Sachsen. Von 1709 bis 1718 lebte er auf Schloss Wittingau (Třeboň) in Südböhmen bei Adam Franz Karl Eusebius Fürst zu Schwarzenberg. Zudem stattete er das Schloss Ohrada mit Malereien aus. Heute sind sicher seine Darstellungen von Pferden und insbesondere die Lipizzaner der Spanischen Hofreitschule seine bekanntesten Werke.
 
Bron: de.wikipedia.org
Hamilton
Deze Piebald van Johann George von Hamilton heeft iets van een buitenaards ruimteschip. Pas in 1878 zou Edward Mybridge met zijn fotoreeks Horse in Motion bewijzen dat een paard in galop er nooit uitziet zoals de traditionele schilderkunst ons wil laten geloven.

Johann Georg de Hamilton [ artnet.com ]

Laatste Kuifje 1976

herlezen: Kuifje en de Picaro’s (1976)
Hergé in het Grand Palais Parijs, 28 september 2016 tot 15 januari 2017

Kuifje en de Picaro'sHet is veertig jaar geleden dat het laatste album van Kuifje verscheen. Gisteren besloot ik Kuifje en de Picaro’s weer eens te herlezen. Het eerste dat mij opvalt, is dat we Kuifje voor het eerst niet in zijn onafscheidelijke plusfour zien, maar in een lange broek. In het voorlaatste album Vlucht 714 (1968) droeg hij zijn pofbroek uit de jaren dertig nog altijd, maar in de jaren zeventig bleek deze uiteindelijk versleten.

Dat Kuifje met zijn tijd is meegegaan, zien we op meer plaatsen in Kuifje en de Picaro’s. Hij komt op een brommer het verhaal binnengereden, draagt een valhelm met peace-sticker en doet aan yoga. Voor de rest blijft het een ouderwets avontuur van Kuifje met guerilla, indianen en in de marge wat archeologie. Meest originele scheldwoord van kapitein Haddock: “stelletje prehistorische Zapoteken!” Ik vraag me af of de half miljoen Zapoteken die er nu nog in Mexico leven, dit ook kunnen waarderen.

Hergé dans le Grand Palais | nl.tintin.com