Dagelijks archief: zaterdag 16 februari 2019

Boek & film [ 2 ]

aan het lezen in: Doodvonnis per verzekeringspolis van James M. Cain

doodvonnis per verzekeringspolisThrillers of detectives lees ik nooit, behalve als ik een film zo goed vind dat ik daarna ook het boek wil lezen. Zoals bijvoorbeeld met Babylon Berlin (2017). Nadat ik in januari op de ARD deze indrukwekkende tv-serie zag, ben ik begonnen aan Schaduw over Berlijn (Der nasse Fisch) van Volker Kutscher waarop deze film gebaseerd is. Hetzelfde overkwam mij na het zien van Double Indemnity (1944). Zeven jaar geleden bestudeerde ik al het scenario van Billy Wilder en Raymond Chandler maar het origineel van James M.Cain kende ik nog niet. Afgelopen week kwam ik de zwarte beertjes pocket Doodvonnis per verzekeringspolis uit 1983 tegen en besloot deze te lezen.

In het boek en de film zitten een aantal verschillen. Walter Neff heet Walter Huff en Phyllis Dietrichson heet Phyllis Nirdlinger. De afloop van het boek is totaal anders dan het einde van de film. James M.Cain zou blij geweest zijn met het einde in het scenario van Wilder en Chandler. Walters voice over die tot kort voor het einde van de film de flash backs inleidt, is een idee van Billy Wilder. Hij zou deze verteltechniek herhalen in Sunset Boulevard (1950).

double indemnityCain‘s thriller uit 1936 heeft net als zijn voorganger The postman always rings twice (1934) eenzelfde thematiek: een man raakt verstrikt in het web van een femme fatale. In de eerste helft van de jaren veertig zouden de hard boiled meesterwerken van Cain en detectives met Sam Spade (Hammett) en Philip Marlowe (Chandler) filmsensaties worden (The Maltese Falcon, Double Indemity, The Postman always rings twice, Murder my sweet, The Big Sleep) die een nieuw genre introduceerden: film noir. In de oorlogsjaren drong de rauwe en noodlottige werkelijkheid ook in Hollywood door.

striptekenaar Hanco Kolk over Double Indemnity [ volkskrant.nl ]