Kunstenaar Bernard Verhoeven presenteert zijn boek ‘Tekeningen’
Besiendershuis (Steenstraat 26) Nijmegen, zondagmiddag 25 juni om 15.00 uur
Bernard Verhoeven is een van de opmerkelijkste hedendaagse Nederlandse tekenaars. Al in 2006 en 2012 besteedde ik op deze blog aandacht aan zijn tekeningen. In zijn monografie Tekeningen – Bernard Verhoeven die aanstaande zondag gepresenteerd wordt, mocht ik een inleiding bij zijn werk schrijven.
De tekeningen van Bernard Verhoeven trekken je een vreemde wereld binnen. We zouden die wereld “surrealistisch” of een “parallelle werkelijkheid” kunnen noemen. Maar daar schieten we weinig mee op. De wijn heeft weliswaar een etiket gekregen maar is nog niet gedronken. Beeldende kunst gaat in de eerste plaats over visuele waarneming en alleen door eindeloos kijken verschaffen we ons toegang tot een kunstwerk. Dat kijken gaat voorbij de woorden want het individuele is immers onuitsprekelijk. Maar onvermijdelijk gaan onze waarnemingen ook altijd gepaard met interpretaties en het zoeken naar betekenis. Ook al is het kunstwerk geen rebus die dient te worden opgelost, als het goed is zet een kunstwerk wel de radertjes binnen ons referentiekader in beweging.
zaterdag 17 juni was de diploma uitreiking aan de Wackers Academie
Eindexamenexpositie Basisopleiding 2023 nog tot 29 juni 2023
De Wackers Acedemie in Amsterdam is een particulier opleidingsinstituut voor figuratief tekenen, schilderen en beeldhouwen. Afgelopen zaterdag werd aan tien studenten van de Basisopleiding 2023 de diploma’s uitgereikt. De studenten zijn: Ilse Almekinders, Dagmar Arenales, Karen Campagne, Maurice van Dijk, Richard Koese, Annekee Kramer, Marjan Sassen, Mieke Versteegh, Krista Wamsteker en Debby Witteveen. Expositie open tot 29 juni.
De eerste twee jaar van de opleiding ligt het accent vooral op tekenen. Met het tekenen in de vingers wordt de stap gezet naar schilderen, van toon naar kleur. Onderwerpen zijn bijvoorbeeld stilleven, interieur, naar model en/of portret en landschap. Er is onder meer aandacht voor perspectief, vorm, restvorm, plaatsing, anatomie, materiaalgebruik en stijl. In het begin van de Basisopleiding staat vooral het in de vingers krijgen van het ambacht centraal, later is er steeds meer ruimte voor jouw eigen interpretatie, om zo te kunnen komen tot je eigen stijl binnen de moderne figuratie. De lessen worden gegeven door kunstenaars die een plek hebben binnen de figuratieve kunstwereld én passie hebben voor onderwijs. Ze delen hun ervaring en leren je de technieken. Je gaat kijken, kijken en kijken, een echte ontdekkingsreis! Je zult bijvoorbeeld merken dat wat je denkt te zien er niet altijd is. Je krijgt les van zo veel mogelijk verschillende docenten. Zie ook onze docenten.
Wackers Academie is dé plek
voor klassiek kunstonderwijs
in Nederland
impressie diploma uitreiking
impressie diploma uitreiking
blijdschap tijdens de diploma uitreiking
De Wackers Academie is gevestigd in een prachtig oud schoolgebouw in Amsterdam Oud-West. Het gebouw heeft prachtig hoge ramen en is daardoor bijzonder licht. De school beschikt over een expositie- en presentatieruimte, vier riante ateliers, een dakterras en een prachtige tuin (waar ook vaak geschilderd wordt). De Wackers tuin is ook een plek voor de buurtbewoners, waar zij zelf groenten en fruit telen. Vlakbij ligt het Vondelpark waar vooral ‘s zomers veel wordt geschilderd.
De Wackers Academie is opgericht door Ruudt Wackers. Ruudt Wackers hield zich al tijdens zijn eigen studie aan de Rijksacademie te Amsterdam bezig met kunstonderwijs. Algemene basiskennis van het tekenen, schilderen en beeldhouwen moest volgens hem op de eerste plaats van een opleiding staan. Hij richtte in 1983 de Wackers Academie op omdat het klassieke kunstonderwijs op de gesubsidieerde kunstacademie uit de mode raakte. Het was daar vooral om vernieuwing en aansluiting bij heersende tendensen te doen. Ruudt Wackers wist dat alle grote vernieuwers uit de 20ste eeuw een gedegen en klassieke opleiding hadden genoten. De eerste jaren kreeg de Wackers Academie weinig aandacht. Nu het tij gekeerd lijkt en figuratie een nieuwe opleving kent is de Wackers Academie uitgegroeid tot de plek voor klassiek kunstonderwijs in Nederland.
gelezen: Reizen zonder John (2012) van Geert Mak Montana
In 2010 volgde Geert Mak opnieuw de reis die John Steinbeck precies een halve eeuw eerder met zijn hond Charley dwars door de Verenigde Staten maakte. Travels with Charley verscheen in 1962, Reizen zonder John in 2012. Sindsdien zullen honderden (wellicht duizenden) lezers na het lezen van een van deze boeken (of beide boeken) deze reis zelf ook gemaakt hebben. Ik heb besloten thuis te blijven en de reis from coast to coast virtueel na te reizen. In mijn bagage zitten de kaarten uit de serie The Making of America (1982-1988) en Google streetview. Deel 5: Montana
Zoals ik al eerder schreef, reist Geert Mak in Reizen zonder John over drie sporen: het geografische, het historische en het biografische (John Steinbeck). Vaak wordt snel heen en weer geschakeld, maar soms blijft hij bladzijden lang bewust in één spoor om zijn verhaal meer diepgang te geven.
virtueel reizen van North Dakota naar Montana
Zo zitten er in Reizen zonder John minibiografieën over presidenten en schrijvers, nationale verhalen zoals de Grote Depressie, de opkomst en ondergang van de Amerikaanse spoorwegen, the American Dream en de positie van de vrouw in de jaren vijftig en zestig. Ook de zwarte bladzijden van de Amerikaanse geschiedenis ontbreken niet. Allereerst is er het verhaal van de oorspronkelijke bewoners van Amerika die in de negentiende eeuw in reservaten bijeen werden gedreven. En natuurlijk ook het verhaal van de Afro-Amerikanen die tot 1863 in slavernij leefden maar honderd jaar later pas in heel Amerika burgerrechten kregen.
In Medora, in het uiterste Oosten van North Dakota is er een prima aanleiding om te vertellen over Theodore Roosevelt (1858-1919). Medora ligt aan de rand van het Theodore Roosevelt National Park in de badlands van North Dakota. De jonge Roosevelt streek hier in 1884 neer, in een periode dat de frontier (en daarmee het Wilde Westen) ophield te bestaan. Maar Roosevelt leefde er als een westernheld.
Van het stoere imago dat hij in Medora opbouwde, maakte hij later dankbaar gebruik toen hij na de moord op William McKinley op 14 september 1901 de 26e president van de Verenigde Staten werd. Twee ambtstermijnen volgden. Roosevelt kreeg vele bijnamen, waaronder “Teddy the Trustbuster” door zijn strijd tegen de grote kartels van banken, spoorwegen en kolenmijnen.
Theodore Roosevelt was Republikein, maar de Republikeinse partij was aan het begin van de twintigste eeuw een heel andere partij als honderd jaar later. Het was een brede volkspartij en Roosevelt moest niets hebben van het roofkapitalisme en juichte zelfs de opkomst van de vakbonden toe. Hij werd een voorbeeld voor verschillende presidenten uit de 20e eeuw. Niet alleen voor partijgenoten als Reagan en Bush, maar vooral voor Democraten als F.D.Roosevelt, Kennedy en Johnson.
Op de website medora.com impressies van de Roosevelt Show waarin een acteur en lookalike in het toeristische seizoen avond aan avond optreedt. Vrijwel iedere Amerikaan kent “Teddy” zoals hij eruit zag tijdens zijn presidentschap (1901-1909). Maar toen hij in Medora verbleef, was hij een jongeman.
In Medora is “Teedie” nog altijd springlevend. Er staat een standbeeld van hem, er is een klein museum en dus ook een nationaal park dat naar hem genoemd is. Hij wordt gezien als een van de grondleggers van het Amerikaanse natuurbehoud. Rond 1890 was de uiterste grens van de Verenigde Staten (de Pacific) bereikt en hield de frontier op te bestaan. De VS was nog steeds een reusachtig land, maar niet meer grenzeloos. Dat maakten sommige Amerikanen er van bewust dat de Amerikaanse wildernis ontsloten was en nu bescherming nodig had. Dramatisch is het verhaal van de Amerikaanse bizon. Naar schatting graasden er in 1800 op de Amerikaanse prairies nog tachtig miljoen bizons. In 1890 was de bizon bijna uitgeroeid.
The last Buffalo (1888) van Albert Bierstadt
Na de badlands aan de oostgrens van North Dakota begint de staat Montana. het landschap verandert abrupt. “Montana ontrolt zich in al zijn liefelijkheid.” schrijft Mak. Ongeveer 80 kilometer voor het beginpunt van de Interstate 94 in Billings (104.170 inwoners in 2010) liggen de plaatsjes Bighorn en Custer. Ze herinneren ons aan namen die voor de Amerikanen even traumatisch zijn als Pearl Harbour. In de Slag bij Little Big Horn op 24 juni 1876 werd hier vlakbij George Armstrong Custer gedood samen met 268 cavaleristen van de Zevende Cavalerie.
Custer was een trotse en flamboyante man, die zich graag in de belangstelling bevond. Hij weigerde versterking van de aanwezige Gatling guns en de Tweede Cavalerie; het moest een overwinning worden voor de 7e alleen. De indianen hadden ongeveer drie keer zoveel krijgers als de aanvalsgroepen van Custer. Het geldt daarom als een tactische fout van Custer om zijn groep op te splitsen terwijl hij al in de minderheid was. Doordat zijn opponenten een omtrekkende beweging maakten zag Custer dat hij omsingeld werd. Hij beval zijn soldaten om hun paarden neer te schieten om zo een bescherming te vormen tegen kogels van de oprukkende Indianen. Custer en de meeste van zijn mannen zijn hierna gedood. Uit recent onderzoek (voornamelijk aan de hand van de vindplaats van de kogels en de locatie van de lijken) blijkt dat er meer sprake was van grote paniek en wegvluchten dan een heroïsche “last stand”.
In werkelijkheid was de Last Stand van Custer en zijn Zevende Cavalerie niet zo heroïsch als dat Edgar Samuel Paxson deze schilderde. De mannen werden roemloos afgeslacht.
Volgens Mak was de nederlaag bij Little Big Horn de illustratie van een typisch fenomeen bij de Amerikaanse strijdmacht: een blindheid als gevolg van overmoed en misplaatst superioriteitsgevoel. Ook in de oorlogen die Amerika na 1945 voerde, ziet hij deze fatale combinatie van superioriteitsgevoel en overmoed weer opduiken, vooral in de oorlogen in Vietnam, Irak en Afghanistan.
Na de totale nederlaag van de Amerikaanse cavalerie bij Little Big Horn in 1876 was het verhaal nog niet uit. Veertien jaar later volgde een macabere epiloog bij Wounded Knee (South Dakota). Er werden ruim 300 Lakota afgeslacht.
Op 29 december 1890 maakte een groep aanhangers van de nieuw opgerichte Ghost Dance religie een lange tocht naar het Pine Ridge Indian Reservation, in een poging te ontsnappen aan hun arrestatie. Ze trokken zuidwaarts door het Badlands National Park. Op de besneeuwde oevers van Wounded Knee Creek (Chankwe Opi Wakpala) werden zowat 300 Lakota mannen, vrouwen en kinderen afgeslacht in een gewelddadige ontmoeting met Amerikaanse soldaten. Het Bloedbad van Wounded Knee maakte op een verschrikkelijk manier een einde aan een lange reeks gewapende conflicten tussen inheemse indiaanse volkeren en de Amerikaanse regering.
Iedere zestigplusser kan zich nog wel de wereldhit van Redbone uit 1973 herinneren: we are all wounded at wounded knee Deze maand is het precies een halve eeuw geleden dat dit nummer wekenlang op nummer 1 stond in de top 40.
They made us many promises
But always broke their word
They penned us in like Buffalo
Drove us like a heard
And finally on the reservation
We were going for our preservation
We were all wiped out by the seventh Calvary
You and me you and me.
Now we make our promises
We won’t break our word
Well sing, sing, sing out our story
Till the truth is heard
There’s a whole new generation
Which will dream of veneration
Who were not wiped out by the seventh Calvary
You and me you and me.
Volgens Hannah Arendt trok er door het denken van haar leermeester Martin Heidegger een storm. “Hij komt uit het oeroude en wat hij achterlaat, is iets volmaakts, dat zoals al het volmaakte terugvalt aan het oeroude.” Wij gingen bij de beroemde blokhut in Todtnauberg kijken of Arendt gelijk had.
In het Rijk van de Geest is alles tegenwoordige tijd en daar alleen ben je onsterfelijk. Zolang je maar niet vergeten wordt, leef je voort. Maar als je bent weggezonken in het collectieve geheugen, kun je met een lemma op wikipedia.org weer boven water komen.
Deze serie begon op 9 april 2010, precies 145 jaar na het einde van de Civil War, misschien wel het grootste trauma uit de Amerikaanse geschiedenis. Het laatste artikel verscheen op 3 juli 2013. Dat was precies 150 jaar na de Slag bij Gettysburg, het keerpunt in de oorlog.
Weinig historische figuren zijn zo vaak geschilderd als Napoleon Bonaparte. Niet alleen tijdens zijn bewind maar ook daarna bleven schilders historische gebeurtenissen vastleggen met Napoleon in het centrum van de aandacht. Geschiedvervalsing. Omdat het moest.
Met de Goethezeit wordt in Duitsland de periode 1770-1830 aangeduid. Niet alleen de filosofie, literatuur, beeldhouwkunst, architectuur en muziek kwamen in het Duitse taalgebied tot bloei maar ook de romantische landschapsschilderkunst.
Tot in de 19e eeuw was de reis naar Italië voor veel kunstenaars een verplicht nummer. Tijdens de Grand Tour werden Venetië, Florence en Rome bezocht waar de meesters bestudeerd werden. Maar het Italiaanse landschap bleek voor veel kunstenaars aantrekkelijker.
Nu de overheid zich als mecenas heeft teruggetrokken worden veel kunstenaars weer afhankelijk van rijke opdrachtgevers en verzamelaars. Net als vroeger dus, toen veel kunstenaars vaak tegen wil en dank de lakeien van de heersende klasse waren.
De Philokalia is een verzameling geestelijke geschriften die tussen de vierde en veertiende eeuw (in het Grieks) geschreven zijn en in de achttiende eeuw door de heilige Nikodimos van de berg Athos gebundeld zijn. Zijn tijdgenoot Paisius Velichkovsky maakte een vertaling in het Kerkslavisch.
In de Middeleeuwen was er eigenlijk maar één boek. Na de revolutie van de boekdrukkunst kreeg de Bijbel concurrentie van eigentijdse maar vooral ook van klassieke geschriften. De compilatie van mythen die Ovidius aan het begin van onze jaartelling in klassiek Latijn had samengesteld, werd een inspiratiebron voor ontelbare schilders.
Dante stelt zich het Inferno voor als een trechter die breed begint onder het aardoppervlak en dan toeloopt naar het ijskoude middelpunt van de aarde. Daar zetelt Lucifer. Er zijn negen kringen. Dante en Vergilius ontmoetten er steeds grotere zonden en grotere zondaars.
Chicago en New York werden eind 19e eeuw proeftuinen waar de skyscraper dankzij een stalen constructie steeds hoger kon worden. Er lagen ook twee Amerikaanse gedachten aan ten grondslag:
"Form follows function" en "The sky is the limit."
In de zomer van 2009 was in het Atomium in Brussel de tentoonstelling A la recherche du “Style Atome” te zien. Het is een swingende stijl uit de jaren vijftig die nog steeds beoefend wordt. Noem het geen retro. De atoomstijl is iets speciaals.
In 1963 begon de Franse striptekenaar Jean Giraud (1938-2012) samen met scenarist Jean-Michel Charlier (1924-1989) aan zijn levenswerk: Blueberry. Ze lieten zich daarbij inspireren door de spaghettiwestern. Het 50-jarige jubileum van zijn antiheld maakte Giraud net niet meer mee. Hij overleed in 2012.
Belgian woodcuts & Russian Luboks. Underground comics & Midcentury Modern. Genesis, Pink Floyd & Film Noir ...
These are a few of my favorite things ...
De tekeningen van Bernard Verhoeven trekken je een vreemde wereld binnen. We zouden die wereld “surrealistisch” of een “parallelle werkelijkheid” kunnen noemen. Maar daar schieten we weinig mee op. De wijn heeft weliswaar een etiket gekregen maar is nog niet gedronken. Beeldende kunst gaat in de eerste plaats over visuele waarneming en alleen door eindeloos kijken verschaffen we ons toegang tot een kunstwerk. Dat kijken gaat voorbij de woorden want het individuele is immers onuitsprekelijk. Maar onvermijdelijk gaan onze waarnemingen ook altijd gepaard met interpretaties en het zoeken naar betekenis. Ook al is het kunstwerk geen rebus die dient te worden opgelost, als het goed is zet een kunstwerk wel de radertjes binnen ons referentiekader in beweging.
De eerste twee jaar van de opleiding ligt het accent vooral op tekenen. Met het tekenen in de vingers wordt de stap gezet naar schilderen, van toon naar kleur. Onderwerpen zijn bijvoorbeeld stilleven, interieur, naar model en/of portret en landschap. Er is onder meer aandacht voor perspectief, vorm, restvorm, plaatsing, anatomie, materiaalgebruik en stijl. In het begin van de Basisopleiding staat vooral het in de vingers krijgen van het ambacht centraal, later is er steeds meer ruimte voor jouw eigen interpretatie, om zo te kunnen komen tot je eigen stijl binnen de moderne figuratie. De lessen worden gegeven door kunstenaars die een plek hebben binnen de figuratieve kunstwereld én passie hebben voor onderwijs. Ze delen hun ervaring en leren je de technieken. Je gaat kijken, kijken en kijken, een echte ontdekkingsreis! Je zult bijvoorbeeld merken dat wat je denkt te zien er niet altijd is. Je krijgt les van zo veel mogelijk verschillende docenten. Zie ook onze docenten.
In 
