voor de eeuwigheid geboren is (20 december 1908/ 2 januari 1909)
Op de website van Dennis Geurten is een uitgebreide levensbeschrijving in het Nederlands te vinden, waaruit onderstaand fragment.
Johannes Ilyitch Sergieff
was geliefd door rijke en arme, door edelman en bedelaar, maar vader Johannes was niet, nochtans, universeel populair. Er waren mensen die naar hem op keken en zijn werken met jaloersheid aanschouwde, bijzonder onder geestelijkheid en staats-ambtenaren, vele waren die niet van hem hielden. Aan de andere kant naar het einde van zijn leven, zijn conservatisme, dwingend en open, op kwesties van principe, zowel theologisch als politiek, wekte de bittere haat van de liberale vals-intellectueel die ijverig de weg voor het klaarmaakten omwerpen van zowel kerken als monarchie en met hen van ieder publiek en priv?deugd en de onderneming van een godloze en onmenselijke tirannie. Zij zouden kunnen niet, maar haten een die hen zag waarvoor zij waren, die christendom zo krachtig en overtuigend preekte en wiens leven bezit was een voorbeeld van het ver overtuigender dan enig preken.Tijdens zijn laatste jaren voorspelde vader Johannes constant de benadering van verschrikkelijke gebeurtenissen in Rusland, en gaf aan openlijk degenen die met het toenemen van succes leidden, de mensen op het verkeerde pad, vooral die in posities van autoriteit. In zijn preken van 1907 sprak hij iedereen aan, van het verschrikkelijke oordeel van God en spoorde de nood van berouw en een terugkeer naar gezond verstand aan, dat aankondigde dat indien Rusland stopte met het Heilige Rusland te zijn, was zij niets meer dan een loutere horde van een wilde stam , bedoeling op het vernietigen van elkaar.
De gezondheid van vader johannes begon in 1906 te verminderen en naar het einde van 1908 hij werd heel ziek en was onbekwaam om enig rust te vinden van zijn lijdenen, behalve tijdens zijn dagelijkse liturgie, die hij deed zo lang dat het mogelijk was, en deed de laatste liturgie op 10 december 1908. Hij communiceerde nog steeds dagelijks, maar op 18 december hij viel in een coma, hij ontwaakte de volgende avond, met een gekwelde ziel. met heel veel moeite ontving hij de communie voor de laatste keer, stierf hij om 06.40 uur in de morgen van de 20ste december 1908. (2 januari 1909)
My life in Christ | Johannes van Kronstad [ roca.org ] | orthodoxwiki.org
( … ) Het einde van het multiculturalisme is immers vooral een einde aan de vermeende zelfvernedering, waar westerlingen zo in getraind waren. Vroeger kon je als witte, heteroseksuele man niet eens spreken over je eigen “authentieke” cultuur en identiteit, want dan was je bij voorbaat al verdacht, dan was je al bijna een neofacist. Maar die zelfvernedering bleek ook een dekmantel. Juist doordat wij “identiteitloos” waren, konden wij namelijk spreken over universele waarden. Want omdat wij geen identeit hadden, spraken we vanuit een neutrale positie. En precies dat was zo arrogant tegenover die mensen die we zogenaamd beschermen. “Toe maar, wees vooral jezelf”, zeiden we – maar daarmee stellen wij de norm van wat “jezelf” is. Niet omdat we “westers” en dus superieur waren, want dat zou racistisch zijn, maar omdat we “neutraal” waren. Maar superieur bleven we… stiekem. Het is eigenlijk meta-racisme. Fascinerend, hoe deze hypocresie mogelijk was: meta-racisme als kritiek op het racisme! ( … )
