Maandelijks archief: juli 2008

Olandiamo?

Florence en de oude Nederlanden 1430 -1530
Palazzo Pitti, Florence, 20 juni – 26 oktober 2008

Het NIKI (Nederlandse kunsthistorisch instituut) in Florence bestaat 50 jaar en viert dat deze zomer met het Olandiamo? Festival. Hoogtepunt van dit festival is een tentoonstelling in het Palazzo Pitti. Italiaanse schilders uit de Renaissance worden hier vergeleken met schilders uit het vijftiende eeuwse Brugge.

olandiamo?
in de banner van het Olandiamo? Festival zijn de Florentijnse lelie en de Hollandse tulp samengebracht

Algemeen wordt de Renaissance beschouwd als een ‘uitvinding’ van de vijftiende eeuwse Italiaanse stadstaten. Maar het enorme belang van Vlaamse steden als Gent en vooral Brugge voor de ontwikkeling van de schilderkunst wordt dan volledig over het hoofd gezien. Deze tentoonstelling laat zien dat grote jongens als Ghirlandaio en Raffael behoorlijk schatplichtig zijn geweest aan bijvoorbeeld Jan van Eyck en Hans Memling. De eerste staat overigens aan het begin van de olieverftechniek, waaraan de Vlaamse Primitieven hun verbluffende gedetailleerdheid hebben te danken. Juist dat aspect heeft op de vijftiende eeuwse Italianen enorme indruk gemaakt. Maar er is meer dat de Vlaamse schilders onderscheiden van hun Italiaanse vakbroeders. Raffael liet zich in een van zijn portretten inspireren door Hans Memling en plaatste achter de geportretteerde een minitieus geschilderd landschap.

Raffael, portret van een man
Raffael (1483-1520) Portret van een man
olieverf op doek [Collectie Uffizi Florence]
Voor de Medici werkte Tommaso Portinari in Brugge. Het is aan hem te danken dat de Florentijnse schilders geattendeerd werden op de hernieuwde schilderkunst van twee- en drieluiken in Brugge. Het beroemde Portinari-triptiek dat op zijn voorstel door Hugo van der Goes werd geschilderd, kwam al in 1483 in een Florentijnse kerk (de kerk van het Hospitaal van de santa maria Nuova) terecht. Daar vormde het een onuitputtelijke bron van bestudering voor ieder die zich door het werk voelde aangetrokken. Het werk is later door de Italiaanse staat aangekocht voor de Uffizi-collectie, zodat het voor een nog breder publiek toegankelijk is.
 
Net als zijn collega’s Tani en Baroncelli gaf Portinari opdrachten om zich te laten portretteren. Eén schilder stak er in Brugge met kop en schouders boven uit: Hans Memling. Hij vernieuwde het portret door er onder meer een landschap achter te zetten en het heel realistisch en minutieus weergeven van de sitter.
 
Bron: Cees Straus in Trouw

firenze2008.it | Palazzo Pitti | Palazzo Pitti virtuele tour

duivelse grijns

gisterenavond gezien: One Flew over the Cuckoo’s Nest (1975)
vanavond Jack Nicholson als The Joker in Batman (1989)

Jack NicholsonEen van die films die je steeds weer kunt zien, is One Flew over the Cuckoo’s Nest. Zoals bekend werd deze film de grote doorbraak voor Jack Nicholson. Gisterenavond zag ik hem weer eens en deze keer viel mij vooral op wat we me het product ‘Nicholson’ in huis gehaald hebben. In de eerste plaats natuurlijk amusement, want Jack is fun. Ook al is hij vals en denkt hij alleen aan zijn eigen voordeel, zijn charmes maken alles goed. En zo kun je naar One Flew over the Cuckoo’s Nest kijken als naar een vermakelijke comedy. Maar de film is meer. Behalve de sublieme casting van de overige personages is, gaat het verhaal ook over autoriteit en over wat nodig is om de werkelijkheid aan te kunnen. Milos Forman heeft een fascinatie voor gekkenhuizen. Dat zagen we terug in Amadeus (1985) en Goya’s Ghost (2006). Het gekkenhuis toont ons een spiegel. We kunnen zien wie wij zijn door de patienten van een psychiatrische inrichting. In hun persoonlijke verwonding kunnen we iets van onszelf herkennen en daarin bestaat ook onze betrokkenheid met deze arme zielen. Maar we kunnen ons ook verplaatsen in de sluwe MacMurphy. Met zijn innemende charmes verovert hij ons zoals hij ook zijn hulpeloze afdelingsgenoten voor zich wint.

Je kunt naar One Flew over the Cuckoo’s Nest kijken als naar een vermakelijke comedy. Maar de film is meer. Het verhaal gaat ook over autoriteit en over wat nodig is om de werkelijkheid aan te kunnen.

One Flew over the Cuckoo’s Nest lijkt een tegenstelling te construeren tussen MacMurphy die het ‘gewone’ leven introduceert en Nurse Ratched die het ‘kunstmatige’ leven vertegenwoordigt. Maar het ‘gewone leven’ van MacMurphy is tegelijkertijd een immoreel en crimineel leven, terwijl het gedisciplineerde leven van Nurse Ratched ook juist datgene te bieden heeft wat verwarde zielen nodig hebben: rust, reinheid en regelmaat. MacMurphy‘ s leven lijkt op korte termijn heel aantrekkelijk (sportwedstrijden op televisie, boottochtjes en veel lol), maar tegelijkertijd word je uitgekleed waar je zelf bijstaat, zoals in de pokerscene. Wat overblijft, is een duivelse grijns en het gevoel in de maling te zijn genomen.

Jack Nicholson

Vanavond te zien: Batman (1989) met Jack Nicholson als The Joker.

One Flew Over the Cuckoo’s Nest is een boek van Ken Kesey (1962), een film naar het boek, geregisseerd door Milos Forman in 1975 en een Nederlandse toneelbewerking. Het vertelt het verhaal van de criminele herrieschopper Randle P. McMurphy (in de film gespeeld door Jack Nicholson), die in een psychiatrische inrichting terechtkomt. Hij heeft zich namelijk opzettelijk als geestesziek voorgedaan in de hoop zijn gevangenisstraf in relatief comfort uit te kunnen zitten. Daar vecht hij het autoritaire bewind van zuster Ratched (Louise Fletcher) aan. Het begint met simpele pesterijen uit balorigheid, maar dan ontdekt McMurphy twee dingen die het een serieuzere ondertoon geven.

Bron: nl.wikipedia.org

power of art

vanavond om 21.45 op Canvas: Simon Schama’s Power of Art
aflevering: Van Gogh – Korenveld met kraaien (1890)

Helaas ontdekte ik pas vorige week dat Simon Schama’s Power of Art al weken door het Belgische Canvas op de donderdagavond wordt uitgezonden. De serie was in oktober en november 2006 op BBC Two te zien en heeft daar gelukkig een eigen hoekje aan overgehouden op de reusachtige website van de BBC, die overigens een wereld op zichzelf is.

Korenveld met kraaien (1890)
Vincent Van Gogh
Korenveld met kraaien (1890)
The crows might be coming at us, but equally they might be flying away, demons gone as we immerse ourselves in the power of nature

Simon Schama over
Korenveld met kraaien

Het aardige van de website bij deze serie is de link met de actualiteit. De BBC betrekt hedendaagse kunstenaars erbij die een van de acht geselecteerde kunstenaars als inspiratiebron hebben. Zo laat bijvoorbeeld Jack Vettriano zich door Vincent van Gogh inspireren. Op de website staan ook reportages van de opdracht die de BBC aan tien hedendaagse kunstenaars heeft gegeven om een kunstwerk te maken dat de ‘cultural power’ van een stad in het Verenigd Koninkrijk weerspiegelt.

Met Van Gogh zijn we helemaal in de moderne kunst beland. Kunst moet geen kopieën meer maken van de realiteit. Kleur was voor Van Gogh erg belangrijk: niet de vale kleuren van musea en academische kunst, maar kleuren waar kinderen en eenvoudige mensen instinctief op reageren. Zoals in “Korenveld met kraaien” (1890), met zijn dominante gele en blauwe kleuren, en de onheilspellende zwarte stippen van de kraaien en de dreigende lucht. Korte tijd nadat hij dit schilderij maakte, pleegde Van Gogh zelfmoord.
 
Bron: tv.be

Simon Schama’s Power of Art

1 Caravaggio
2 Bernini
3 Rembrandt
4 David
5 Turner
6 Van Gogh (vanavond op Canvas)
7 Picasso (volgende week op Canvas)
8 Rothko (7 augustus op Canvas)

Simon Schama’s Power of Art [ bbc.co.uk ] | meer kunstprogramma’s bij de BBC