De Franse denker Dominique Moïsi heeft een charmant alternatief gevonden voor Huntington’s botsende beschavingen. In plaats van de wereld in botsende machtsblokken te verdelen, kleurt hij de wereldkaart in met emoties. In de Westerse wereld overheerst angst, in de Arabische wereld vernedering (en als gevolg daarvan ook wrok en woede) terwijl in de Aziatische wereld de hoop domineert. In plaats van een polariserend beeld, schept hij zo het beeld van een wereld(ziel) die deze emoties ‘een plek’ moet zien te geven om tot een evenwichtigere wereld(ziel) te komen.
Hierin wordt de eerste belichaamd door het Aziatische continent, de tweede door het Arabische en de laatste door het Westen. Moïsi betoogt in zijn boek dat de emoties die in de verschillende culturen leven, ontegenzeggenlijk leiden tot een krampachtige politiek van zelfbehoud en niet-willen-verliezen. Vanuit deze drie uiteenlopende culturen eindigt Moïsi zijn relaas op onheilspellende wijze. In het laatste hoofdstuk ‘The World in 2025‘ schetst hij – voor wetenschappers hoogst ongebruikelijk – een hypothese van een wereld die in de toekomst volgens hem niet onwaarschijnlijk geacht mag worden. ‘The Geopolitics of Emotion‘ mag gezien worden als een alternatief voor het polariserende ‘Clash of Civilisations‘ uit 1993 van Samuel P. Huntington.
Bron: vpro.nl
Als zoon van Auschwitz-overlevende 159721, Jules Moïsi, is Dominique op dit moment een gezaghebbend wetenschapper en publicist in het vakgebied van de internationale betrekkingen. Zijn publicaties verschenen eerder in The Guardian, Foreign Affairs en op de website Project Syndicate. Daarnaast was hij één van de oprichters van het Franse instituut voor internationale betrekkingen het IFRI (Institut Français des Relations Internationales) en is hij verbonden aan het prestigieuze Sciences Po in Parijs (Bron: vpro.nl)
Bron: cosmox.nl