vannacht gezien na Zomergasten: La Grande Bouffe (1973)
La Grande Bouffe is zo’n typische film uit het begin van de jaren ’70 waarin het publiek geshockeerd moest worden. Bijna veertig jaar later verbazen we ons erover dat men destijds zo geschokt kon worden door dergelijke films. Blijkbaar zijn we zo aan de expliciete seks en het geweld gewend geraakt dat we op dit vlak zijn afgestompt. Anno 2010 blijft er nog heel weinig over van La Grande Bouffe, of je moet de lange scheten van Picolet ontzettend leuk vinden. Met een quasi-diepzinnige beschouwing over deze ‘satire op de consumptiemaatschappij’ wordt de film niet gered. Maatschappijkritiek waarbij ons ‘een spiegel wordt voorgehouden’ ontaardt meestal in het ‘over the top’ tillen van datgene wat kritiek behoeft. Amusementswaarde lijkt daarbij belangrijker dan reflectie. Eigenlijk gaat het in deze film gewoon om het veroorzaken van een schandaaltje én het bieden van het allerplatste vermaak: vreten, neuken en scheten laten. En aan het eind is iedereen dood. De meeste filmcritici durven het nog steeds niet aan om films als ‘La Grande Bouffe‘, ‘Turks Fruits‘ of ‘A Clockwork Orange‘ te ontmaskeren als puberale films die over hun houdbaarheidsdatum heen zijn.
