de Zondag van de verdrijving van Adam en Eva uit het Paradijs
In de Orthodoxe Kerk begint morgen de Grote Vasten. Traditiegetrouw gedenkt de Kerk vandaag, op de laatste zondag van de voorvasten, de verdrijving van Adam en Eva uit het Paradijs. Terwijl buiten de Kerk de mens een wezen is met zelfbeschikking, een ‘open ontwerp’, een ‘onvoltooid dier’, is de mens binnen de Kerk een schepsel naar Gods beeld en gelijkenis geschapen, maar door zijn zonde een gevallen wezen.
Door de erfzonde leeft de mens in ballingschap en moet hij lijden en sterven. Maar door het Offer van Christus en Zijn Opstanding is de terugkeer naar het Paradijs weer mogelijk. Net als Christus worden wij uitgenodigd ons kruis te dragen. Door het lijden geduldig en deemoedig te aanvaarden, kunnen we weer bij God komen. De Kerk viert niet alleen elk jaar Pasen, maar gaat ook elk jaar op weg naar Pasen. Tijdens de Grote Vasten krijgen we binnen de Kerk de gelegenheid om de gevallen staat en de ernst van de zonde onder ogen te zien. Wanhopig hoeven we nooit te worden, omdat met de Opstanding van Christus ook onze eigen opstanding in het vooruitzicht wordt gesteld. De Grote Vasten wordt voorafgegaan door de Zondag van de verdrijving uit het Paradijs. De gevallen staat en ons leven in ballingschap is ons vertrekpunt, eeuwig leven met God onze bestemming.
Hoe zou ik Hem niet zoeken? Toen ik met Hem was,
was mijn ziel blij en rustig
en de vijand had geen toegang tot mij;
maar nu heeft een boze geest macht over mij gekregen
en brengt mijn ziel aan het wankelen en kwelt haar
en daarom verlangt mijn ziel tot stervens toe naar de Heer
en mijn geest hunkert naar God
en niets op aarde kan mij blij stemmen
en mijn ziel kan door niets worden getroost
maar zij wil Hem opnieuw zien
en door Hem verzadigd worden.
uit: de klaagzang van Adam
