Begonnen op 23 augustus 2004 en nu bijna 3 jaar en 1026 dagen verder de duizendste post. Dat is dus, zoals het met een weblog hoort (bijna!) iedere dag een stukje. Om de duizendste post een beetje te vieren, is er vanaf vandaag een nieuwe categorie bijgekomen over animatie en tekenfilm. Het is een van mijn passies waaraan ik zijdelings al eens aandacht heb besteed. Maar in de toekomst dus meer. Door de opkomst van Flash is animatie gedemocratiseerd en kan iedereen tegenwoordig thuis achter de computer animaties maken. Daardoor is er ook groeiende belangstelling voor de geschiedenis van de animatie. Omdat ik graag afstand houd, ook in de tijd, ga ik vooral aandacht besteden aan animaties uit het zgn. ‘gouden tijdperk’ 1940 – 1960. Maar om te beginnen een flash back naar een post van anderhalf jaar geleden: de grappige Flash animaties van Steve Whitehouse. En aandacht voor een bijzonder boek: Cartoon Modern van Amid Amidi.

Cartoon Modern
Between the classic films of Walt Disney in the 1940s and the televised cartoon revolution of the 1960s was a critical period in the history of animation. Amid Amidi, of the influential Animation Blast magazine and CartoonBrew blog, charts the evolution of the modern style in animation, which largely discarded the “lifelike” aesthetic for a more graphic and often abstract approach. Abundantly found in commercials, industrial and educational films, fair and expo infotainment, and more, this quickly popular cartoon modernism shared much with the painting and graphic design movements of the era. Showcasing hundreds of rare and forgotten sketches, model boards, cels, and film stills, Cartoon Modern is a thoroughly researched, eye-popping, and delightful account of a vital decade of animation design.

Bron: chroniclebooks.com

cartoonmodern.blogsome.com

Gisteren schreef ik iets over beeldende kunst van psychiatrisch patienten. Deze staat over het algemeen meer in de belangstelling dan de poëzie, afkomstig uit de kliniek. Daarom wil het Poetry International Festival daar dit jaar wat meer aandacht aan geven.

Op zoek naar de bron van de waanzin, verbleef dichter Menno Wigman drie maanden in Den Dolder. Afgelopen weekend werd hij op het festival in Rotterdam daarover geinterviewd. Hij ging vol verwachtingen, maar keerde enigszins teleurgesteld terug naar huis.

Stel je een normaal mens voor… heb je hem voorgesteld – goed! denk je een gesprek met hem in van een half uur… er komt niets ter sprake dat niet tot de simpele alledaagsheid behoort… je wordt ondergedompeld in banaliteiten – hij wordt gek.

One Flew over the Cuckoos’s Nest

Plotseling is hij spits, amusant. Hij praat onzin – maar er zit originaliteit in, vaak misschien iets groots! Zijn geest spint draden tussen de meest uiteenlopende dingen, die hij vroeger met zijn armzalige gewone verstand niet met elkaar in verband had gebracht. Hij wordt fantasierijk – hij wordt bijna een dichter. De troepen zijn er, om het zo te zeggen… alleen de strategie ontbreekt„.

Arthur Schnitzler

Beeldende kunst en gedichten van psychiatrisch patienten op de website van netclienten

Om nog even in de sfeer van de festivals uit de sixties te blijven: vier maanden na Woodstock had je in California het Big Sur Festival. Met een hypnotiserend optreden van Crosby, Stills, Nash & Young.