Hoewel ik geen liefhebber ben van het genre, kijk ik zo af en toe naar een fantasyfilm. Meestal ben ik dan wel geboeid door de razendknappe special effects maar eigenlijk nooit door het verhaal. Met mijn voorkeur voor non-fictie (liefst biografieën) is dat ook niet zo vreemd. Als ik ergens door geraakt wordt dan is het door de werkelijkheid en bij fantasy zie ik toch altijd weer die dikke duim op de achtergrond. Toch kan fantasy onder mijn huid kruipen, maar dan eerder in de vorm van eeuwenoude mythen en sprookjes. De eerbiedwaardige ouderdom van deze verhalen die door mondelinge overlevering gerijpt zijn, geven voor mij een verankering in de geschiedenis, waardoor deze verhalen boeiend zijn geworden. Het twintigste eeuwse fantasy genre is misschien nog gewoon te jong voor mij. Waarom moeten er altijd veldslagen geleverd worden in een middeleeuwse setting? Want dát is fantasy: veel middeleeuwen, veel zwaarden en natuurlijk een queeste. De heilige graal is ingeleverd voor een ring, een duister kristal, een gouden kompas… Er is een plat verslag van een strijd tussen goed en kwaad, waarin de hoofdpersoon vaak een kind is dat op miraculeuze wijze de strijd tegen de duisternis wint, bijgestaan door bondgenoten die samen met haar (vaak is het een meisje) of hem strijden voor het goede. Een beetje de James Bond formule dus: saving the world once more. Gaap!
The Golden Compass van Philip Pullman gaat uit van het idee van een parallel universum. Dat concept komen we al tegen in Through the Looking-glass (1871) van Lewis Caroll en in Lilith (1895) van George McDonald. In de twintigste eeuwse fantasy wordt er dankbaar gebruik van gemaakt, omdat deze theorie onze werkelijkheid kan verbinden met allerlei mogelijke fantasiewerelden. Hoe subtieler dat gebeurt, hoe aannemelijker het verhaal wordt. In de film The Golden Compass had ik het eerst niet door dat het verhaal al in een andere wereld begint. Geen fantasiewezens en bizarre architectuur, maar een vertrouwde wereld die zich af lijkt te spelen in Oxford vlak voor de Eerste Wereldoorlog. Bij nader inzien zit deze wereld toch helemaal anders in elkaar en sijpelt het ongewone steeds meer door.
Bron: nl.wikipedia.org
Met de grenzeloze populariteit van Harry Potter beleeft ook de fantasyfilm voor alle leeftijden een gouden tijd. In 2006 werd een begin gemaakt van de verfilming van het eerste deel uit de His Dark Materials Trilogie van de Engelse schrijver Philip Pullman. Voor deze verfilming kwam 180 miljoen dollar op tafel te liggen. Dat was nog eens 50 miljoen dollar meer dan voor de film Harry Potter en de Gevangene van Azkaban in 2004. De laatste film bracht 790 miljoen dollar op terwijl de Golden Compass wereldwijd 372 miljoen dollar opbracht. Er valt dus goed te verdienen aan een fantasy film voor alle leeftijden, vooral als je die met kerst uitbrengt. De Golden Compass houdt na 109 minuten abrupt op terwijl Lyra ons aan het eind verzekert dat ze haar zoektocht niet opgeeft en ons warm houdt voor deel twee. Of dat er werkelijk gaat komen, is maar zeer de vraag, want door de economische crisis houdt filmproducent New Line nu de vinger op de knip. En dat is géén fantasy…
Bron: sevendays.nl
In de ruim twaalf jaar dat ik nu bezig ben met het bouwen van websites, heb ik voor webdesigners veel zien veranderen. In 1997 begon ik met een pakketje dat Adobe PageMill heette. Twee jaar later stapte ik over op Adobe GoLive en daarna voorgoed op Adobe Dreamweaver (eerst van Macromedia). Al deze applicaties zijn WYSIWYG: Meestal krijg je (op het web) wat je ziet: de simulatie van de webpagina die zo’n programma genereert. Afgelopen week draaide ik voor het eerst Artisteer, volgens de makers een revolutie in webdesign. Artisteer is volledig WYSIWYG en bedoeld voor iedereen behalve webdesigners. Toch is het om verschillende redenen een mooie aanvulling bij Dreamweaver. Waar Artisteer in uitblinkt is de intuïtieve en snelle manier waarmee je templates bouwt voor open source redactiesystemen als Joomla! en WordPress . 
