Dagelijks archief: zaterdag 18 juni 2011

weg …

gezien op Net 5: Big Fish (2003) van Tim Burton

“Halverwege onze levensreis vond ik mezelf terug in een donker woud, afgedwaald van het rechte pad.” Zo luidt de eerste canto uit Inferno, het eerste deel van La Divina Comedia van Dante. In de negentiende eeuw heeft Gustav Doré het werk geïllustreerd. Op de eerste plaat zien we Dante in een donker woud vertwijfelend achterom kijkend, tot aan zijn knieën in de brandnetels.

pelgrim
illustraties uit La Divina Comedia van Dante
en The Pilgrim’s Progress van John Bunyan
Halverwege onze levensreis
vond ik mezelf terug
in een donker woud
afgedwaald van het rechte pad

eerste canto uit La Divina Comedia

Ik moest aan deze afbeelding denken toen ik gisteren naar Big Fish keek van Tim Burton. Net als Gustav Doré is Burton visueel hoogbegaafd en kun je je vingers aflikken bij het oogsnoep dat hij ons voorschotelt. In Big Fish volgen we de levensweg van Ed Bloom in een raamvertelling. Op zijn sterfbed vertelt hij zijn schoondochter zijn levensverhaal dat even fantasierijk als ongeloofwaardig is. Big Fish is een komedie en allegorie ineen. Als het gaat om een allegorie van de levensweg kom je niet om de christelijke symboliek van de brede en de smalle weg heen. En zijn er ineens donkere wouden, ravijnen, maar ook grazige weiden. Ook in Big Fish wordt deze symbolische ruimte betreden en wordt er met de allegorie gespeeld. Toen ik de hoofdpersoon met een rugzakje op samen met zijn reuzenvriend Carl op weg zag gaan, moest ik direct aan The Pilgrim’s Progress (1678) van John Bunyan denken.

pelgrim
The Pilgrim’s Progress
There comes a point when any reasonable man will swallow his pride and admit he made a mistake. The truth is…
I was never a reasonable man.

Ed Bloom in Big Fish

Na een besloten en intense reünie afgelopen woensdag, kwam deze film bij mij op een goed moment. Tijdens een reünie ga je terug in de tijd, dertig jaar in ons geval, en dan word je je toch bewust dat je al een hele reis achter de rug hebt. En dat je bepaalde ‘dingen’ die je belangrijk vindt nog steeds in je rugzak meedraagt. De allegorie van de levensweg kun je afwijzen als schimmige metafysica, maar je kunt er ook mee spelen zoals in Big Fish. Wanneer de humor en de ernst elkaar dan vinden, heb je een vermakelijk verhaal dat je ook aan het denken zet over je eigen levensweg. Waar liggen de targets en de deadlines? Minder zakelijk: wat (of wie) is mijn doel en wat is mij dat waard?

Big Fish [ official website ]