Maandelijks archief: januari 2012

donker/licht/donker

gezien op Arte: The Killers (1946) van Robert Siodmak

The Killers 1946Fijne film noir met het debuut van Burt Lancaster (32) en Ava Gardner (23). The Killers is gebaseerd op het gelijknamige korte verhaal van Ernest Hemmingway uit 1927. In een reeks flash backs die door elkaar gehusseld zijn, wordt het verhaal van “Swede” Anderson verteld die in het begin van de film door huurmoordenaars uit de weg wordt geruimd. Het is duidelijk te zien dat de van oorsprong Duitse regisseur Robert Siodmak uit de Duitse expressionistische school komt. De cinematografie van Woody Bredell is oogstrelend, met veel licht-donker contrasten en diagonalen. Overal zijn er schaduwen, ook in de buitenopnamen die in de filmstudio zijn opgenomen. De ene keer zijn de schaduwen messcherp, de andere keer fluweelzacht, zoals de subtiele slagschaduw op het gezicht van Ava Gardner die haar mysterieuze kant versterkt. Als een roofdier lijkt ze zich gedeeltelijk verborgen te houden in het donker om op het juiste moment toe te kunnen slaan.

Ava Gardner 1946
Ava Gardner als de femme fatale
Als een roofdier lijkt ze zich gedeeltelijk verborgen te houden in het donker om op het juiste moment toe te kunnen slaan.
De van origine Duitse regisseur Siodmak (‘Nachts, wenn der Teufel kam‘, 1957) kun je om een boodschap sturen; de film zit dan ook uitstekend in elkaar en zakt geen moment in. Cinematograaf Woody Bredell (‘Adventures of Don Juan’1948) en editor Arthur Hilton (‘Scarlet Street‘, 1945) dragen bij aan de smetteloze uitstraling van de prent en de legendarische componist Miklós Rósza (onder meer ‘Double Indemnity‘, 1944) voegt met zijn befaamde score de finishing touch toe.
 
Bron: movie2movie.nl
The Killers 1946
typografie uit de trailer waarin een swingend eyecatching script font gebruikt wordt

Op de blog cultandexploitation.blogspot.com is een serie filmstills uit The Killers te zien.

scorethefilm.blogspot.com | lovethoseclassicmovies.blogspot.com
wheredangerlives.blogspot.com

roi philosophe

zum 300. Geburtstag
vandaag is het precies 300 jaar geleden dat Friedrich II geboren werd

zum 300. GeburtstagHet is tekenend voor Duitslands nieuwe zelfbewustzijn na 1990 en zijn leidinggevende positie in Europa dat er in 2012 volop aandacht geschonken wordt aan de 300e geboortedag van Frederik II (1712-1786), die in Duitsland Friedrich der Große of liefkozend ‘Der alte Fritz’ wordt genoemd. Zeventien jaar na de Tweede Wereldoorlog, werd er bij zijn 250e geboortedag niet stilgestaan. Er verscheen niet eens een postzegel. Het is bekend dat Hitler een bewonderaar was en in zijn bunker hing zelfs Anton Graff‘s beroemde portret van Friedrich II precies boven de sofa waar hij met Eva Braun zelfmoord pleegde. De figuur van Friedrich II was in 1962 door de oorlog zo besmet geraakt dat een herdenking op dat moment taboe was.

Zweihundert Jahre ist er nun tot. Soll man ihn feiern?

Rudolf Augstein in 1986 in Der Spiegel

der Spiegel 1986In 1986 schreef Rudolf Augstein (die in 1966 Martin Heidegger interviewde) ter gelegenheid van de tweehonderdste sterfdag van Frederik de Grote in Der Spiegel het artikel Von Friedrich zu Hitler? over de relatie tussen Frederik de Grote en Hitler. Frederik de Grote stond in 1986 nog in een verdachte hoek. Maar vijfentwintig jaar later kan er in Duitsland zonder gêne teruggekeken worden op de man die ooit zei: “Ich schreite von Land zu Land, von Eroberung zu Eroberung und nehme mir wie Alexander stolz neue Welten zu erobern vor.” Zondagavond zag ik op ARTE nog het staartje van een jubileumconcert in Sanssouci met de fluitist Emmanuel Pahud, een van de honderden evenementen die er in het komende jaar georganiseerd zijn rond Friedrich‘s 300. Geburtstag. Duitsland durft weer trots te zijn op zijn koning.

Ich schreite von Land zu Land,
von Eroberung zu Eroberung
und nehme mir wie Alexander
stolz neue Welten zu erobern vor.

Friedrich II (1712-1786)

Afgelopen weekend stond er in de Frankfurter Allgemeine een artikel van Otfried Höffe over Frederik de Grote en de filosofie. Deze Pruissische koning die vandaag precies driehonderd jaar geleden geboren werd, wilde naast koning ook filosoof zijn, een „roi philosophe“ zoals dat in de Verlichting genoemd werd. De romeinse keizer-filosoof Marcus Aurelius was zijn voorbeeld. Friedrich stond open voor de ideeën van de Verlichting en correspondeerde met Voltaire, een van de beroemdste én beruchtste Franse philosophes. Nadat in 1755 Lissabon door een alles aardbeving verwoest was, schreef Voltaire zijn beroemdste boek. In Candide rekent hij genadeloos af met de Theodicee van Leibniz, die stelt dat God de beste van alle mogelijke werelden geschapen heeft.

Wenige Menschen denken,
und doch wollen alle entscheiden

Friedrich II (1712-1786)

Friedrich II Briefmark 2012In de eerste helft van de achttiende eeuw werd vrijwel overal in Duitsland het wereldbeeld van Leibniz-Wolff aangehangen. Dat was vooral uit politieke overwegingen. De absolutistische monarchen hadden er uiteraard belang bij te (laten) geloven dat de wereldorde waarin de koning de plaatsvervanger van God was, de best mogelijke was. Dat de achttiende eeuw tot 1789 vooral een feestje voor de happy-few was, waarbij het volk straatarm gehouden werd, was een sociale misstand, waar de philosophes sinds de late jaren veertig het licht op lieten schijnen.

Friedrich II Briefmark 1933Frederik II kwam in 1740 op 28-jarige leeftijd aan de macht. Hij was al vroeg geïnteresseerd in filosofie, vooral in het Engelse empirisme en hij bewonderde ook het liberalisme. Toen hij in 1740 nog maar net koning was geworden van het militaristische Pruissen zou de vredelievende liberaal in hem wijken. In 1740 viel hij Sileziëaan en in de daarop volgende acht jaar was Pruisen met Oostenrijk in de Oostenrijkse Successieoorlog verwikkeld. De Eerste Silezische oorlog (1740-1742) aan het begin van zijn koningschap was de eerste in een reeks oorlogen die Frederik II zou gaan voeren. Na de Oostenrijkse Successieoorlog was het nog niet afgelopen. Acht jaar later brak de Zevenjarige Oorlog (1756-1763) uit, die eigenlijk weer een vervolg was van de Oostenrijkse Successieoorlog. Zo voerde Frederik II in de periode 1740 tot 1763 minstens vijftien jaar oorlog.

Wie aber nehmen die Aufklärer den regierenden Friedrich wahr? Der Fürst der europäischen Aufklärung, Voltaire, ist in seinem Denken durch Francis Bacon, John Locke und Newtonsche Physik geprägt; politisch bewundert er den englischen Liberalismus. Mit Friedrich II. verbindet ihn zwar gegenseitige Wertschätzung, auch setzt er in ihn, zunächst als Kronprinzen, später als König, große politische Hoffnungen. Dass er sich von Friedrich philosophisch-politisch beeinflussen ließe, ist jedoch kaum zu belegen. Und seine Hoffnungen werden durch Friedrichs Einfall in Schlesien erschüttert. Der irritierte Voltaire spricht in vornehmer Zurückhaltung von der Metamorphose eines Apolls zum Mars, also eines Pazifisten zum Krieger.
 
Bron: Otfried Höffe in de Frankfurter Allgemeine am 22. Januar 2012
Friedrich II
postzegel ter gelegenheid van de 200e sterfdag van Friedrich II in 1986

Wat oorlog voeren betreft verschilde Frederik II niet zoveel met die andere koning-filosoof Marcus Aurelius die tijdens zijn bewind (161-180 na Chr.) ook gedwongen was vijftien jaar lang oorlog te voeren. De Marcomannenoorlog (166-180) werd overigens ook op Duits grondgebied uitgevochten.

friedrich300.eu | friedrich-potsdam.de | preussen-chronik.de | preussenmuseum.de | altefritz.blogspot.com

nu-bop

geluisterd naar The Abyss (2010) van het Joris Posthumus Quartet

The AbyssToen Michaela zaterdag uit de stad terug kwam en haar nieuwste CD had opgezet (ingezet met Portrait of a Picture) dacht ik onmiddellijk aan John Coltrane. Joris Posthumus is er aan gewend om met Coltrane vergeleken te worden: ,,Hij is een tenorist en ik een altist. Ik heb toch een ander geluid maar speel soms op een Coltrane-achtige manier. In mijn spel zitten quotes, referenties naar Coltrane. Als zoiets eens in een recensie verschijnt, veroorzaakt dat klaarblijkelijk een sneeuwbaleffect. Maar goed, ik word liever vergeleken met Coltrane dan met bijvoorbeeld Kenny G.“ (scheldejazz.nl)
Mijn favoriete compositie op The Abyss is Of A Different Kind met onweerstaanbare, gejaagde drums en hypnotiserend spel.

Joris Posthumus Quartet en Tom Beek met Portrait of a Picture in Vrije Geluiden
Met een knipoog naar Coltrane haalde Posthumus regelmatig overtuigend uit met een melodische lyriek. Pianist Jeroen van Vliet en drummer Pascal Vermeer voelde elkaar door hun jarenlange samenwerking in verschillende formaties haarfijn aan en hadden er duidelijk zin in. Van Vliet soleerde sterk op zijn kenmerkende lyrische wijze en wist hierin knap te doseren. Ook drummer Vermeer viel op met inventief en rijk spel. Posthumus kan nog groeien in eigenheid en toon maar dat hij op de goede weg is en nu al op hoog niveau musiceert en componeert liet hij die avond zeer overtuigend horen. Dat Posthumus een belofte voor de toekomst is, mag duidelijk zijn.
 
Bron: Rinus van der Heijde- Jazzenzo- febuari 2010

jorisposthumus.com