Nuovomondo van Emanuele Crialese wordt nog wel eens vergeleken met Kaos (1984) van de gebroeders Taviani, een film die zich ook op Sicilië afspeelt aan het begin van de twintigste eeuw. Het realisme dat in Italië een lange traditie kent, lijkt wel op Sicilië geboren. Het droge, zinderende landschap, de lange stilten en de vulkaanuitbarsting van scheldwoorden, de blik op oneindig, de vuile voeten en de traagheid. Het zijn allemaal elementen die we van Caravaggio tot aan Il vangelo secondo Matteo van Pasolini en de westerns van Sergio Leone tegenkomen.

Nuovomondo gaat over een episode uit de Siciliaanse geschiedenis waarin een groot deel van de verarmde bevolking emigreerde naar Amerika. We volgen de familie Mancuso. In poëtische en vaak trage beelden schildert Crialese hoe het leven honderd jaar geleden op Sicilië was. De bevolking is straatarm, op het platteland is geen toekomst meer en het bijgeloof is er springlevend.

Wanneer er van een geëmigreerd familielid een ansichtkaart uit het verre Amerika komt met daarop een boer naast een gigantische vrucht, gelooft men dat Amerika het Land van Cocagne is, een land van overvloed, van melk en honing. Kortom: het Beloofde Land. Dat wordt mooi verbeeld in de dagdromen van Salvatore Mancuso. Hij ziet kinderen met reusachtige appels en winterpenen sjouwen terwijl hij zelf tot aan zijn schouders in de melk staat.

De realiteit is uiteraard anders. Aangekomen op Ellis Island in de baai van New York, na een claustrofobische zeereis, blijkt Amerika minder zonnig te zijn dan op Siciliëwas voorgesteld. De meeste emigranten uit Siciliëhebben geen geld om naar Californië door te reizen en verpauperen in de slums van de grote steden in het Oosten.

Nuovomondo – Golden Door [imdb.com ]