De Slag om Halbe was een veldslag in de Tweede Wereldoorlog waarin het Negende Duitse Leger van Theodor Busse door toedoen van het Sovjet-Russische Rode Leger als strijdmacht ophield te bestaan.
 
Het 9e leger, ingesloten in de omgeving rond het Spreewald, probeerde uit te breken richting het westen, via Halbe, om zich bij het Twaalfde Leger van Walther Wenck te voegen met de intentie om zich dan over te geven aan de Westelijke geallieerden. Om dit te bereiken moest het Negende Leger door drie linies Sovjetsoldaten van het 1e Oekraïense front dat onder het commando stond van Maarschalk Ivan Konev. Ondertussen vielen onderdelen van het 1e Wit-Russische Front, onder leiding van Maarschalk Georgi Zjoekov, de achterhoede aan van het Negende Leger.

Na zeer zware gevechten bereikte slechts 30.000 Duitse soldaten de “veiligheid” van de linies van het Twaalfde Leger. De rest werd gedood of gevangengenomen door de Sovjets. Dat er toch nog 30.000 soldaten van het Negende Leger de linies van het 12e Leger hebben bereikt was te danken aan het feit dat de commandant van het Twaalfde Leger, Wenck, het Negende Leger probeerde te ontzetten in plaats van op te rukken naar Berlijn, hiermee ging hij in tegen de orders van Adolf Hitler. Het restant van het Negende Leger heeft zich uiteindelijk samen met het 12e Leger overgegeven aan de Amerikanen.
 
nl.wikipedia.org

Het Achtste Gardeleger onder leiding van generaal Tsjoejkov had in 1943 meegeholpen om het Duitse leger uit Stalingrad te verjagen. Op 22 april 1945 brak Tsjoejkov door de Duitse verdedigingslinie bij Seelower Höhen en rukte op naar Berlijn. Zijn doel was het vliegveld Tempelhof, net buiten het centrum van de stad. Het vliegveld was niet alleen strategisch van belang, maar was ook de laatste ontsnappingsmogelijkheid voor de nazi-leiders in Berlijn. In ondergrondse bunkers stonden vliegtuigen klaar om hen uit de belegerde stad te evacueren. Had Tjoejkov eenmaal het vliegveld veroverd, dan waren ook de overgebleven nazi-kopstukken in handen van de Sovjets. De Duitse verdediging op het vliegveld bestond uit een mengelmoes van SS-eenheden, lokale luchtafweereenheden en het garnizoen van de vliegbasis. Ze boden urenlang hardnekkig weerstand tegen de Sovjet overmacht. Pas na een zwaar luchtbombardement en in allerijl aangevoerd artilleriegeschut werd Tempelhof op 26 april ingenomen.
 
Bron: liberationroute.nl

First observed in 1916 and commemorated as an official day of remembrance in 1921, Anzac Day commemorates the landing of the troops at Anzac Cove on 25 April 1915. 100 years on a new generation reflects on the events that occurred at Gallipoli, and remembers all New Zealanders who have served their country during times of conflict and peace.
 
The intention of the Gallipoli campaign was to open the Dardanelles strait to the Allied fleets, giving them access to the Ottoman capital of Constantinople to possibly force a Turkish surrender. After nine months of conflict, the ultimately unsuccessful campaign came to an end and the peninsula remained in its defenders’ hands. The effects the Gallipoli campaign had on New Zealand and Australia were devastating. More than 8,700 Australians and more than 2,700 New Zealanders lost their lives fighting for King and Empire in this ambitious campaign. It was through this hardship that the Anzac spirit was born, a comradeship felt and remembered to this day with the annual observance of Anzac Day – 25 April.
 
The second issue in this special five-year stamp and coin programme, 1915 The Spirit of Anzac tells the story of New Zealand’s role in the First World War. Through the Anzac theme we look at the tale of Evelyn Brooke, a nursing matron from New Plymouth. Evelyn was one of more than 500 nurses from New Zealand who served overseas during the war, and the only New Zealand nurse to be awarded the Royal Red Cross and Bar for her services.
 
Bron: stamps.nzpost.co.nz