Ik heb een van de mooiste achtertuinen van Nederland, Park Klarenbeek. In Arnhem beter bekend als De Stenen Tafel. Gisteren heb ik met Mambo, de oude circushond van de onderburen, weer eens een wandeling gemaakt door het glooiende parklandschap.
Het park wordt doorsneden door een steil oplopend karspoor dat ik het “Odekerkelaantje” ben gaan noemen omdat het als twee druppels water lijkt op het paadje in Zuid-Limburg waarmee de Van Hemertklassieker “Dagboek van een Herdershond” begint. Acteur Jo de Meijere dendert als kapelaan Erik Odekerke met een fiets vol koffers naar beneden en maakt halverwege een crash en schaaft zijn knie. “Een slecht begin Erik Odekerke, een slecht begin…”, mompelt de onvergetelijke drankstem van Ton Lensink.
Maar de Stenen Tafel is ook de plek waar Piet Mondriaan in 1901 een aquarel in naturalistische stijl maakte. Deze is onlangs door antiquair Simonis & Buunk in Ede verkocht. In 103 jaar is er nauwelijks iets veranderd; het boerderijtje van Mondriaans aquarel ligt er nog precies zo bij.
Deze plek is een zeldzame uitzondering, een oog van de orkaan, waar alles stil is blijven staan. Mondriaan kreeg het een paar jaar later in zijn bol en eindigde in rechtlijnigheid. Daarna raasde er een orkaan van moderniteit over de wereld die onze leefomgeving ingrijpend veranderde .
Misschien had Piet Mondriaan het voorvoeld op deze plek. Ook al zou deze plek niet veranderen, zijn werk raakte na 1907 in een stroomversnelling. Dat heeft hij met deze late vroege Mondriaan op de Stenen Tafel nog weten vast te leggen.
De Zweedse Hollywoodactrice overleed als kluizenares in Parijs op 85-jarige leeftijd
