Maandelijks archief: maart 2007

duizelingwekkend

dinsdagavond gezien op DVD: Vertigo (1958) van Alfred Hitchcock

In 1996 is Vertigo gerestaureerd en sindsdien is het meesterwerk van Hitchcock in opgepoetste versie op DVD verspreid. Een waar genot om James Stewart en Kim Novak in 1957 door de straten van San Francisco te zien rijden. Snapshots van alle auto’s die je in Vertigo ziet rijden én geparkeerd ziet staan, zijn overigens op het web te bekijken met merk, type en jaargang erbij vermeld!

vertigo
James Stewart en Kim Novak
Scottie Ferguson is een politieagent uit San Francisco die door zijn hoogtevrees met pensioen is moeten gaan. Een oude vriend vraagt hem of hij zijn vrouw Madeleine kan volgen: zij is geobsedeerd geraakt door haar verleden. Scottie begint haar te volgen en raakt verwikkeld in een ingewikkeld plot.
 
Bron: moviemeter.nl
vertigo
De nachtmerrie van Scottie (James Stewart) in Vertigo is prachtige jaren vijftig psychedelica met duidelijke invloed van het beeldverhaal
Saul Bass (1920-1996) was not only one of the great graphic designers of the mid-20th century but the undisputed master of film title design thanks to his collaborations with Alfred Hitchcock, Otto Preminger and Martin Scorsese.
 
When the reels of film for Otto Preminger’s controversial new drugs movie, The Man with the Golden Arm, arrived at US movie theatres in 1955, a note was stuck on the cans – “Projectionists – pull curtain before titles”.
 
Until then, the lists of cast and crew members which passed for movie titles were so dull that projectionists only pulled back the curtains to reveal the screen once they„d finished. But Preminger wanted his audience to see The Man with the Golden Arm’s titles as an integral part of the film.
 
The movie’s theme was the struggle of its hero – a jazz musician played by Frank Sinatra – to overcome his heroin addiction. Designed by the graphic designer Saul Bass the titles featured an animated black paper-cut-out of a heroin addict’s arm. Knowing that the arm was a powerful image of addiction, Bass had chosen it – rather than Frank Sinatra’s famous face – as the symbol of both the movie’s titles and its promotional poster.
 
That cut-out arm caused a sensation and Saul Bass reinvented the movie title as an art form. By the end of his life, he had created over 50 title sequences for Preminger, Alfred Hitchcock, Stanley Kubrick, John Frankenheimer and Martin Scorsese. Although he later claimed that he found the Man with the Golden Arm sequence “a little disappointing now, because it was so imitated”.
 
Bron: designmuseum.org

vertigoessay | Vertigo [ en.wikipedia.org ] | Dodge 1957 | Kim Novak

best of both worlds

Gisteren presenteerde Adobe de Creative Suite 3
nu voor het eerst gebundeld met voormalige Macromedia software

Ik draai al vanaf 1996 software van Adobe en weet dus dat er elke 18 maanden een upgrade verschijnt van paradepaardjes als Photoshop en Illustrator . Na de postscriptrevolutie uit de jaren tachtig waarmee Adobe groot geworden is, brak in 1997 de strijd om het web uit. In die strijd werd Adobe overvleugeld door haar grote rivaal Macromedia, die met de killerapplicatie Flash in 1998 de wereld veroverde en zo een enorme voorsprong opbouwde.

Live Motionde verliezers
Flash was (en is nog steeds) zo mateloos populair dat Adobe met Live Motion nog met de moed der wanhoop in 2000 een tegenoffensief inzette. Maar dat liep helaas uit op een commerciële mislukking. Flash was gewoon te machtig geworden. Erg jammer dat het met Live Motion niet lukte. Ik heb nog altijd twee dozen van de beide versies die ooit het levenslicht zagen, op de plank staan. In een aantal opzichten is LiveMotion zelfs beter dan Flash. De timeline bijvoorbeeld, is gebaseerd op die van After Effects en geeft je veel meer controle over een movieclip.

GoLiveIn 2005 werd Macromedia uiteindelijk door het kapitaalkrachtigere Adobe overgenomen. Het was toen al voorspelbaar dat Flash niet de enige killerappllicatie van Macromedia zou worden. Deze week werd duidelijk, wat eigenlijk iedereen al wist: De WYSIWYG-webeditor GoLive is uit de Creative Suite verdwenen en Dreamweaver is er voor in de plaats gekomen. Het marketingwoord Live heeft voor Adobe duidelijk niet het eeuwige leven.

Image ReadyLiveMotion en GoLive zijn trouwens niet de enige Adobe producten die vanwege Macromedia equivalenten zijn verdwenen. Ook het webhulpje ImageReady dat vanaf versie 2 telkens in een tandem met Photoshop is verschenen, zien we niet meer terug. Daar ben ik overigens niet rouwig over, want Macromedia Fireworks is niet alleen iets ouder maar ook altijd beter geweest dan ImageReady.

Adobe Creative Suite 3
Help! Dit is wennen… Toen met versie Illustrator CS (11) afstand werd genomen van de Venus van Botticelli , had ik het er even moeilijk mee. De vormgeving van de vorige Creative Suites maakten het gelukkig wel weer goed. Maar dit lijkt wel een pak waspoeder color.

Photoshopde winnaars
Natuurlijk heeft Adobe ook zijn killerapplicaties: Photoshop, InDesign en Illustrator . Photoshop is al vanaf 1990 wereldwijd de industriestandaard voor digitale beeldbewerking en InDesign heeft voorgoed een einde gemaakt aan de heerschappij van Quark Xpress.

IllustratorIllustrator is er tenslotte na jarenlange strijd met Freehand in geslaagd haar voormalige rivaal uit de markt te drukken. Zo blijven uiteindelijk de winnaars over: Photoshop, Illustrator, InDesign en Acrobat van Adobe en Flash, Fireworks en Dreamweaver van Macromedia.

DreamweaverFireworksFlash
De winnerapplications van Macromedia: Dreamweaver, Fireworks en natuurlijk Flash. Ik ben in een nostalgische bui, daarom grijp ik terug naar de vormgeving uit 2002

Het grote voordeel voor de gebruiker van deze monsterfusie is natuurlijk de productintegratie. Eindelijk Photoshopbestanden in Fireworks en Flash binnenhalen met het juiste behoud van lagen en laageffecten. Adobe bundelt de software in zes verschilende suites, van web tot design,van standaard tot premium, een production premium en een master collection. De prijzen variëren van € 999 tot € 2799.

Photo Soap
Overigens is Adobe niet de eerste die een wasmiddelverpakking gebruikt voor zijn software, Metacreations deed het tien jaar geleden al met Kai Photo Soap.

Amsterdam, 27 maart 2007 – Adobe Systems kondigt vandaag de Adobe Creative Suite 3-productlijn aan, een geïntegreerde toonaangevende ontwerp- en ontwikkeltool voor vrijwel elke creatieve workflow. Adobe’s nieuwe Creative Suite 3-aanbod combineert het beste van Adobe en Macromedia en biedt ontwerpers en ontwikkelaars onbeperkte mogelijkheden voor alle facetten van print-, web-, mobiele-, interactieve-, film-, en videoproductie. Er zijn 6 nieuwe configuraties van Adobe Creative Suite 3, te weten Adobe Creative Suite 3 Design Premium en Design Standard edities, Adobe Creative Suite 3 Web Premium en Web Standard edities en Adobe Creative Suite Production Premium (zie aparte persberichten). Adobe Creative Suite 3 Master Collection complementeert de productlijn en combineert alle nieuwe ontwerp- en ontwikkelapplicaties in één enkele box – de meest veelomvattende creatieve omgeving die ooit geleverd is.

lees het hele persbericht [ PDF ]

adobe.com/nl

alles van waarde is weerloos

monsterbedragen voor schilderijen zijn weer helemaal terug…

Soms lees ik in de krant iets over kunst dat niet op de pagina Kunst staat maar op de pagina Economie. Dan weet ik in ieder geval zeker dat het niet over schoonheid gaat, maar over geld.

dr. CachetIn 1990 toen Vincent Van Gogh honderd jaar dood was, heerste er een gekte op de kunstmarkt en braken zijn schilderijen telkens weer een record. Drie jaar daarvoor was een versie van zijn Zonnebloemen verkocht aan Yasuda Fire & Marine Insurance Company of Tokyo voor het duizelingwekkende bedrag van $39.921.750 ruim 80 miljoen gulden. Later in datzelfde jaar brachten zijn Irissen 48 miljoen dollar op en in 1990 werd het portret van dokter Cachet geveild voor 83 miljoen dollar. De prijzen waren volledig doorgedraaid. Na 1990 zakte de kunstmarkt weer in en van Gogh’s portret bleef jarenlang het duurst verkochte schilderij uit de geschiedenis, met als ironisch detail dat hij tijdens zijn leven commercieel volledig mislukte.

De liefhebber koopt passie,
de verzamelaar bezit, de snob status
en de belegger verwachting.

Maar sinds een paar jaar is de gekte weer terug bij de veilinghuizen. Vorig jaar november werden in één klap twee records gevestigd. Naoorlogse Amerikaanse schilderijen ditmaal, beide nog geen zestig jaar oud. Het betrof een schilderij van Willem de Koning: Woman III en een van Jackson Pollock: no.5 uit 1948 die geveild werden voor resp. 137,5 en 140 miljoen dollar. Je kunt dus zeggen dat het vertrouwen in kunst als beleggingsobject weer is toegenomen.

Is het erg dat er zulke idiote bedragen worden betaald voor een schilderij als hiernaast is afgebeeld? Natuurlijk niet! Want bij een beleggingsobject gaat het nooit om wat iets is (laat staan wat het voorstelt), maar het gaat erom wat iets over een aantal jaren oplevert. Wat het dan ook mag zijn. Het zegt niets over de waarde van het object. Het is natuurlijk wel een boeiende vraag waarom juist die naoorlogse abstracte schilderijen zo’n hoge verwachting en dus marktwaarde genereren en de schilderijen van de oude meesters veel minder. Terwijl die laatste kunstwerken vanuit kunsthistorisch en technisch oogpunt juist een hogere waarde vertegenwoordigen. In ieder geval zegt het veel over onze algemene waardering van het kunstwerk, waarbij kunsthistorische waarden en technische kwaliteiten van ondergeschikt belang zijn.

The most expensive paintings ever sold | Jackson Pollock No.5, 1948