Na de film over Luther gekeken te hebben en na muziek over Johanna de Waanzinnige geluisterd te hebben, heb ik ‘s avonds voor het slapen mijn tenten maar weer eens opgeslagen in de roerige tijd rond 1500. De journalist Henk Boom, buitenland correspondent in Spanje voor De Tijd en Het Financiële Dagblad, schreef in 2004 een boek over het jaar 1506. Hij doet dat op een originele manier, door zijn alterego en correspondent Hendrick Vandenzavel kriskras door Europa te laten reizen. Geert Mak avant la lettre dus. Hoe ligt Europa er bij in 1506? De journalist op het breukvlak tussen Middeleeuwen en nieuwe tijd heeft genoeg aan zijn pen te likken wanneer hij beroemdheden ontmoet als Machiavelli, Michelangelo, Dürer, Erasmus en Jeroen Bosch. Jammer wel dat Vandenzavel geen afspraak maakt met Lucas van Leyden, weliswaar nog een knaap, maar al wel een wonderkind. Honderd jaar voordat in Leiden de geniale molenaarszoon geboren wordt, is de jonge Lucas in zijn vaderstad al een plaatselijke beroemdheid. De twintig jaar oudere Albrecht Dürer zal hem later, tijdens zijn reis door de Lage Landen (1520-21), zelfs met een bezoek vereren.

gebeurtenissen in 1506
18 april – de eerste steen voor de nieuwe Sint Pieter wordt gelegd
30 april – Philip van Bourgondiëen Engeland tekenen een handelsovereenkomst
19 mei – Columbus kiest zijn zoon Diego als enige erfgenaam
7 oktober – Paus Julius II en Frankrijk bezetten Bologna
geboren in 1506
11 februari – Juliana van Stolberg de moeder van Willem van Oranje
gestorven in 1506
20 mei – Christoffel Columbus
13 september – Andrea Mantegna
25 september – Philips I (de Schone)

In 1942 ging Sophie Scholl in München biologie en filosofie studeren. Door haar broer Hans, die aan dezelfde universiteit de studie medicijnen volgde, leerde zij studenten kennen die het nationaal-socialisme afwezen. Zij ging deelnemen aan het verspreiden van pamfletten van de verzetsgroep Die Weisse Rose. Pamfletten van Die Weisse Rose werden vanuit München verspreid in Berlijn, Keulen, Stuttgart en Wenen. De Gestapo vermoedde intussen dat de pamfletten hun oorsprong vonden in studentenkringen in München. Een pamflet dat Londen had bereikt, werd daar in de herfst van 1943 in een grote oplage gedrukt en door Britse vliegtuigen over Duitsland afgeworpen.
 
Op 18 februari 1943 werden Hans en Sophie Scholl bij het verspreiden van de pamfletten betrapt en overgeleverd aan de leiding van de universiteit. Met Christoph Probst, een ander lid van de groep, werden zij overgeleverd aan de Gestapo. Op 22 februari 1943 werd Sophie Scholl door nazi-rechter Roland Freisler tot de doodstraf veroordeeld, en nog dezelfde dag door middel van de guillotine geëxecuteerd. Het levensverhaal van Sophie Scholl is meermalen verfilmd. In 2005 kwam de film Sophie Scholl – die letzten Tage uit, die zich baseert op de verslagen van de verhoren van Sophie Scholl door de Gestapo. De film Sophie Scholl werd hoog onderscheiden met Duitse filmprijzen, waaronder de Zilveren Beer voor de beste actrice en de beste regisseur.
 
Bron: nl.wikipedia.org

Sophie Scholl – Die Letzten Tage [ digg.be ]

De Franse denker Dominique Moïsi heeft een charmant alternatief gevonden voor Huntington’s botsende beschavingen. In plaats van de wereld in botsende machtsblokken te verdelen, kleurt hij de wereldkaart in met emoties. In de Westerse wereld overheerst angst, in de Arabische wereld vernedering (en als gevolg daarvan ook wrok en woede) terwijl in de Aziatische wereld de hoop domineert. In plaats van een polariserend beeld, schept hij zo het beeld van een wereld(ziel) die deze emoties ‘een plek’ moet zien te geven om tot een evenwichtigere wereld(ziel) te komen.

In zijn boek The Geopolitics of Emotion gaat Dominique Moïsi in op de drie heersende culturen die het wereldpodium in zijn ogen op dit moment beheersen: The Culture of Hope, The Culture of Humiliation en The Culture of Fear.
 
Hierin wordt de eerste belichaamd door het Aziatische continent, de tweede door het Arabische en de laatste door het Westen. Moïsi betoogt in zijn boek dat de emoties die in de verschillende culturen leven, ontegenzeggenlijk leiden tot een krampachtige politiek van zelfbehoud en niet-willen-verliezen. Vanuit deze drie uiteenlopende culturen eindigt Moïsi zijn relaas op onheilspellende wijze. In het laatste hoofdstuk ‘The World in 2025‘ schetst hij – voor wetenschappers hoogst ongebruikelijk – een hypothese van een wereld die in de toekomst volgens hem niet onwaarschijnlijk geacht mag worden. ‘The Geopolitics of Emotion‘ mag gezien worden als een alternatief voor het polariserende ‘Clash of Civilisations‘ uit 1993 van Samuel P. Huntington.
 
Bron: vpro.nl

Als zoon van Auschwitz-overlevende 159721, Jules Moïsi, is Dominique op dit moment een gezaghebbend wetenschapper en publicist in het vakgebied van de internationale betrekkingen. Zijn publicaties verschenen eerder in The Guardian, Foreign Affairs en op de website Project Syndicate. Daarnaast was hij één van de oprichters van het Franse instituut voor internationale betrekkingen het IFRI (Institut Français des Relations Internationales) en is hij verbonden aan het prestigieuze Sciences Po in Parijs (Bron: vpro.nl)

In 1993 bood Samuel Huntingtons boek Botsende beschavingen een visie op een wereld die verdeeld wordt door culturele verschillen, nationale belangen en politieke ideologieën. Dominique Moïsi laat in Geopolitiek van emoties zien waarom sommige culturen eerder met elkaar in botsing komen dan andere. Moisi toont op overtuigende wijze aan dat zowel de VS als de Europese landen beheerst worden door angst voor ‘de ander’ en het verlies van hun nationale identiteit. Moslims en Arabieren, zo betoogt hij, hebben een cultuur van haat en vernedering gecreëerd door een combinatie van op het verleden gebaseerde wrok, beperkte toegang tot de wereldmarkt en religieuze conflicten (die zowel de thuislanden als de moslims in het westen in hun greep houden). Terwijl het westen en de moslimwereld zich opmaken om de degens te kruisen, bestaat in Azie, dat zich concentreert op een betere toekomst, juist een cultuur van hoop. Door de drijvende krachten achter onze culturele verschillen in kaart te brengen, biedt Geopolitiek van emoties een beter begrip van de wereld waarin we leven en wellicht zelfs een vreedzame oplossing voor de onwetendheid en verschillen die ons dwarszitten.
 
Bron: cosmox.nl

Dominique Moïsi [ fr.wikipedia.org ]