vandaag 66 jaar geleden:
Kristallnacht in Duitsland, 9-10 november 1938
Kristallnacht in Duitsland, 9-10 november 1938
Voorspel
(…) Al in de zomer van 1938 was Goebbels, als gouwleider van Berlijn, begonnen met de rassenzuivering van de hoofdstad. Goebbels was door zijn liefdesaffaire met Lida Baarova, die in 1938 tot een publiek schandaal was uitgegroeid en door Adolf Hitler in augustus 1938 eigenhandig werd afgebroken, uit de gunst van de Führer geraakt. Sindsdien was Goebbels naarstig op zoek om opnieuw in de gunst van de Führer te komen. Die kans werd hem ‘onverwacht’ (?) aangereikt door de zeventienjarige Poolse jood Herschel Grynszpan, die in de ochtend van 7 november 1938 de derde Duitse attaché Ernst vom Rath in Parijs doodschoot.
Op 28 oktober 1938 worden op bevel van Reinhard Heydrich 15.000 Poolse joden uitgewezen naar Polen. Polen weigerde hen echter de toegang tot het grondgebied en de groep joden werden samengedreven op een smalle landstrook langs de Duits-Poolse grens. Daar verkommerden ze in erbarmelijke omstandigheden in kampementen die ze inderhaast opgetrokken hadden met materialen die zij in het woeste grensgebied hadden gerecupereerd. Daar ze zelf in hun voedsel moesten voorzien brak er bij het begin van de winter grote hongersnood uit. Eén van de families die het slachtoffer werden van deze deportatiemaatregelen was de familie Grynszpan.
Herschel Grynszpan had het geluk om niet gedeporteerd te worden omdat hij op dat ogenblik bij zijn oom in Parijs verbleef. Op 3 november ontvangt Herschel een ansichtkaart van zijn zuster die samen met 15.000 andere joden, Duitsland uitgezet werd en onder erbarmelijke omstandigheden bivakkeert in het niemandsland tussen Polen en Duitsland. Het enige wat ze mee heeft kunnen nemen, is een koffertje met wat kleding.
Toen het nieuws over het trieste lot van zijn familie de 17-jarige Herschel bereikte besloot hij tot wraak. Het eerste doel wat hem te binnenschoot was om de Duitse ambassadeur in Parijs, graaf Johannes von Welczek te vermoorden. Geheel onvoorbereid toog hij gewapend met een pistool naar de Duitse ambassade in Parijs en vroeg aan de receptionist om de ambassadeur te mogen spreken.
De receptionist vertrouwt het zaakje niet en contacteert ipv de ambassadeur diens assistent de 3de secretaris Ernst vom Rath. Grynszpan ziet vom Rath de inkomhal binnenkomen en dacht klaarblijkelijk de ambassadeur voor zich te hebben. Hij schiet onmiddellijk zijn pistool leeg op de secretaris. Drie kogels misten hun doel, de andere kogels raakten vom Rath in de voet, de schouder en zijn maag. Vom Rath overleed twee dagen later aan zijn verwondingen in het hospitaal.
Na de schietpartij rende Grynszpan de ambassade uit maar werd vrijwel onmiddellijk door de Franse politie ingerekend. De Duitsers vragen om uitlevering maar de Fransen weigeren dit. Het is pas wanneer de nazi’s enkele jaren later Frankrijk bezetten, dat in juli 1940 de collaborerende Vichy-regering Grynszpan uitlevert die prompt voor enkele jaren verdwijnt in het KZ Sachsenhausen. Van zijn lot is verder niets meer met zekerheid bekend. Zijn proces werd steeds maar uitgesteld en vermoed wordt dat hij na de bevrijding terug naar Frankrijk keerde en daar onder een valse naam in Parijs verder leefde.
(…) Al in de zomer van 1938 was Goebbels, als gouwleider van Berlijn, begonnen met de rassenzuivering van de hoofdstad. Goebbels was door zijn liefdesaffaire met Lida Baarova, die in 1938 tot een publiek schandaal was uitgegroeid en door Adolf Hitler in augustus 1938 eigenhandig werd afgebroken, uit de gunst van de Führer geraakt. Sindsdien was Goebbels naarstig op zoek om opnieuw in de gunst van de Führer te komen. Die kans werd hem ‘onverwacht’ (?) aangereikt door de zeventienjarige Poolse jood Herschel Grynszpan, die in de ochtend van 7 november 1938 de derde Duitse attaché Ernst vom Rath in Parijs doodschoot.
Op 28 oktober 1938 worden op bevel van Reinhard Heydrich 15.000 Poolse joden uitgewezen naar Polen. Polen weigerde hen echter de toegang tot het grondgebied en de groep joden werden samengedreven op een smalle landstrook langs de Duits-Poolse grens. Daar verkommerden ze in erbarmelijke omstandigheden in kampementen die ze inderhaast opgetrokken hadden met materialen die zij in het woeste grensgebied hadden gerecupereerd. Daar ze zelf in hun voedsel moesten voorzien brak er bij het begin van de winter grote hongersnood uit. Eén van de families die het slachtoffer werden van deze deportatiemaatregelen was de familie Grynszpan.
Herschel Grynszpan had het geluk om niet gedeporteerd te worden omdat hij op dat ogenblik bij zijn oom in Parijs verbleef. Op 3 november ontvangt Herschel een ansichtkaart van zijn zuster die samen met 15.000 andere joden, Duitsland uitgezet werd en onder erbarmelijke omstandigheden bivakkeert in het niemandsland tussen Polen en Duitsland. Het enige wat ze mee heeft kunnen nemen, is een koffertje met wat kleding.
Toen het nieuws over het trieste lot van zijn familie de 17-jarige Herschel bereikte besloot hij tot wraak. Het eerste doel wat hem te binnenschoot was om de Duitse ambassadeur in Parijs, graaf Johannes von Welczek te vermoorden. Geheel onvoorbereid toog hij gewapend met een pistool naar de Duitse ambassade in Parijs en vroeg aan de receptionist om de ambassadeur te mogen spreken.
De receptionist vertrouwt het zaakje niet en contacteert ipv de ambassadeur diens assistent de 3de secretaris Ernst vom Rath. Grynszpan ziet vom Rath de inkomhal binnenkomen en dacht klaarblijkelijk de ambassadeur voor zich te hebben. Hij schiet onmiddellijk zijn pistool leeg op de secretaris. Drie kogels misten hun doel, de andere kogels raakten vom Rath in de voet, de schouder en zijn maag. Vom Rath overleed twee dagen later aan zijn verwondingen in het hospitaal.
Na de schietpartij rende Grynszpan de ambassade uit maar werd vrijwel onmiddellijk door de Franse politie ingerekend. De Duitsers vragen om uitlevering maar de Fransen weigeren dit. Het is pas wanneer de nazi’s enkele jaren later Frankrijk bezetten, dat in juli 1940 de collaborerende Vichy-regering Grynszpan uitlevert die prompt voor enkele jaren verdwijnt in het KZ Sachsenhausen. Van zijn lot is verder niets meer met zekerheid bekend. Zijn proces werd steeds maar uitgesteld en vermoed wordt dat hij na de bevrijding terug naar Frankrijk keerde en daar onder een valse naam in Parijs verder leefde.
Op 8 november 1938 wordt de Minister van Propaganda Dr. J. Goebbels op de hoogte gesteld van de moord op vom Rath. Goebbels heeft door deze aanslag van de joodse Grynszpan, zijn ultieme excuus voor een nieuwe pogrom op de joden gevonden en zet direct de propagandamachine in werking: niet Herschel Grynszpan, maar het hele jodendom is verantwoordelijk voor de dood van de Duitse diplomaat! Goebbels zorgde ervoor dat na die fatale schietpartij in Parijs in de nazi-pers felle aanvallen verschenen die gegarandeerd geweld zouden uitlokken. Ook geeft hij de Nationaal-Socialistische stormtroepen (S.A.) de opdracht zich gereed te houden voor een pogrom die zijn weerga niet zal kennen. ‘s Avonds hield Goebbels een korte maar krachtige toespraak voor de ‘oude garde’ en verstrekte hen gedetailleerde instructies van wat er wel en niet gedaan moest worden, maar dat het moest lijken alsof het spontane uitbarstingen waren van volkswoede tegen de joden.
De bedoeling van de nazi’s en Goebbels om de schijn te verwekken dat het tot een spontane geweldsuitbarsting van het Duitse volk zou leiden. Nog dezelfde avond van 8 november barsten er overal in het land relletjes uit. Synagogen werden in brand gestoken, joodse eigendommen vernield, er werd geplunderd en joden op straat in elkaar geslagen of uit hun huizen gehaald en mishandeld. Goebbels schrijft die dag (8 nov.) in zijn dagboek:
In Hessen grote antisemitische demonstraties. De synagogen worden tot de grond toe afgebrand. Als we nu de volkswoede eens de vrije loop konden laten!
Heinrich Himmler wondt er op 8 november 1938 (de vooravond van de Kristalnacht) op een meeting met zijn SS-leiders (SS-Gruppenführers) helemaal geen doekjes meer om:
“Wij moeten ons goed realiseren dat ons in de volgende tien jaar ongehoorde conflicten staan te wachten. Deze strijd is niet alleen een strijd van de naties die in dit geval aan de andere kant optreden als een front, het is tevens een ‘wereldbeschouwelijke’ (weltanschauliche) strijd van het gehele jodendom, de vrijmetselarij, het marxisme en de Kerken van de wereld. Het is duidelijk dat wanneer Duitsland en Italiëniet vernietigd worden, deze krachten -en ik veronderstel dat de joden, de oorsprong van alle kwaad, de drijvende kracht daarachter zijn- vernietigd meten worden? Dat is een simpele conclusie. In Duitsland kunnen de joden niet blijven. Het is een kwestie van jaren, maar we zullen hen meer en meer uitdrijven, met een nooit eerder vertoonde meedogenloosheid. “
De bedoeling van de nazi’s en Goebbels om de schijn te verwekken dat het tot een spontane geweldsuitbarsting van het Duitse volk zou leiden. Nog dezelfde avond van 8 november barsten er overal in het land relletjes uit. Synagogen werden in brand gestoken, joodse eigendommen vernield, er werd geplunderd en joden op straat in elkaar geslagen of uit hun huizen gehaald en mishandeld. Goebbels schrijft die dag (8 nov.) in zijn dagboek:
In Hessen grote antisemitische demonstraties. De synagogen worden tot de grond toe afgebrand. Als we nu de volkswoede eens de vrije loop konden laten!
Heinrich Himmler wondt er op 8 november 1938 (de vooravond van de Kristalnacht) op een meeting met zijn SS-leiders (SS-Gruppenführers) helemaal geen doekjes meer om:
“Wij moeten ons goed realiseren dat ons in de volgende tien jaar ongehoorde conflicten staan te wachten. Deze strijd is niet alleen een strijd van de naties die in dit geval aan de andere kant optreden als een front, het is tevens een ‘wereldbeschouwelijke’ (weltanschauliche) strijd van het gehele jodendom, de vrijmetselarij, het marxisme en de Kerken van de wereld. Het is duidelijk dat wanneer Duitsland en Italiëniet vernietigd worden, deze krachten -en ik veronderstel dat de joden, de oorsprong van alle kwaad, de drijvende kracht daarachter zijn- vernietigd meten worden? Dat is een simpele conclusie. In Duitsland kunnen de joden niet blijven. Het is een kwestie van jaren, maar we zullen hen meer en meer uitdrijven, met een nooit eerder vertoonde meedogenloosheid. “
Nun aber ist es gar
De volgende dag gaan de vernielingen gewoon verder en ‘s middags bereikt Goebbels het nieuws dat Ernest vom Rath is bezweken aan zijn verwondingen. Nun aber ist es gar (Nu is de maat vol) schrijft Goebbels in zijn dagboek. Toevallig was 9 november ook de feestdag van de nazi’s die op die dag de vijftiende verjaardag vierden van de mislukte militaire staatsgreep van Hitler in 1923.
Op 9 november werden overal SA-mannen opgeroepen met de opdracht de synagogen in brand te steken of zich te storten op andere joodse bezittingen. De hele dag werden in heel Duitsland acties gevoerd en branden gesticht. In de nacht van 9 op 10 november waren ongeveer 100 synagogen afgebrand, 8.000 joodse winkels en appartementen geplunderd en verwoest. Overal waren de plaveien van de grote steden bezaaid met glasscherven van de ingegooide ruiten van joodse handelszaken; koopwaar en inboedel op straat gesmeten. Privé-woningen waren verwoest, meubelen kapotgeslagen, kledingstukken aan flarden gescheurd en geliefde voorwerpen moedwillig vernield. Ongeveer 100 joden werden ter plaatse vermoord.
Om het zoveel mogelijk op een spontane volkswoede te laten gelijken besloten Hitler en Himmler dat de SS zich officieel buien ‘de actie’ zou houden.Kort na middernacht van 9 op 10 november verzond Heydrich een telex met de order dat SS-mannen die deelnamen aan de ‘demonstraties’ dat enkel mochten doen in burgerkledij. Diezelfde nacht zond Heydrich een telex naar alle politiechefs van de Gestapo met de instructies:
1. Slechts die maatregelen mogen worden getroffen die geen Duits leven of eigendom in gevaar brengen. Bijvoorbeeld, synagogen mogen slechts in brand worden gestoken als er geen brandgevaar voor de onmiddellijke omgeving bestaat.
2. Zakenpanden en woningen van joden mogen worden vernield maar niet geplunderd.
3. De demonstraties die zullen plaatsvinden, mogen niet door de burgerpolitie worden belemmerd.
4. Er dienen zoveel Joden, vooral rijke, te worden gearresteerd als in de bestaande gevangenissen kunnen worden ondergebracht. Na hun arrestatie moet onmiddellijk contact worden opgenomen met de geëigende concentratiekampen om hen er zo spoedig mogelijk in op te sluiten. (…)
Bron: users.pandora.be
De volgende dag gaan de vernielingen gewoon verder en ‘s middags bereikt Goebbels het nieuws dat Ernest vom Rath is bezweken aan zijn verwondingen. Nun aber ist es gar (Nu is de maat vol) schrijft Goebbels in zijn dagboek. Toevallig was 9 november ook de feestdag van de nazi’s die op die dag de vijftiende verjaardag vierden van de mislukte militaire staatsgreep van Hitler in 1923.
Op 9 november werden overal SA-mannen opgeroepen met de opdracht de synagogen in brand te steken of zich te storten op andere joodse bezittingen. De hele dag werden in heel Duitsland acties gevoerd en branden gesticht. In de nacht van 9 op 10 november waren ongeveer 100 synagogen afgebrand, 8.000 joodse winkels en appartementen geplunderd en verwoest. Overal waren de plaveien van de grote steden bezaaid met glasscherven van de ingegooide ruiten van joodse handelszaken; koopwaar en inboedel op straat gesmeten. Privé-woningen waren verwoest, meubelen kapotgeslagen, kledingstukken aan flarden gescheurd en geliefde voorwerpen moedwillig vernield. Ongeveer 100 joden werden ter plaatse vermoord.
Om het zoveel mogelijk op een spontane volkswoede te laten gelijken besloten Hitler en Himmler dat de SS zich officieel buien ‘de actie’ zou houden.Kort na middernacht van 9 op 10 november verzond Heydrich een telex met de order dat SS-mannen die deelnamen aan de ‘demonstraties’ dat enkel mochten doen in burgerkledij. Diezelfde nacht zond Heydrich een telex naar alle politiechefs van de Gestapo met de instructies:
1. Slechts die maatregelen mogen worden getroffen die geen Duits leven of eigendom in gevaar brengen. Bijvoorbeeld, synagogen mogen slechts in brand worden gestoken als er geen brandgevaar voor de onmiddellijke omgeving bestaat.
2. Zakenpanden en woningen van joden mogen worden vernield maar niet geplunderd.
3. De demonstraties die zullen plaatsvinden, mogen niet door de burgerpolitie worden belemmerd.
4. Er dienen zoveel Joden, vooral rijke, te worden gearresteerd als in de bestaande gevangenissen kunnen worden ondergebracht. Na hun arrestatie moet onmiddellijk contact worden opgenomen met de geëigende concentratiekampen om hen er zo spoedig mogelijk in op te sluiten. (…)
Bron: users.pandora.be
