Dagelijks archief: zaterdag 16 april 2005

het sussende relativisme voorbij

Loopt er een lijn van Mohammed A. naar Mohammed B.?
door Sam Janse in Letter & Geest

Islam en geweld zijn sinds 11 september 2001 voor de hele wereld met elkaar verbonden. Tegelijkertijd probeert bijna iedereen reflexmatig dit verband te ontkrachten. Een conflict tussen de moderniteit en de islam, tussen relativisme en religieus fundamentalisme, tussen de open globalisering en de gesloten levensovertuiging van meer dan een miljard moslims betekent immers een wereldbrand.

Dus hebben “we” besloten dat er geen conflict is met de islam, maar met het islamitisch fundamentalisme. We kunnen weer even gerust ademhalen. Wanneer iemand toch de islam zelf als een dreiging ziet, wordt hij als spelbreker en onheilsprofeet bestempeld als “islamofoob” en al te gemakkelijk met Geert Wilders op één hoop gegooid. En zo ontstaat er toch de gevreesde polariteit: Enerzijds de relativisten die de islam niet als dreiging ervaren, maar eerder geneigd zijn religie in het algemeen als dreiging te ervaren; anderzijds de “moslimhaters” die zich terecht de vraag blijven stellen of de islam vanuit zichzelf gewelddadigheid is.

In de zaterdagbijlage Letter & Geest van dagblad Trouw verschijnen regelmatig artikelen die het sussende relativisme bekritiseren. Dit weekend schrijft Sam Janse in Loopt er een lijn van Mohammed A. naar Mohammed B. o.a. het volgende:

Gebruik van geweld ter verwezenlijking van religieuze doelen is diep in de bodem van de islam verankerd. Islamitische theologen zullen dit geen leuke conclusie vinden. De meeste christelijke theologen in ons land trouwens ook niet. Maar ik ben bang dat de laatsten veelal gevangen zitten in een tunnelvisie waardoor ze de historische en actuele werkelijkheid niet meer onder ogen kunnen zien. Veel christenen scheppen zich in de dialoog een islam naar hun eigen religieuze beeld en gelijkenis: vriendelijk, pretentieloos, ongevaarlijk, relativistisch, en voeren met deze islam een plezierig gesprek.

Zich ervan bewust dat hij met deze conclusie als islamofoob gezien wordt, besluit hij met een geruststelling. Wanneer je het gewelddadige karakter van de islam erkent, hoef je nog niet bang te worden voor de moslim. Uiteindelijk blijft deze een medemens die enkel van ons verschilt door denkbeelden die in de 7e eeuw zijn geformuleerd. Deze denkbeelden staan vaak niet alleen haaks op deze tijd maar helaas ook op vreedzaam samenleven met andersdenkenden.

Wie bang is dat ik hiermee op oorlogspad ga, kan ik geruststellen: ik heb herhaaldelijk gepleit voor ruimte voor moslims in ons dorp Driebergen om hun eigen moskee te kunnen bouwen (in feite zijn het er twee geworden). Per slot van rekening is het hier geen Saoedi-Arabië. Ik wil in mijn pastorale praktijk ook nog wel eens het advies van bisschop Muskens doorgeven: nodig je islamitische buurman/buurvrouw een keer op de koffie. We moeten in dit land wel verder met elkaar. Eerlijkheid en duidelijkheid kunnen daartoe misschien ook bijdragen.

gedroomd leven

gezien: la vie rêvée des anges ( 1998 )
van Eric Zonca, Ned 3 23.50 – 01.45

Sombere naturalistische film over twee eenzame jonge vrouwen die samen een flat bewonen in het naargeestige Lille. Wat deze film de moeite waard maakt, is het acteerwerk van Elodie Bouchez en Natacha Regnier die hiervoor terecht bekroond werden in Cannes met de gedeelde prijs voor de beste actrice.

la vie rêvée des anges
Natacha Regnier en Elodie Bouchez in
la vie rêvée des anges

De film eindigt ontroerend met breekbaar engelachtig gezang in de grauwe werkelijkheid van een productielijn. La vie rêvée was een inbraak in het schijnbaar uitzichtloze bestaan van de schijnbaar naamloze fabrieksarbeidsters.

la vie rêvée des anges [ moviemeter.nl ]