Dagelijks archief: dinsdag 19 april 2005

benedictus XVI

De virtuele encyclopedie Wikipedia is een wonderlijke medium. Wanneer je de naam Joseph Ratzinger intypt dan word je, nog geen twee uur na zijn installering als nieuwe paus, direct doorgelinkt naar paus Benedictus XVI. Het nieuws is al keurig netjes opgeborgen in de geschiedenis.

Kardinaal RatzingerGisterenmorgen, in zijn laatste preek als kardinaal Ratzinger, hekelde hij het relativisme van deze tijd. Hij durft krachtige uitspraken te doen die in deze wereld op veel weerstand kunnen rekenen.

Met de naam Benedictus verwijst hij niet alleen naar Benedictus XV die tijdens de Eerste Wereldoorlog paus was, maar natuurlijk ook naar de stichter van het monnikendom in het Westen: Benedictus van Nursia. Deze werd bij het formuleren van zijn Regel rechtstreeks beïnvloed door het Oosterse monasticisme, in het bijzonder door Evagrios en Cassianos die leefden in de vierde en vijfde eeuw. Ik ben erg benieuwd hoe de relatie tussen de katholieke kerk en het oosterse christendom zich onder zijn leiding gaat ontwikkelen. Kardinaal Ratzinger heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij de kerk van Rome als de Kerk van Christus beschouwt.

Voor wie net zoals ik van lijstjes houdt:
Benedictus I (575-579)
Benedictus II (684-685)
Benedictus III (855-858)
Benedictus IV (900-903)
Benedictus V (964)
Benedictus VI (973-974)
Benedictus VII (974-983)
Benedictus VIII (1012-1024)
Benedictus IX (1032-1045)
Benedictus IX (1045)
Benedictus IX (1047-1048)
Benedictus XI (1303-1304)
Benedictus XII (1334-1342)
Benedictus XIII (1724-1730)
Benedictus XIV (1740-1758)
Benedictus XV (1914-1922)
Benedictus XVI (2005-

korte biografie [ katholieknederland.nl ]
Berichtenoverzicht [ katholieknederland.nl ]

generatieconflict

Vorige week zondag vestigde ik hier de aandacht op een debat tijdens de Nacht van de Filosofie tussen de socioloog Dick Pels en de filosoof Ad Verbrugge. Vandaag staat in Trouw een reactie van de politicoloog Theo Brand. Terecht wijst deze erop dat de polemiek tussen Pels en Verbrugge niet berust op de politieke tegenstelling links-rechts, maar op een generatieconflict:

Pels geboren in 1948, belichaamt de generatie die zich heeft losgemaakt van een regenteske samenleving, terwijl Verbrugge (1967) het onbehagen vertolkt van latere generaties. Deze jongere generaties ervaren (of ervoeren) ook de minder vrolijke kanten van een wereld die een grote individuele vrijheid kent. Nieuwe generaties in Nederland hoeven zich vaak niet meer los te maken uit gesloten gemeenschappen, maar ze hunkeren naar identificatie en binding. (…)
 
Pels lijkt blind te zijn voor de morele grenzen van individuele vrijheid. Dit is jammer omdat moderne vormen van gemeenschapsdenken vragen om een nieuwe doordenking door links van de positieve maatschappelijke krachten die uitgaan van datgene wat mensen bindt en inspireert.

Tijd van Onbehagen