“Uit de schepping leren we Hem nog niet voldoende als Persoon kennen. Uit de wetten, die beginnen met een stem: “Luister Israël, de Heer is God,…” leren we Hem al iets beter kennen. Maar we leren Hem pas ten volle kennen in de persoon van Jezus. Hij die onder ons gekomen is, is onze dank echt waardig.”
 
Waarom?
“Door wat Hij voor ons gedaan heeft. Het is goed om daar nu, in de Paastijd, bij stil te staan. Hij heeft voor ons geleden en ons bevrijd uit ons oude bestaan. Zoals Johannes zegt: ‘Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor je vrienden’. De dank uit je persen heeft geen zin, die moet opgeroepen worden door iemand. Die wordt niet ondubbelzinnig door het boek van de schepping opgeroepen, niet door de wetten, maar wéll door de persoon van Jezus Christus.”
 
Of door de merel die mij ‘s ochtends wakker tettert.
“Heerlijk, de dank stijgt uit je hart op.”
 
Die merel heeft weinig met Jezus te maken en alles met de schepping.
“Ik vermoed dat het adres voor de dank die bij je opkomt als je zo’n merel hoort zingen, je pas ten volle duidelijk wordt door Christus.”
 
Het adres lijkt mij God: zijn schepping ontroert mij.
“De schepping blijft uiteindelijk ambivalent; over vijf minuten kan de merel gepakt zijn door de kat van de buren.”
 
Maakt niet uit. Juist vanwege die ambivalentie dank ik Hem wanneer de merel een gat in de ochtend fluit. Word ik door leed getroffen, dan vervloek ik Hem.
“Dan dank je niet God om wie Hij is, maar om wat Hij ons met de schepping gegeven heeft. Een persoonlijke relatie ontstaat pas als je de ander niet alleen dankt om wat Hij geeft maar ook om wie Hij is.”

Waarom moet ik een relatie krijgen met de maker? Ik hoef ook geen relatie met de schrijver van een goed boek. Ik wil zijn boek, ik prijs zijn boek.
“Wat je nu zegt is de kern van de zonde.”
 
Ai.
“Ja. Dat wij de schepping prefereren boven de Schepper.”
 
Zou je het niet ook de kern van de lofprijzing kunnen noemen: de maker verdwijnt achter zijn schepping?
“Leuke vraag, even denken. Nee. God heeft ons zo gemaakt dat wij tot bloei komen in de relatie met Hem. Het grootste geschenk dat God ons gegeven heeft, is de mogelijkheid een relatie met Hem aan te gaan, is de mogelijkheid tot communicatie met Hem. Wie dat veronachtzaamt, begeeft zich op een dwaalweg.”
 
Dat is een stelling.
“Dan probeer ik die te verantwoorden. Om de relatie te beschrijven tussen mens en God zou ik niet de metafoor van lezer en schrijver gebruiken. Want het is helemaal niet de bedoeling dat jij een relatie met de schrijver krijgt, terwijl het wel de bedoeling is dat jij een relatie met God krijgt. Het lijkt mij zinniger de relatie tussen God en de mens te vergelijken met een huwelijk. In het huwelijk is het de bedoeling dat jij een persoonlijke relatie krijgt met je partner. Zou jij je alleen richten op de gaven van je vrouw dan doe je haar tekort. Zo is het ook in onze relatie met God.”
 
Bron: trouw.nl