Hij zou aan die opdracht tot zijn dood kunnen werken en niettemin als een ontevredene sterven, omdat noch de tafel noch het schoteltje hun laatste geheim hebben prijsgegeven. Hij zou aan alles wat hij in zijn leven gemaakt heeft nog oneindig meer willen ontfutselen en legt telkens de penseel neer als iemand, die niet meent iets voltooid te hebben, maar slechts een fase verder gekomen te zijn. Zijn doeken zijn voorlopige haltes op een weg, die onafzienbaar is. (Godfried Bomans)
 
Bron: keesverwey.com

Het is bekend dat Verwey Haarlem, en liefst zijn atelier, nauwelijks uitkomt. Toch is hij zeer goed op de hoogte van alle stromingen binnen de hedendaagse kunst. Hij vertaalt die naar zijn eigen idioom maar weet ook dat hij niet kan loskomen van de Hollandse schilderstraditie, met haar nadruk op stillevens en landschappen en het technische meesterschap van Rembrandt en Vermeer. Binnen die traditie blijkt Verwey een grootmeester te zijn, die opvalt door zijn fabelachtige techniek en de consequente aandacht voor zijn eigen universum.
 
Naast het oeuvre van Verwey zal de tentoonstelling ook werk van tijdgenoten bevatten, zoals dat van Witsen, Nanninga en Ouborg. Aangezien literatuur altijd een belangrijke inspiratiebron is geweest voor de schilder (zo maakte hij als eerbetoon aan Stijldichter Antony Kok in een jaar tijd dertig portretten van hem) schenkt het museum ook aandacht aan de grote literatoren die Verwey bewonderde, waaronder Lodewijk van Deyssel, Adriaan Roland Holst en Harry Mulisch.
 
Bron: gemeentemuseum.nl