Stephan Sanders begint zijn bespreking van het boek Hoe te beminnen? Filosofen over seks van Machteld Allen met de stelling dat filosofen seks altijd vrouwelijk benaderen. Mannen zouden het in zijn visie vooral graag doen, vrouwen én filosofen zouden er vooral graag over praten. Seks en bespiegelen over seks zijn natuurlijk niet zo seksegebonden als Sanders het stelt. En ze zijn al helemaal niet omgekeerd evenredig aan elkaar, zoals vaak verondersteld wordt. Gaat het tenslotte niet om de ervaring van complementatie en dus ervaring van eenheid? Waarom zouden seks en filosoferen over seks geen eenheid kunnen vormen als we met beide klaar kunnen komen?
Louann Brizendine (Amerikaans neurobiologe)
Seks is, volgens een wetenschappelijke definitie, een daad waarbij een plezierig, gestaag accumulerend gevoel optreedt in de voortplantingsorganen, totdat het punt van „bevrijding„ optreedt. Maar als je seks zo wetenschappelijk omschrijft blijft er weinig van over en hoeven we er niet zoveel over te praten en te denken. In de wetenschap is dan ook het verlangen zoekgeraakt, dus precies datgene wat seks voor mensen zo interessant maakt. Aan essentiële vragen over seks gaat de wetenschap voorbij. Wat is bijvoorbeeld het „doel„ van seks? En wat is „goede„ seks? Dit zijn vragen die thuishoren in de filosofie. Pas sinds enkele decennia bestaat „filosofie van de seksualiteit„ als aparte tak van de wijsbegeerte.Bron: nobelprijsvoordeliteratuur.nl
Filosofenseks [Stephan Sanders in Vrij Nederland]
Filosofen en seks; waar is de liefde gebleven? [ trouw.nl ]
