en een zelfportret van Johann Zoffany
uit: van oude meesters en dingen die niet voorbijgaan
De Amerikaanse televisieserie Mad Men is dit jaar toe aan het vierde seizoen. Vorige zomer zond de VARA het eerste seizoen uit en het tweede seizoen is door A-film op de markt gebracht in een fraaie DVD-box. We lopen nu bijna twee seizoenen achter op Amerika, tenzij A-film niet te lang gaat wachten met het derde seizoen dat binnenkort in Amerika op DVD wordt uitgebracht.
Om bij te blijven, volg ik niet alleen de official homepage maar ook de blog 405madisonavenue.com genoemd naar het fictieve adres waar Sterling Cooper gevestigd is. Overigens kun je naar 405 Madison Avenue lang zoeken. Tenminste als je virtueel een bezoekje aan Manhattan brengt via streetview.
Het zou moeten liggen op de hoek van Madison Avenue en 50th Street maar dat is nummer 444. Het uitzicht uit Roger’s kantoor lijkt in ieder geval wel te kloppen want een pinakel van Saint Patrick’s Cathedral torent vlak achter zijn raam. Saint Patrick’s Cathedral ligt in het blok tussen Park Avenue, Fifth Avenue, 50th en 51st Street. Maar dit uitzicht is bedrieglijk, want Mad Men wordt in werkelijkheid opgenomen vierduizend kilometer verderop in L.A.
The New York Observer mijmert in To Don Draper, tailfins and TWA, with love over New York anno 1962 en situeert het kantoor van Sterling Cooper bij voorkeur in het Lever House weer een blok verder aan Park Avenue. Dit gebouw uit 1952 wordt beschouwd als het ideaal van mid century corporate modernism en past dus helemaal bij de snelle reclamewereld van Mad Men.
405madisonavenue.com | Don and Betty’s Paradise Lost [ vanityfair.com ]
De kwaliteit van Mad Men is voor een deel te danken aan de zeer zorgvuldige reconstructie van het tijdsbeeld. Matthew Weiner, die de serie bedacht, vindt het belangrijk dat de serie een authentiek beeld geeft van de vroege jaren zestig in Manhattan. Hij wilde uitdrukkelijk geen iconisch beeld van ‘mid-century modern’. Daarom zit Mad Men niet vol met hip design zoals de retromovie Down with Love die zich ook in Manhattan anno 1962 afspeelt. Begin jaren zestig waren de interieurs en het straatbeeld zeker niet up to date. Net zoals er nu nog auto’s uit de jaren negentig rondrijden en een enkele oldtimer, zo reden er in 1962 nog volop modellen uit de jaren vijftig en de late jaren veertig. En sommige interieurs waren nog vooroorlogs, vooral bij ouderen.
Dan Bishop is production designer voor Mad Men. De eerste vraag die hij zich stelt bij het design van de set is “Bestond het al in 1962?” De volgende vraag is “Werd het algemeen gebruikt in 1962?” en tenslotte “ook in Manhattan in 1962?” Amy Wells is verantwoordelijk is voor de aankleding van de set. In elke aflevering komen vier tot tien sets voor. Er zijn zes vaste sets, o.a. het kantoor van Sterling Cooper en het huis van de Drapers. Daarnaast zijn er een paar “swing sets” zoals de appartementen van bijfiguren. Er worden ook veel hotelinterieurs gebruikt en die moeten tot in de details 1962-proofed zijn.
Op de website van de LA Times kwam ik een leuk stukje tegen over Amy Wells die in de Salvation Army Antique Thrift Store in Pasadena ‘nieuwe’ rekwisieten aanschaft voor de set.