Maandelijks archief: maart 2010

hoog hoger hoogst [ 13 ]

de hoogste gebouwen ter wereld van honderd jaar geleden

Sinds januari staat het hoogste gebouw ter wereld, de Burj Khalifa in Dubai. Met een hoogte van 828 meter laat het nummer twee, de Tapei 101 (508 m.) in Taiwan ver achter zich.

hoogste gebouwen 2008
in 2008 waren dit de hoogste gebouwen. De Burj Khalifa staat hier nog niet bij en steekt nog eens ruim 200 m. boven de CN tower uit

Honderd jaar geleden was de wedloop om het hoogste gebouw ter wereld een Amerikaanse affaire en was New York het terrein waar deze strijd gestreden werd. Wolkenkrabbers zagen er nog niet futuristisch uit, maar waren in neo-stijlen opgetrokken. Het neo-barokke Singer Building (187 m.) mocht van 1908 tot 1909 de titel van hoogste gebouw ter wereld dragen.

Singer Building
in 1908 overtrof het Singer Building (187 m.) in hoogte alle andere gebouwen ter wereld

In 1909 nam de Metropolitan Life Insurance Company Tower (213 m.) de titel over. Dit gebouw is een vergrootte kopie van de toren aan het San Marcoplein in Venetië, die overigens ook te vinden is op het overzicht hierboven uit 1908.

Met Life Insurance Tower 1909
de Metropolitan Life Insurance Company Tower (213 m.) vlak voor zijn voltooiing in 1909

Vier jaar later werd ook dit gebouw weer ingehaald door het neo-gothische Woolworth_Building (241 m.). Pas in 1930 zou deze wolkenkrabber weer overtroffen worden door het Chrysler Building (1930). Neo-stijlen waren inmiddels uit, de klassieke (art deco) wolkenkrabberstijl was geboren.

Woolworth Building
in juli 1912 had het Woolworth Building
(241 m.) de titelhouder uit 1909 overtroffen.
Lower Manhattan
Lower Manhattan rond 1915 met links het Woolworth Building (1913) en rechts het Singer Building (1908)


overzicht van hoogste gebouwen ter wereld (1890-2009)
meer wolkenkrabbers op deze blog

das Ungeheure

Peter Sloterdijk en ‘de dood van God’
Sloterdijk is mijns inziens op zijn sterkst wanneer hij schrijft over de manier waarop de moderne mens reageert op de „dood van God„. Nietzsche constateerde – toen nog met huiver – het mede door toedoen van wetenschappelijke ontdekkingen voor velen ongeloofwaardig worden van een transcendent Opperwezen als oriëntatiepunt voor de mens. De hemel is verdwenen; de aarde blijft verweesd en doelloos achter. De mens heeft geen ijkpunt meer in illusies als rede, goedheid of rechtvaardigheid. Hij is bevrijd, maar moet nu zelf grenzen stellen in een grenzeloze en eenzame wereld. Dit besef noemt Sloterdijk het „monstrueuze„ (das Ungeheure). Hij werkt het (ondermeer) op een toegankelijke manier uit in zijn lezing Kansen in de gevarenzone. De klassieke metafysische driehoek God-mens-wereld is verdampt. Daardoor “groeit het allesomvattende wereldblok uit tot een ontologisch monstrum met een nauwelijks begrijpelijke vorm.“
 
Bron: bashengstmengel.wordpress.com
De mens heeft geen ijkpunt meer in illusies als rede, goedheid of rechtvaardigheid.
Hij is bevrijd, maar moet nu zelf grenzen stellen in een grenzeloze en eenzame wereld.
Astro TV
Sloterdijk schrijft op boeiende wijze over „neo-religieuze„ zelfhulpboeken, talkshows, goeroes en televisiedominees, New Age, de Amerikaanse succesreligie to make god happen en het „jezelf zijn„
De mens en de wereld zijn niet langer gedefinieerd in hun verhouding tot God. “De mens treft zichzelf in een radicalere zin dan ooit tevoren „in de wereld„ aan – radicaler omdat in-de-wereld-zijn tegenwoordig ook helemaal van-de-wereld-zijn moet betekenen.“ De wereld is en „hyperimmanente ruimte„ geworden. “Van de transcendente pool waarop we ons konden terugtrekken beroofd, zijn we in het monster genaamd wereld ingevoegd en zijn in zijn ingewanden verloren.“ De „moderne subjectiviteiten„ kunnen zich niet langer op een bovenzinnelijke wereld beroepen. “Ze moeten op zelfhandhaving door recht, techniek en therapie gokken.“ In verschillende boeken concretiseert Sloterdijk dit op boeiende wijze, wanneer hij schrijft over „neo-religieuze„ zelfhulpboeken, talkshows, goeroes en televisiedominees, New Age, de Amerikaanse succesreligie to make god happen en het „jezelf zijn„.
 
Bron: bashengstmengel.wordpress.com

petersloterdijk.net

Sein zum Tode

Martin Heidegger over onze angst voor de dood
De fundamentele ervaring van de mens is de angst. De angst beangstigt zich niet zozeer voor andere zijnde, maar voor het dasein als zodanig, scherper uitgedrukt: voor de mogelijkheid van het eigen niet-zijn. De angst is de radicale ervaring waarin aan de mens het zijnde in het geheel ontglijdt: hij ontmoet zijn eigen dood. De dood komt het dasein niet van buiten tegemoet. Hij hoort erbij: dasein is er slechts als Sein zum Tode.
 
Uit deze ontmoeting met eigen dood als de absolute grens ontspringt de eigenlijke gewichtigheid en dringendheid van het dasein. Zouden wij beschikken over een oneindig lange tijd, dan zou er niets dringend, niets gewichtig, niets ‘werkelijk’ zijn. Gewoonlijk sluiten wij de ogen voor deze feitelijkheid. Wij vergeten dat we in het aangezicht van de dood ons voor ieder eigen, onverwisselbaar leven moeten verwerkelijken. Wij glijden af naar het oneigenlijke, het vrijblijvende, naar het ‘men’.
De angst is de radicale ervaring waarin aan de mens het zijnde
in het geheel ontglijdt:
hij ontmoet zijn eigen dood.
Sein zum Tode
Wij vergeten dat we in het aangezicht van de dood ons voor ieder eigen, onverwisselbaar leven moeten verwerkelijken. Wij glijden af naar het oneigenlijke, het vrijblijvende, naar het ‘men’.
Bezinning kan ons echter leren inzien dat de dood ons oproept tot het op ons nemen van onze eigen existentie; hij openbaart de onherroepelijkheid van onze beslissingen en roept ons tot het eigenlijke en eigen leven in vrijheid en verantwoordelijkheid voor onszelf.
Bron: Geschiedenis van de Filosofie door Hans Joachim Störig
Uitgeverij Het Spectrum 1985, deel twee, blz. 300