Witness for the Prosecution (1957) is de negende film van Billy Wilder die ik zag na Double Indemnity (1944), Sunset Blvd. (1950), Stalag 17 (1953), Sabrina (1954), The Seven Year Itch (1955), Some Like It Hot (1959), The Apartment (1960) en Irma la Douce (1963). Wilder’s verfilming naar het gelijknamige toneelstuk van Agatha Christie uit 1925 is een zogenaamd court drama. Witness for the Prosecution was niet de enige rechtbankfilm dat jaar. Twelve angry men van Sidney Lumet werd misschien wel de invloedrijkste rechtbankfilm aller tijden. Het genre deed het de volgende jaren goed. Ook Anatomy of a murder (1959) en To kill a mocking bird (1962) werden klassiekers.
Billy Wilder maakte zijn rechtbankfilm met Marlene Dietrich, die net als hij in de jaren dertig van Berlijn naar Hollywood was gekomen. De hoofdrol wordt gespeeld door de Engelse acteur Charles Laughton. Ik kende hem nog van zijn vertolking van Hendrik VIII in The Private Life of Henry VIII (1933) en natuurlijk van zijn rol als Sempronius Gracchus in Spartacus (1960). Charles Laughton is geknipt om lichtvoetige, vadsige typen te spelen. Peter Ustinov, die ook in Spartacus speelde, kwam dicht in zijn buurt. Later vertolkte Ustinov zesmaal Hercule Poirrot van Agatha Christie.
