Een halfjaar geleden ben ik begonnen met Russisch. Door een wonderlijk toeval ontmoette ik eind april in Boekarest in de ‘Academia Romania’ pal tegenover het bombastische paleis van de voormalige dictator Ceacsescu een Besarabische docente Russische linguïstiek en fonologie. Ze wees mij op een aantal harde feiten wat betreft de verschillen tussen de Nederlandse en Slavische klanken.
Nederlands is een echte keelklankentaal, een Rus gaat rochelen en hoesten, als hij het woord “kachel” moet uitspreken en de “ui” en de “h” zijn, zoals voor de meeste buitenlanders, ook voor de Rus onmogelijke klanken, zodat ieder “huis” een “gaus” wordt. Omgekeerd heeft het Russisch voor een Nederlander een aantal specifieke klanken in huis waar onze stembanden, spieren en strottehoofd niet op getraind zijn.
Weinig dingen lijken zo prozaisch maar blijken tenslotte zo erotisch te zijn als spraaklessen van een gediplomeerd logopediste. Vertrouwd als ze is met de subtiele bewegingen van de tong, komt ze als het ware tijdelijk onder je verhemelte wonen en leert ze je de fijne kneepjes van de juiste uitspraak en het ontdekken van de “melodie” van een vreemde taal.
Jammer dat de betekenis van het woord “tong” in het Nederlands zo vervlakt is; in veel talen heeft het ook de betekenis van ‘taal’. Het Russische woordje ‘jezik’ betekent zowel ‘tong’ als ‘taal’. Maar het warme lapje vlees waarmee we proeven, voelen, tasten&beminnen blijkt nog meer kwaliteiten te hebben. We ‘proeven’ een klank niet alleen met onze oren, maar ook met onze tong. Mmmm, lekker woordje…
