Eichmann werd op 15 december 1961 ter dood veroordeeld omdat hij verantwoordelijk was voor de deportatie, beroving en dood van miljoenen joden. Hij had joden met opzet in omstandigheden laten leven die moesten leiden tot de dood. Hij werd verantwoordelijk gehouden voor de deportatie van een half miljoen Polen, veertienduizend Slovenen, tienduizend zigeuners en honderd Tjechische kinderen. Eichmann werd op 31 mei 1962 opgehangen in de Ramleh gevangenis. Kort voor hij werd opgehangen waren zijn laatste woorden:
 
“In einem kurzen Weilchen, meine Herren, sehen wir uns ohnehin wieder. Das ist das Los aller Menschen. Gottgläubig war ich im Leben. Gottgläubig sterbe ich. Es lebe Deutschland. Es lebe Argentinien. Es lebe Österreich. Das sind die drei Länder, mit denen ich am engsten verbunden war. Ich werde sie nicht vergessen.”
 
Eichmann kreeg geen graf. Zijn as werd uitgestrooid boven de Middellandse Zee.

Eichmann vond dat hij geen straf verdiende, omdat hij een gezagsgetrouwe ambtenaar was. Hij zou slechts bevelen hebben uitgevoerd. “Waarom ik,” vroeg hij steeds. “Waarom niet de locale politie, duizenden van hen? Zij zouden worden doodgeschoten als zij geweigerd hadden om de joden bijeen te brengen voor de dodenkampen. Waarom hen niet ophangen omdat ze niet wensten te worden doodgeschoten? Waarom ik? Iedereen nam deel aan de moord op de joden.”
 
Bron: users.pandora.be