Met een vader van Zwitserse afkomst en een Baskische moeder is Maurice Ravel toch van kindsaf in Parijs opgevoed. Hij werd geboren in Cibourne (in de Pyreneeën) op 7 maart 1875. Na de verhuizing volgt hij in het Parijse Conservatorium pianoles bij Anthiome en de Bériot, harmonie bij Pessard, contrapunt bij Gédalge en compositie bij Fauré. Ook met Satie en Chabrier heeft hij veel contact, en zijn interesse gaat vooral uit naar de werken van Schumann en Liszt.
 
Verscheidene malen dingt hij naar een “Premier Prix de Rome” maar verder dan een tweede prijs (bij de allereerste poging nog wel) geraakt hij niet. Intussen was zijn faam als componist echter al gevestigd met werken als het “Menuet antique”, “Habanera” en “Pavane pour une infante défunte”, zodat die herhaalde mislukkingen tot felle polemieken bij de muziekcritici aanleiding gaven. Ravel heeft nooit een officieel ambt aanvaard, weigerde officiële onderscheidingen, had slechts enkele vrienden en een drietal leerlingen. Hij vestigde zich in een onopvallend landhuisje in Montfort-l’Amaury. Aan de Eerste Wereldoorlog had hij nog als actief militair deelgenomen, maar aan de andere kant weigert hij een petitie te tekenen van de “Franse Liga ter verdediging van de Franse Muziek”, die muziek van vijandige volkeren wilde saboteren. In 1932 komt hij erg gehavend uit een auto-ongeval: een hersenletsel belet hem het spreken ondanks een operatie. Hij sterft in Parijs op 28 december 1937.