Gisteren een nieuwe digitale camera gekocht. Mijn vorige Olympus was in september bijna door de Rijn meegesleurd. Ik had het nog uit het water kunnen redden, maar het digitale hart van de camera heeft de ‘de kus van de rivier’ toch niet overleefd. Nu ik weer heel veel plein air ben, in de mooiste tijd van het jaar, is het dus de hoogste tijd voor vervanging geworden. Het is dus weer een Olympus en ik ben daar erg blij mee. Bovendien kan ik de oude geheugenkaartjes nu nog gebruiken.
Op de terugweg van de dozenschuiver in Bemmel, kwam ik langs een heerlijkheid in de Betuwe. Dertig jaar geleden was ik daar voor het eerst met de klas en onze lerares Engels. Wat een ontdekking was dat die plek, we waren net 14 en het leek wel eeuwig zomer. De meisjes plukten bloemen en de jongens plukten meisjes. Herinneringen aan die dag in 1977 en vooral aan een ongeneeslijke kalverliefde kwamen vanzelf terug op deze plek. In 1988 zijn er veel oude bomen gekapt en is er een weids gazon gekomen. Maar de vijver van het voormalige kasteel Hemmen (waar nu alleen nog wat fundamenten van zijn overgebleven) ligt nog altijd in het groen verzonken.
Prachtig dat zachte voorjaarslicht in het begin van de avond. Claude Monet had het hier misschien wel net zo mooi gevonden als in Giverny. Toen ik met 70 foto’s op zak weer wegreed, was alles zoals 30 jaar geleden: alle wegen omzoomd door bomenrijen en wuivend fluitekruid, zoals het begin mei hoort in de Betuwe.
